چرا پوتین با ترامپ توافق کرد؟

به گزارش گروه سایر رسانه های دفاع پرس، هادی محمدی در یادداشتی نوشت:

 

از پاییز سال گذشته که امریکا درگیر مبارزات انتخاباتی شد، دیپلماسی در واشنگتن در محاق رفت و در ادامه نیز با شعارهای ترامپ، مشکلات جدیدی در عرصه داخلی و سیاست خارجی امریکا بروز کرد و تا به حال راهبرد مستحکمی برای غرب آسیا و به ویژه سوریه اتخاذ نکرده است.

 

در مقابل امریکا، روسیه در یک ابتکار عمل دپیلماتیک، نشست‌های آستانه برای آتش‌بس و کاهش تنش در سوریه که عملاً به تولید مزیت و فرصت‌های زمانی برای پرداختن به اولویت مبارزه با داعش و شرایط تأخیری برای بقیه تروریست‌ها منتهی می‌شد، اهتمام گردید. روس‌ها فرصب‌طلبی طلایی کردند و از تضادهای مرحله‌ای بین ترکیه و امریکا و غرب نیز به خوبی استفاده کردند و واگرایی ترکیه و غرب را مدیریت و به نفع پروژه آستانه که پیوندی منطقی با ژنو پیدا می‌کرد، بهره جستند. حاصل این روند در شرایط فعلی، حذف سطح بازیگردانی امریکا در بحران سوریه شد.

بدین‌گونه که در آستانه فقط ناظر است و در ژنو امکان مدیریت و پیشبرد موضوعی ندارد، لذا برای ترامپ، بازگشت به سطحی از مدیریت بحران و شراکت با روسیه در اولویت قرار گرفت و مذاکرات پنهانی را در اروپا آغاز کردند که از کلیات عبور نکرد. بلوغ این مذاکرات که در ماه‌های گذشته تحت تأثیر دیگر پرونده‌های بحرانی بین امریکا و روسیه قرار داشت در حاشیه نشست گروه 20 به اعلام آتش‌بس در جنوب سوریه انجامید که جغرافیای آتش‌بس و دیگر جزئیات مربوط به چگونگی نظارت بر آن به اتمام نرسیده است. در نشست اخیر آستانه،‌ از سوی ایران به روس‌ها تأکید شد که آتش‌بس در شهر درعا مورد تأییدات و بقیه مناطق و به ویژه در قنیطره و جولان که در اختیار النصره (القاعده) و داعش است، اجرا نخواهد شد.

امریکایی‌ها که از مدتی قبل آموزش برخی از عشایر جنوب حوران را در کنار به کارگیری ارتش آزاد در جنوب مدیریت می‌کردند، بخش‌هایی از شرق سویدا و حومه درعا و قنیطره را نیز با روس‌ها در میان گذاشتند که هنوز نهایی نشده است.

 

صهیونیست‌ها با این تصور که تروریست‌های داعش را در جولان و قنیطره حفظ کرده و ارتش لحد جدیدی را با آتش‌بس تحکیم خواهند کرد، ابتدا ابراز خوشحالی کردند ولی وقتی متوجه شدند که مواضع ایران در رویکرد مذاکراتی روس‌ها مورد احترام است در بالاترین سطح و از زبان نتانیاهو، نسبت به این طرح ابراز نگرانی کردند.

 

در واقع صهیونیست‌ها نگران هستند که اگر آتش‌بس شود، مواضع حزب‌الله و ارتش سوریه و همپیمانان در حاشیه جولان و قنیطره تقویت و گسترش خواهد یافت و اگر آتش‌بس هم نشود، باید ارتش لحد تروریستی داعش و النصره را از دست بدهند. نکته مهم‌تر این است که برای امریکا، اولویت در شریک شدن در پروسه امنیتی است و نمی‌‌توانند ملاحظات اسرائیلی را به شکل جدی دنبال کنند، یعنی هدف و اولویت امریکایی‌ها با صهیونیست‌ها متفاوت است.

منبع: روزنامه جوان