ما پیرو شهدایی هستیم كه در لحظات آخر زندگی ذکر لبشان یا مهدی است

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خدائی كه به ما هستی بخشید و به ما فرسودگان باطنی صحنه گیتی را با روح مسیحائی، مسیح زمان امام خمینی عروج در راه و روش او كه همان راه انبیاء و راه امامان معصوم (ع) است قرار داد شكر و سپاس بیكران به درگاه یكتا معبودی كه به ما نعمت زوج شدن را به همدیگر عطا كرد و صبر و سختیها و مشكلات را كه نتیجه اش تكامل روح و روان خواهد شد بخشید و حمد و ستایش فراوان به درگاه رب یكتا و خالق منانی كه به ما نعمت انقلاب و صبر برای انقلاب را ارزانی داشت.

راستی آیا ما می توانیم این همه نعمتها را سپاسگزار باشیم مطمئنا خیر و همین گناه و تقصیر بس كه همیشه از خداوند بزرگ طلب بخشش و رحمت و عفو كنیم.

قصد قلم فرسائی ندارم بلكه می خواهم از زندگی انسانی و اسلامی صمیمی بگویم كه به آن معتقدیم و هر فرد را به آن دیار راه نخواهد بود بلكه سعی ها و تحمل شكنجه ها باید، تا به آن دست یابند مگر از خداوند طلب نمی‌كنیم كه (والرجاء بعد الشده والفرج بعد الكرب) و آیا مگر می‌شود كه بدون تنگدستی و زحمت و تحمل سختی‌ها و صبر به یک نعمت عظمی دست یافت و آیا حاضر نیستیم با تحمل سختی‌های این دنیائی كه هم فانی و هم گذراست استراحت و رسیدن به لقاءالله را دیدار كردن و در جوار حق تعالی بودن را به دست آوریم آن هم نه به صورت فانی و گذرا بلكه به صورت ابدی و جاودان.

این مطلب را خود نمی گویم خداوند به بندگان خاص و مومن خود وعده آن را داده است و وعده خداوند بزرگ درست است ما در این نوع زندگی به كسی جزء انبیاء و اولیاء و سرورمان امام حسین (ع) اقتدا نكرده‌ایم، امام كه هر لحظه به مرگ (لقاءالله) نزدیك‌تر می‌شد چهره آن بزرگوار برافروخته‌تر می‌گشت، ما پیرو امامی هستیم كه وقتی در محراب شمشیر بر فرق مباركش فرود می‌آید مسجد با طنین «فزت و رب الكعبه» پر می شود.

ما پیرو اولیاء‌الله و شهدای بزرگواری هستیم كه در لحظات آخر زندگی از زندگی و دنیا حرفی نمی‌زدند چرا كه از این دنیا بردیده‌اند و لبان نازنین‌شان ذكر یا مهدی یا مهدی می‌گوید و یا با صوت قرآن مرگ خویش را مزین می‌كنند ما در چنین وادی قدم نهادیم و به چنین افراد استوار و مقاومی كه تاریخ را به تعجب واداشته‌اند اقتدا كرده‌ایم و این دیار را دیار عاشقان نام نهادند.

شما نیز ای زنان مقاوم و صابر كه در این وادی قدم گذاشته‌اید چرا كه در صبر و استقامت به زهرای اطهر (س) و فرزند بزرگوارش زینب كبری (س) اقتدا كرده‌اید و می‌كنید این همه صبر و شكیبائی شما فقط و فقط زمانی قابل تحسین است كه به ایشان اقتدا كنید كه البته چنین كرده‌اید و بدانید كه پاداش این همه مسائل در نزد خداوند است و خود وعده آن را به شما داده است.

همسر مهربانم، قلب بی‌آلایش و پیرایش شما را از همان لحظه‌ای كه زندگی با هم را آغاز كردیم در گفتار و كردارتان و رفتارتان دیده‌ام و آن را ستودم و به خاطر همین صبرها علاقه روز افزون به شما پیدا كردم و خداوند شاهد گفتار من است.

عزیزم نمی‌خواهم سفارش به تقوا و حجاب و عفت در زندگی و اعمال درست و تقید و عبادت به خدا را به شما بگویم چرا كه الحمدالله در شما هست. آن چه لازم است همه ما به آن مقید باشیم آن است كه در هر شرایط چه روزهای سختی و ملامت و تنگدستی به یاد خدا باشیم و خدای ناكرده به كفرگوئی نیفتیم و در روزهای خوشی و رفاه نیز باید به یاد خدا باشیم تا طاغی نشویم و طغیان نكنیم و باید این مطلب همیشه در ذهنمان باشد كه «الا به ذكر الله تطمئن القلوب» كه به درستی ذكر و یاد خدا دلها را تسكین می دهد و با یاد خداوند قلب‌ها آرام می شود.

همسر عزیزم می‌دانم سخت است و البته سختی خود اگر برای یک هدف مهم‌تر و بالاتری باشد شیرین خواهد بود و باعث می‌شود كه انسان تحمل سختی‌ها را حتی به جان نیز بپذیرد. امیدوارم كه برای ما دعای خیر بفرمائید تا انشاءالله بتوانیم در راه خدا به امور بپردازیم.

همسر عزیزم، امید آن دارم كه اگر شما را در ناراحتی و سختی گذاشتم برایتان موجب خوشی را فراهم نكردم مرا عفو كنید و ببخشید و بدانید كه این همه دارای امری عظیم است كه خداوند مشتری آن خواهد بود و نباید به خود غم و اندوه راه بدهیم به همه سلام برسان و خواهرانم و به پدر و مادر من و خودت سلام برسانید و بگوئید دعای خیر را فراموش نكنند دعای خیری كه پیروزی رزمندگان اسلام و سلامتی و طول عمر با عزت و افتخار امام است را در بر گیرد انشاءالله.

خدایا ما در محضر تو معصیت كردیم گناه و تقصیر كردیم. بنده‌ایم و جاهل، تو را به بزرگی اولیاء و بندگان خاصت، تو را به بزرگی ولی عصر (عج) ما را ببخش و رحمت و عفو خود را شامل حال این بنده عاصی خود كن.

انتهای پیام/