به گزارش گروه حماسه و جهاد دفاع پرس، «شهربانو تقوی» کارشناس سازمان نشر آثار و ارزشهای مشارکت زنان در دفاع مقدس، در یادداشتی اختصاصی که در اختیار خبرگزاری دفاع مقدس قرار داد به تشریح واقعه کربلا و منا پرداخت:
از کربلا...
هر بار که کتاب خاطراتمان را به عنوان یک ایرانی مسلمان ورق میزدیم صفحات، سرودهها و نواهایی را به یاد میآوردیم که واژه کربلا را در اذهان ترسیم میکرد و از همان کودکی با آن نوحهها همراه میشدیم و کربلا کربلا را سر میدادیم تا اینکه کمکم از بزرگترها و بعد خودمان پرسیدیم چرا کربلا، واژهای ابدی شده است؟ مگر در کربلا چه رخ داد که اینچنین آتش غم از یک سو و عشق و محبت را از سوی دیگر به جان شیفتگان آن میافکند.
در واقعه مصیبتبار کربلا- که به تعبیر دعبل خزاعی هنوز هم سرای غم و اندوه است. اهلبیت پیامبر(ص) گرفتار یکی از بزرگترین مصائب انسانی به دست مسلمان نماهایی شدند که تاریخ با تمام هنرمندیش و قلم نویسندگان با همه دانشش هنوز از وصف گفتهها، ناگفتهها، شنیدهها و ناشنیدههای آن عاجز مانده است؛ لیکن همه شواهد تاریخی بر این امر اتفاق نظر دارند که حادثه تلخ کربلا طی اول تا دهم محرم سال 61 هجری قمری مصادف با یک تا دهم اکتبر 680 میلادی و دهم تا بیستم یا بیست و یکم مهرماه 59 هجری شمسی صورت پذیرفته است.
در آن ده روز بود که دستان ناپاک فرزندان بنیامیه و ابوسفیانها، به خون بهترین بندگان خدا -که در رکاب مولایشان، سید و سالار شهیدان حضرت اباعبد الله الحسین(ع) بودند- آغشته شد و خون آنها بر زمین ریخته شد اما به کدامین گناه؟
متأسفانه تاریخ چنین نمونههای خلاف طبیعت و فطرت انسانی را بسیار در خود دارد که مؤید طمع، قدرتطلبی، سلطهطلبی و در نهایت طبیعت حیوانی برخی از انسانها بوده که شایسته عنوان انسان را هم ندارند و به تعبیر کلام الهی که میفرماید: «اولئک کالأنعام بل هم أضل» ایشان در پایینترین جایگاه هستی قرار دارند که حتی از حیوانات هم دونتر میباشند و این در حالی است که نیش عقرب از ره کین نبود؛ حال آنکه آنان با آگاهی و تعمد چنین فجایعی را مرتکب شدهاند و هر بار زخمی جانکاه را بر پیکره جامعه انسانی وارد ساخته و قلبهای بسیاری را دردمند ساختهاند. کجایند آن شاهدان دورههای مختلف تاریخ تا از عمق مصیبتها و فجایعشان بگویند؟ آیا رواست که با وجود کتاب بزرگ تاریخ، از گذشتهها عبرت گرفته نشود و مشکلات و بدیها باز به وقوع بپیوندد؟
و باز با تأسف میبینیم که با وجود چراغهای هشدار تاریخ و در کنار افزایش دانش و علم بشری نه تنها از آن دست فجایع کاسته نشده؛ بلکه به انواع و اشکال مختلف در جایجای این کره خاکی هر روز تکرار میشود. أین الناصر لینجونا؟! و ای زمین ترا چه میشود و چقدر تحمل این همه مصیبت را داری که ما بر فراز تو دیگر طاقت و تاب این همه ظلم را از کف دادهایم.
تا منا...
سخن از کربلا و هفتاد و دو شهیدش حدیث مفصلی است که در این مجمل نگنجد؛ لیکن تاریخ وقوع آن به گاهشمار شمسی، پیام و نکته ویژهایی داشت که در این نوشتار به آن پرداخته خواهد شد و آن وقوع حادثه جانگداز منا در حج سال 94 بود که به عنوان مرگبارترین رویداد تاریخ حج ابراهیمی به ثبت رسیده است و مقارن با زمان حادثه عاشورا شد.
شهر مکه این دیار امن و امنیت به تعبیر قرآن کریم که خداوند به آن قسم یاد کرده و ریختهشدن حتی یک قطره خون در آن جایز نیست؛ در ایام حج اصلی سال 1436 قمری همزمان با عید بزرگ قربان و در حین مراسم رمی جمرات در منطقه منا شاهد حادثه بسیار تلخی بود که با وجود ارائه گزارشها و آمارها، هنوز حقایق این حادثه در پس ابهام مانده و از نظر برخی مغفول و فراموش شده است؛ لیکن مگر میشود به راحتی از آن گذشت و فراموش کرد؟ عظمت این رویداد جانکاه که در آن مردان و زنانی بزرگ از کشورمان به شهادت رسیدند، آنقدر بزرگ و گسترده است که غیر مسلمانان هم قلبشان به درد آمد چه رسد به مسلمانان.
این روزها که به پیشواز اعیاد قربان و غدیر میرویم؛ بجاست تا یاد کنیم از همه آنانی که در عید قربان قربانی لله شدند؛ آن هم به دست دشمنان الله. ای کاش بجای رمی جمرات و پرتاب سنگ به نمادهای شیطان، پاره سنگها به سمت همانهایی روانه میشد که خود شیطان و دشمن اسلام هستند تا در چنین روزهایی یاد و خاطره آن عزیزان این چنین قلب و جان عزیزانشان را نگدازد. همان خانواده بزرگ 464 جانباخته ایرانی که این روزها به نیابت از عزیز شهید سفر کرده الی الحق خود، قربانی میکنند و بر مزار قبور شهدایشان در خاک وطن و به نیابت از آن عزیزانی که در قبور الشهدای مکه دفن شدهاند؛ دعای عرفه را سر میدهند تا جهان فریاد ای شهید راهت ادامه دارد را از زبان کودک و بزرگ ایرانی بشنود و بداند با وجود پرچمداران بزرگی چون عباس و امامی مثل امام حسین(ع) و الگوهای تمام عیاری چون زینب کبری و فاطمه زهرا(سلام الله علیهما)، جامعه اسلامی ایران الگوهای بینظیری از صبر و مقاومت دارد.
اگر علیاصغر شش ماهه در سال 61 هجری به جرم تشنگی شهید شد؛ این ایام –که مصادف با سالگرد آن واقعه تلخ است- باز انسانهای بزرگ دیگری تنها به دلیل تشنگی شهید شدند که این تکرار تاریخ مهر تأیید دیگری بر پیام مهم رهبری است که سیاستبازان از خدا بیخبر عربستان که دست در دست رژیم اشغالگر صهیونیست و دیگر دشمنان اسلام و مسلمین، ادعای خادم بودن در حرمین شریفین را دارند؛ لیاقت و صلاحیت این مسئولیت را ندارند و باید امت اسلامی هر چه زودتر تدبیری اساسی بیاندیشد تا شجره ملعونه طاغوتی آل سعود را از ریشه کنده و حریم امن الهی را با امنیتی که قرآن وعده داده است؛ زینت بخشد.
سخن پایانی
قرار گرفتن تقارن زمانی نسبی بین حادثه کربلا (مهر سال 59 شمسی) و حادثه تلخ منا (مهر 1394 شمسی برابر با 24 سپتامبر 2015 و 10 ذی الحجه 1436 قمری) میتواند از یک سو به بیداری و هوشیاری بیشتر جهان اسلام بیانجامد تا دیگر شاهد چنین وقایع تلخی نباشیم و هم نوید بخش تسریع در کندهشدن دستان ناپاک و غیر صالح فرزندان بنیامیه از حریم پاک الهی باشد تا شیفتگان الهی با آرامش و راحتی به انجام فریضه الهی خویش بپردازند.
امروز که جنگها از دایره سنگرهای خاکی فراتر رفته و سبک و سیاق فرهنگی آن بیش از نظامی میباشد، جا دارد تا همه بویژه زنان نسبت به ثبت خاطرات و نشر ارزشهای دوران حماسی ملت فهیم و بویژه نقش بیبدیل زنان متدین ایران اسلامی همت گمارند تا ضمن آگاه سازی بیشتر نسل حاضر، سندی مستحکم جهت دفاع از آبرو و عظمت این ملت شریف فراهم شود.
انتهای پیام/ 131
