کبوتران حرم، زائران دلداده به امام مهربانی‌ها

گروه فرهنگ و هنر دفاع پرس- فرشته حاجی زاده؛ بارگاه امام رضا (ع) در شهر مشهد مامنی است برای همه مردم با همه اعتقاداتی که دارند و اهل هر دینی که هستند؛ زیرا بارها و بارها در تاریخ خواندیم و خیلی وقت ها دیدیم که افراد از ادیان مختلف به پابوس امام رضا می‌آیند و حاجت‌روا می‌شوند و معجزات مختلفی روی می‌دهد؛ حتی خیلی از اوقات این اتفاقات خوشایند باعث می‌شود که مسلمان شوند.

شیعیان  نیز که اختصاصی تر و بالاخص ایرانی‌ها که از دیرباز به این امام بزرگوار ارادت ویژه‌ای داشتند و دارند و همواره حرم ایشان محل راز و نیاز و درد دلهای عاشقانه اشان بوده است.

زیارت امام رضا (ع) مملو از خاطراتی است که هر انسان مسلمانی مخصوصا اگر در ایران بوده باشد از ابتدای کودکی تا به بزرگی و در طول عمر خود با آنها درگیر بوده و هست.

پدران و مادران ما همواره از گذشته و زمان کودکی ما تا به الان همیشه به دنبال فراهم کردن فرصتی بودند تا خانواده و اطرافیان را راهی مشهد کنند و حادثه ای خوش رقم بزنند به قول خودشان روزهای بودن در کنار حرم امام مهربانی ها پر از انرژی و روحیه شویم و برگردیم.

کلا به زیارت معصومین رفتن یک رویه ثابت در زندگی همه‌ی مسلمان به خصوص شیعیان است و همه علاقه‌مند هستند تا فرصتی پیش آید و طلبیده شوند و به زیارت یکی از معصومین بزرگوار روند.

هر انسانی با قدم گذاشتن به حریم هر کدام از معصومین در واقع رها می شود از دنیا و اینقدر سبک می شود که دوست ندارد از آن محیط و حالت خارج شود.

حالا اگر این معصوم ضامن آهو باشد که شوق رسیدن و پای نهادن در این حریم دو چندان می‌شود و همگان با ذوقی زیاد راهی سفر به مشهد می‌شوند تا امام مهربانی ها را زیارت کنند.

خاطرات ماندگار زیادی در این سفر برای همه رخ می‌دهد که شیرینی آن را دو چندان می‌کند اما خاطره ی کبوتران حرم خاطره ای است زیبا و جالب و جذاب برای همه ی ما وقتی کودک بودیم و به زیارت می رفتیم همیشه دوست داشتیم که دانه ای خریداری کنیم و برای کبوتران حرم بدهیم .

یکی از شوق های کودکی دیدن این کبوتران و پرواز کردن آنها در صحن و سرای امام هشتم بود و همیشه با خودمان فکر می‌کردیم که این کبوتران چه راز و نیازی با صاحب خود داشته و دارند انگار که آنها هم زائری هستند از زائران امام مهربانی‌ها اما متفاوت‌تر و در بعضی از موارد بهتر، کبوتران زائران گوش به حرف و آماده امام بودند و هستند و خواهند بود آنها عجیب دل داده اند به صاحب خود و در آنجا چه خوب هم زائرند و هم زائر داری می‌کنند.

 

انتهای پیام/