یادداشت

12 فروردین 1358؛ آغازى بر یک پایان

حماسه 12 فروردین 1358، که اولین انتخابات در کشور تلقى مى‏شد تأکید صریح و قاطعى بر اسلامى بودن نظام سیاسى کشور بود.
کد خبر: ۱۴۱۵۶
تاریخ انتشار: ۱۳ فروردين ۱۳۹۳ - ۰۱:۰۱ - 02April 2014

12 فروردین 1358؛ آغازى بر یک پایان

خبرگزاری دفاع مقدس: تشکیل حکومت و نظام سیاسى از مهمترین اقدامات یک کشور پس از انقلاب سیاسى است. عموماً انقلاب ساختارهاى قبلى را فرو میریزد و به دنبال بنیان نهادن یک ساختار جدید است.

انقلاب اسلامى در 22 بهمن 1357 که همراه با رهبرى مدبرانه امام(ره) و حضور پرشور مردم در صحنه در مبارزه با رژیم ستمشاهى پهلوى بود، کلیه ساختارهای سیاسى طاغوتى را برهم ریخت و دولت 37 روزه بختیار را که به دنبال حفظ ساختارهاى غربى بود ساقط کرد.

پس از ورود امام(ره) و تشکیل دولت موقت، تشکیل یک حکومت و نظام سیاسى با قانون اساسى مشخص الزامى به نظر مى رسید و امام خمینى(ره) که رهبرى این انقلاب را برعهده داشت مراقب بود که در ساختار جدید حکومتى ردپایى از غرب و امریکا برجا نماند.

انتخابات براى تشکیل یک ساختار حکومتى جدید با قانون اساسى در دستور کار قرار گرفت و در 12 فروردین 1358 حضور پرشور مردم در انتخابات از یک سو و رأى به نظام جمهورى اسلامى یک پیروزى بزرگ براى ملت ایران بود تا به جهانیان ثابت شود که این انقلاب به ثمر رسیده است.

رأى به جمهورى اسلامى توسط اکثریت قریب به اتفاق مردم یک واقعه تاریخى براى نظام اسلامى ایران پس از 22 بهمن 1357 بود. اگر در 22 بهمن، نظام ستمشاهى پهلوى سقوط کرد در 12 فروردین 135، نظام جدیدى پا به منصه ظهور گذاشت که براساس آموزههاى انقلاب اسلامى و تأکید بر فرهنگ اسلامى مردم شکل گرفت و مردم نیز با حضور پاى صندوقهاى رأى، پاسخ محکم آرى به نظام جمهورى اسلامى دادند و بر اسلامى بودن آن تأکید کردند. بنابراین باید 22 بهمن 1357 و 12 فروردین 1358 را دو بال و بازوى انقلاب اسلامى و جمهورى اسلامى ایران به شمار آورد.

آغازى بر یک پایان

حماسه 12 فروردین 135، که اولین انتخابات در کشور تلقى مى شد تأکید صریح و قاطعى بر اسلامى بودن نظام سیاسى کشور بود. ازهمان ابتداى پیروزى انقلاب، برخى از لیبرالهاى وابسته به غرب که خود را به بدنه انقلاب نزدیک کرده بودند به دنبال حذف اسلامى بودن جمهورى و حاشیه راندن اسلام از صحنه سیاست بودند و این پایان راه آنان بود.

به پایان یک راه در علوم سیاسى "انسداد" مىگویند. انسداد یعنى توسل به زور و خشونت. اگر به تاریخ انقلاب در ابتداى آن نگاهى افکنده شود پس از 12  فروردین 1358 بود که گروههاى مخالف جمهورى اسلامى به راههاى خشونت و زور متوسل شدند و سناریوهاى کودتا، براندازى و در آخر جنگ تحمیلى را رقم زدند تا قطار انقلاب در جمهورى اسلامى متوقف شود.

اما حضور پرشور مردم در صحنه انقلاب و نظام و همدلى آنان با معمار کبیر انقلاب، امام خمینى(ره)، این نظام را از هم نگسست و برعکس آن را تقویت کرد و اکنون پس از سپرى شدن سه دهه از تاریخ انقلاب و 12 فروردین 1358 این نظام با حضور مردم در کنار ولایت و رهبرى بیش از پیش تقویت شده و حتى الگویى براى دیگر ملتهاى مسلمان منطقه قرار گرفته است.

12فروردین 1358 آغازى بر پایان نظامهاى دیکتاتورى، وابسته و غربى بود که با گفتمان انقلاب اسلامى، جمهورى اسلامى را براى مردم ایران به ارمغان آورد. ارمغانى که آغازى با یک نظام اسلامى، با آموزههاى جمهورى بود و توانست  الگویى جدید در منطقه و جهان باشد. الگویى که براى ملتهاى مسلمان و جنبشهاى رهایىبخش جذاب و مقبول افتاد و انتفاضه، حماس، حزب الله و ... را فعال نمود و به دنبال آن جنبشهاى اسلامى در خاورمیانه رقم خورد.

نظر شما
پربیننده ها