به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس، در کتاب «خاطرات و حکایتها» خاطرهای درباره نوع رابطه امام خمینی(ره) از حضرت آیتالله خامنهای نقل شده که متن آن در ذیل آمده است.
به یاد دارم در دوران دفاع مقدس در شهری سخنرانی داشتم (شاید تبریز بود) بعد از پایان سخنرانی به محض اینکه خواستم سوار ماشین شوم ناگهان دیدم خانمی پشت سر پاسدارها خطاب به من حرف میزند، گفتم راه را باز کنید تا ببینم این خانم چه کار دارد، ایشان جلو آمد و گفت «از قول من به امام بگویید بچهام اسیر دشمن بود و اخیراً مطّلع شدم که او را شهید کردهاند، به امام بگویید فدای سرتان، شما زنده باشید، من حاضرم بچههای دیگرم نیز در راه شما شهید شوند».
بعد از این جریان بنده به تهران آمده و خدمت امام رسیدم، ولی فراموش کردم این پیغام را به ایشان بگویم، بعد از اینکه بیرون آمدم سفارش آن مادر شهید به ذهنم آمد، برگشتم و مجدداً خدمت امام رسیدم و آنچه را که آن مادر شهید گفته بود برای ایشان نقل کردم، «بلافصله دیدم آنچنان چهره امام درهم رفت و چنان اشک از چشم ایشان فرو ریخت که قلب مرا سخت فشرد».
معنویت مردم و خانواده شهدا و اخلاص رزمندگان در جبههها امام را به هیجان میآورد، هر دفعه که راجع به فداکاریهای مردم با امام صحبت میکردیم ایشان با هیجان میآمدند و متاثر میشدند؛ مثلاً موقعی که در محل نماز جمعه تهران قلکهای اهدایی بچهها به جبهه را شکسته بودند و کوهی از پول درست شده بود امام در بیمارستان با مشاهده این صحنه از تلویزیون متاثر شدند و به من که در خدمتشان بودم فرمودند: دیدی این بچه ها چه کار کردند در آن لحظه مشاهده کردم که چشمهایشان پر از اشک شده است و گریه می کنند.
منبع: خاطرات و حکایتها - جلد 3 - صفحه 10
