امیر سرتیپ دوم "بهرام رضایی" معاون آموزشی و پژوهشی دانشگاه فرماندهی و ستاد ارتش (دافوس) در گفتوگو با خبرگزاری دفاع مقدس، با اشاره به حماسه آزادسازی خرمشهر در عملیات بیتالمقدس اظهار کرد: رزمندگان اسلام شامل ارتش، سپاه، نیروهای مردمی و عشایر در دوران دفاع مقدس، به نام جمهوری اسلامی ایران و به نام حضرت حجت(عج) دست به دست هم دادند و با هماهنگی و تشکیل قرارگاه مشترک کربلا، با هماهنگی هم و با همدلی در عملیات بیتالمقدس توانستند در عرض ۲۶ روز رزم تمامعیار و ایثارگری و مردانگی، دشمن را بعد از ۱۹ ماه از شهر خرمشهر که به خونینشهر تبدیل شده بود، به بیرون برانند و او را با فلاکت وادار به عقبنشینی کنند.
وی افزود: صدام اعلام کرده بود "اگر ایرانیها بتوانند خرمشهر را باز پس بگیرند، من کلید بصره را تحویلشان میدهم"؛ هرچند نامردی کرد و اینکار را انجام نداد.
امیر بهرامی تصریح کرد: رزمندگان اسلام توسط چهار قرارگاه تابع قرارگاه مرکزی کربلا، شامل قرارگاههای قدس، فتح، نصر و فجر توانستند عملیاتی منطقی و حملهای هماهنگ شده را انجام دهند و پس از ۴ مرحله در سوم خرداد خرمشهر را از اشغال متجاوزین خارج کنند. آزادسازی خرمشهر مدال افتخاری برای ارتشیان و سپاهیان است. این عملیات یکی از عملیاتهای خاص ایران بود که چگونگی انجام آن در دانشگاههای جهان نیز تدریس میشود.
وی اضافه کرد: بعد از اینکه ما در سال اول جنگ راهبرد متوقف کردن دشمن را پیش بردیم، بلافاصله در سال دوم چند عملیات موفق مانند ثامنالائمه برای شکستن حصر آبادان، طریقالقدس برای آزادسازی بستان و دشت آزادگان، عملیات فتحالمبین و ۱۲ روز بعد از آن نیز عملیات بیتالمقدس را انجام دادیم.
بهرامی با بیان اینکه روند پیروزیهای رزمندگان اسلام به نفع مطلوبی جلو میرفت، تاکید کرد: این موضوع باعث شد استراتژی دشمن تغییر کند. بعد از این عملیات، دولتمردان غربی و کشورهای عربی به این نتیجه رسیدند که دیگر نمیتوان برای صدام پیروزی متصور بود و این ایران است که از این بعد میخواهد ارادهاش را تحمیل کند. حتی این موضوع نیز در ذهن کشورهای حامی رژیم صدام وجود داشت که ایران قصد دارد با پس گرفتن خاک خود، برای تعقیب و تنبیه متجاوز وارد خاک عراق شود. بنابراین کمکهای خارجی به رژیم بعث دو چندان شد و تحریمهای بیشتری نیز علیه ایران شکل گرفت.
معاون دافوس آجا در خصوص اینکه عدهای میگویند "ما چرا پس از فتح خرمشهر، جنگ را تمام نکردیم"؛ خاطرنشان کرد: به پایان رساندن جنگ به پیشین زمینههایی نیاز دارد. مثلاً دزدی وارد خانه ما میشود. وقتی ما او را میگیریم، از خانه که خارج شدیم او را رها میکنیم؟ خیر، چون ممکن است دوباره این کار را انجام دهد. پس او را به دمراجع قضایی تحویل میدهیم تا تنبیه شود. آزادی خرمشهر نیز دقیقاً شبیه همین اتفاق بود؛ دشمن از مناطقی از خاک کشور خارج شده، ولی توبه نکرده و تنبیه نشده بود. ضمن اینکه تضمینی هم برای برنگشتن او وجود نداشت. کشورهای عربی حامی صدام که منافعشان به خطر افتاده بود جمع شده بودند تا ایران را راضی کنند، اما بحث این نبود و ایران خواستار تنبیه متجاوز بود.
وی اضافه کرد: ضمن اینکه آن زمان بسیاری از اراضی ما هنوز در اشغال نیروهای عراقی بود و شهرهای ما زیر آتش توپخانهای دشمن قرار داشت. ما باید اینقدر جلو میرفتیم تا حملهٔ خمپاره و موشکی از روی سر شهرهای مرزی کشور برداشته شود. خرمشهر را پس گرفته بودیم ولی، هنوز جنگ تمام نشده بود.
امیر بهرامی با بیان اینکه صدام که در ابتدای جنگ قرارداد الجزایر را پاره میکند، آمده بود در خاک ایران بماند، گفت: بعد از پاره کردن این قرارداد خبرنگاری خواست از او سؤالی بپرسد و او گفت در تهران به این سؤالات پاسخ خواهد داد! اما بعد از اینکه طی دوسال نتوانست موفقیتی به دست بیاورد، هوچیگری راه انداخت و صحبتهای فرعی مانند متارکه جنگ برای حمله اسرائیل به لبنان را مطرح کرد. در حالی که هنوز صلحی اعلام نشده بود. صلح یک معنی مشخص دارد و باید حق و حقوق کسی که مورد ظلم و تجاوز واقع شده است، مشخص شود.
وی ادامه داد: دقیقاً بعد از آزادسازی خرمشهر موضوع تجاوز رژیم اشغالگر قدس به لبنان اتفاق افتاد و برخی رسانهها نیز این موضوع را مطرح کردند که اینجا دو کشور مسلمان به جان هم افتادهاند. رسانهها این سؤال را مطرح میکردند که "مگر ایران نمیگوید قدس باید آزاد شود؟" پس این دو کشور جنگ را رها کرده و به دنبال دفاع از لبنان باشند. اما حضرت امام خمینی(ره) با درایت خاصی گفتند که میخواهند ما را منحرف کنند و "راه قدس از کربلا میگذرد".
وی خاطرنشان کرد: بنابراین مسئولین و فرماندهان و در رأس همهٔ آنها حضرت امام (ره) تشخیص دادند جنگ باید تا رفع کل فتنه ادامه پیدا کند. و شعار «جنگ جنگ تا رفع کل فتنه» شکل گرفت.
