به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر
دفاع پرس، در صد و پنجمین نشست یکشنبه های انسان شناسی و فرهنگ با عنوان «جنگ، فرهنگ، جامعه» فیلم مستند «سپیده دمی که بوی لیمو میداد» اثر آزاده بیزار گیتی نمایش داده شد.
این نشست که با حضور «محسن حسام مظاهری» کارشناس علوم اجتماعی و «علیرضا کمره ای» در سالن پژوهش گاه فرهنگ، هنر و ارتباطات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزار شد.
«علیرضا کمره ای» با موضوع «جنگ به مثابه رخ داد فرهنگی» سخنرانی کرد.
وی با اشاره به واژه «جنگ» و تفسیر آن اظهار داشت: من در ادبیات با واژه جنگ موافقم و آن را اعم از «فاع مقدس» می دانم چرا که واژه جنگ عمومیت دارد ولی واژه دفاع مقدس کلمه خاصی و قابل اعتنایی است. جنگ با وجود بد بودن آن بسیار کاربرد است و همه به نخوی با آن درگیر هستند.
این پژوهشگر حوزه دفاع مقدس در تعریف جنگ گفت: تعاریف مختلفی از این واژه شده است اما به طور خلاصه باید گفت؛ جنگ نوعی رفتار خشونت آمیز میان دو گروه است که یکی سعی در پیروزی بر دیگری دارد. اگر جنگ را به یک کی تشبیه کنیم رویه بالایی آن سیاسی و نظامی است. وقتی سیاسیون بخواهند پای میز مذاکره به آن خاتمه دهند لایه های دیگر آن دیده می شود.
منتقد ادبیات جنگ در ادامه بیان داشت: این جنگ پایان ندارد در واقع تا وقتی که صدای سرفه جانبازان شیمیایی شنیده می شود جنگ و صحبت درباره آن ادامه خواهد داشت. زیر لایه جنگ که هسته آن است مجموعه باورهای ماست که سبب به وجود آمدن جنگ شده است. ارتش عراق صرفا به مرزهای جغرافیایی ما حمله نکرد. بلکه انقلاب اسلامی با بن مایه های شیعی مورد تهاجم قرار گرفت. که در این حمله اغلب کشورهای دنیا عراق را همراهی کردند.
کمره ای با در توضیح مواجهه امام خمینی (ره) با جنگ گفت: در روزهای ابتدایی وقتی خبر حمله عراق به حضرت امام داده شد ایشان فرمودند «الخیر و فی ماوقع» این عبارت بلندی است که نباید به آن فقط نگاه سیاسی داشت. ابن ماجرا وقتی رسید به آتش بس و امضای قطع نامه و تعبیر امام به جام زهر، قابل تفسیر است. در واقع قطعنامه یک هبوط برای ما است تا ببینیم که نسبت به مفاهیم آن هوشیار هستیم یا نه.
وی در ادامه تصریح کرد: این رویکرد به جنگ تا امروز غنی تر شده است. به همین دلیل سهم ادبیات از جنگ عراق علیه ما بیش از ۷۵ درصد است. باید به این فهم برسیم چرا چنین اتفاقی افتاده است. نگاه ما به جنگ یک نگاه معنوی آسمانی است.
کمره در پایان گفت: هنرمندان این حوزه به جنگ نگاهی ملکوتی و لاهوتی داشتند. مزار شهدا در سراسر کشور قبل از تخریب نمود عینی این نگاه آسمانی بود. این مزارها موزهای مردمی قابل اعتنا بود، همچنین سنگ قبر شهدا هر کدام مثل یک برگ از کتاب جنگ ما بود که اثبات می کرد حضور ما در جنگ تحمیلی یک رویداد سیاسی صرف نبود بلکه یک مسئله اعتقادی است.
انتهای پیام/۱۶۱
