در جریان جنگ ایران و عراق، پس از سقوط خرمشهر، ارتش عراق تصمیم گرفت که آبادان را اشغال کند و به همین دلیل این شهر را محاصره و از سمت «کوی ذوالفقاری» به شهر حمله کرد.
این بخش از شهر، دور از مرکز آبادان بود و با توجه به درگیری‌های فراوان، نیروهای زیادی در آنجا نبود؛ «دریاقلی سورانی» که متوجه حمله عراق شده بود، با دوچرخه به سمت شهر حرکت کرد تا مسوولان سپاه را خبر کند و همان‌طور که رکاب می‌زد، فریاد کنان مردم را به سمت محله ذوالفقاری هدایت می‌کرد.
مردم نیز با شنیدن فریادهای او از خانه‌ها بیرون آمده و با هر چه در دست داشتند به سمت ذوالفقاری حرکت کردند، در همین هنگام دریاقلی سورانی که دوچرخه اش پنچر شد، پیاده شده و با دویدن، خود را به سپاه آبادان می‌رساند و موضوع را به فرمانده سپاه گفته و نیروهای سپاه و بسیج هم سریع به سمت ذوالفقاری حرکت کرده و از سقوط آبادان جلوگیری می‌کنند.
«دریاقلی سورانی» ناجی آبادان در کشاکش این ماجرا بر اثر ترکش خمپاره مجروح می‌شود و در مسیر انتقال به پشت جبهه جان به جان آفرین تقدیم و به شهدا ملحق می‌شود.
