مهمترین دلایل بیعت نکردن امام حسین(ع) با یزید

و چقدر دور است که ما تن به ذلّت دهیم،

 

خداوند و پیامبر او هرگز براى ما ذلّت و زبونى نمى پسندند و نیاکان پاک سرشت و دامن هاى پاکى که ما را پرورانده اند و بزرگ مردان غیرتمند و انسان هاى با شرافت این را از ما نمى پذیرند.

 

هرگز! ما هیچگاه فرمانبردارى فرومایگان را بر مرگ شرافتمندانه ترجیح نخواهیم داد.

متن حدیث:

الا اِنَّ الدَّعِىَّ ابْنَ الدَّعیّ قَدْ رَکَزَنی بَیْنَ اثْنَتَیْنِ، بَیْنَ الْقَتْلَهِ وَ الذِّلَّهِ، وَ هَیْهاتَ ما آخِذُ الدَّنِیَّهَ اَبَى اللّهُ ذلِکَ وَ رَسُولُهُ، وَ جُدُودٌ طابَتْ، وَ حُجُورٌ طَهُرَتْ، وَ اُنُوفٌ حَمِیَّهٌ، وَ نُفُوسٌ اَبِیَّهٌ، لا تُوْثِرَ طاعَهَ اللِّیامِ عَلى مَصارِعِ الْکِرامِ، اَلا قَدْ اَعْذَرْتُ وَ اَنْذَرْتُ، اَلا اِنِّی زاحِفٌ بِهذِهِ الاُْسْرَهِ عَلى قِلَّهِ الْعِتادِ، وَ خَذَلَهِ الاَْصْحابِ.

منبع: «مقتل الحسین خوارزمى، ج 2، ص 6 ـ 8 و بحارالانوار، ج 45، ص8 ـ 10»