به گزارش خبرنگار
ساجد، شهید «عباس رستمی» چهار شهریور 1340 در تهران چشم به جهان گشود. وی با آغاز جنگ تحمیلی عازم جبهه حق علیه باطل شد و فرماندهی گروهان جندالله بوکان را برعهده گرفت، سرانجام 31 اردیبهشت 1363 در مریوان به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
متن وصیت‌نامه‌ای را که از این شهید والامقام به یادگار مانده است، در ادامه می‌خوانید:
«بسم الله الرحم الرحیم
پس از حمد و ستایش خداوند عزوجل که بر کالبد انسان روح بخشید و سلام بر ولی عصر (عج) آقا امام زمان یگانه منجی عالم بشریت بقیه الله الاعظم اروحنا فداه.
و با درود بیکران به ارواح طیبه شهدای گلگون کفن از شهدای دشت کربلای حسین گرفته تا شهدای انقلاب اسلامی که توفیق داد که جانم را نثار مکتب توحیدی اسلام عزیز و رسول الله و محمد (ص) و ولی اوعلی (ع) بکنم و افتخار می‌کنم که ایدئولوژیم اسلام که به من فهماند که چگونه بیندیشیم و چگونه راهم را انتخاب کنم.
اکنون که وصیت‌نامه مرا باز کرده‌اید و می‌خوانید می‌دانم چشمانتان اشک‌بار شده مخصوصا پدرم و خواهرم چون ذاتا در نهاد هر خانواده‌ای موجود است وقتی فردی از خانواده‌اش شهید و یا به مرگ عادی و یا غیر از دنیا برود لحظه اول غمگین می‌شوند و بعد خداوند به آن‌ها صبر و استقامت عطا می‌کند و باید بگویم که به حال من گریه نکنید زیرا به خدای عزوجل رستگار شدم.
امروز که نوید پیروزی حق بر باطل و جنود الله را بر جنود شیطان با پیروزی‌های بزرگ پی‌درپی خصوصا جنگ ایران با ابر قدرت‌ها که از شاهکارهای عظیم و کم نظیر جنگ‌ها بوده است می‌بینیم جنگ آن وقتی پیروز است که همه گوش بفرمان کسی باشیم که وقتی فرمان می‌دهد همگی بدان عمل کنند به منظور نابود کردن دشمن (کفار و منافقین) پس به اتکا به خداوند متعال روحیه خودمان را تقویت و تنها وسیله‌ای که انسان را سریع‌تر به مقاصد معنوی و ترقیات روحی می‌رساند توسل به خاندان عصمت و تکمیل محبت و ولایت آن‌ها در دل است و خوشا به حال کسانی که داشتند و دیدند و دنیا و آخرت خود را از این راه تامین کردند.
برادرانم به معنویات توجه داشته باشید اصرار می‌ورزم که اگر برای یک‌بار هم که شده به جبهه بیایید و ببینید که حق چیست و حقیقت طلب کیست معنای دنیا و آخرت چیست تقوی و پرهیزکاری را پیشه خود کنید و کارهای خود را طبق رضایت الهی قرار دهید و سعی کنید که در انجام کارها به نتیجه اخروی آن نظر داشته باشید و نیمه‌های شب بهترین لحظه برای مناجات و خواندن خداست اگر می‌خواهید با خدا صحبت کنید قرآن بخوانید، دعا بخوانید برای کوبیدن مشت محکم به یاغیان و ظالمان در نماز جمعه و جماعت شرکت کنید و مساجد را خالی نگذارید و به خانواده‌های شهدا نظر بیشتری داشته باشید و به عیادت معلولین و مجروحین در بیمارستان‌ها بروید و بدانید که اجر عظیمی برایتان در نظر گرفته خواهد شد سعی کنید صفات رذیله و زشت را در خودتان از بین برده و اخلاق حمیده و نیک را جایگزین آن کنید و اسوه و معیار و ملاک اصلی خود را اولیا الله قرار دهید.
از شما می‌خواهم با اخلاق خوب و رفتار و کردار خوب با مردم رفتار کنید تا پیش خدا و خلق آبرومند باشید از بسیجی سرباز پاسدار ارتشی گرفته تا نمایندگان این ملت در هر کجا که هستند و در هر لباسی و باید همیشه توجه به خدا داشته باشند و بدانیم که یک روزی همه ما در محضر خدا حاضر می‌شویم و همه ما مسئول هستیم و باید احساس وظیفه و مسئولیت کنیم و بتوانیم جمهوری اسلامی ایران این قدم که بالاترین قدم‌ها است برداریم و استقلال فرهنگی و سیاسی اقتصادی و اجتماعی و نظامی خود را در این برهه از زمان مستحکم کنیم.
برادرم ما نه محتاج به آمریکا هستیم و نه محتاج به شوروی بلکه ما محتاج به خداییم و هرگز کفار بر مومنین تسلط نخواهند یافت این یک وعده الهی است.
دیگر جمله من این است که این ملت یار و یاور امام عزیز باشند و بدانید که نبودن بهشتی و مطهری و شهدای دیگر را الان احساس می‌کنیم چقدر برای این انقلاب مفید بودند ما باید قدر این رهبر را بدانیم چون یک نعمت الهی است در دست این امت.
ای خدا می‌دانی که برای لقای تو به جبهه آمدم و امیدم جز وصل به تو نیست تو دست رد به سینه امیدوارمان نمی‌زنی و آنان را می‌خوانی، بار الها به درگاهت شکر می‌کنم که سعادت حقیقی را نصیبم کردی و با حسینیان همراهم کردی و در جبهه راهم دادی و شهادت را نصیبم کردی.
من از اینجا فریاد می‌زنم ای همسفران ملک حقیقت و کمال من اینک راهی به سوی حقایق یافتم و دانستم که انبیاء و اولیا برای چه آمده‌اند و خدا ما را برای چه خلق کرده است آیا برای جهنم یا تنها برای بهشت یا برای مزد عطا خیر بلکه برای آن‌چه خود گفته همه را برای تو خلق کردم و تو را برای خودم برای مناجات با خودم رفاقت با خودم دوستی با خودم شناختن تو مرا و فداکاری تو مرا فداکاری تو در راه من عبودیت برای من بله من رفتم شما هم بیایید که راه راه خوبی است و تا می‌توانید امام را یاری کنید.
شهادت چیزیست که خدایم محبوبم خواسته ایجاد شود و به وسیله دستش آن‌را ایجاد کرده پس هر چه باشد لذت‌بخش است و شیرین است. (ید الله فوق ایدیهم)
چند وصیتی با خانواده‌ام؛
وصیتی به پدرم، پدرم من راهی که رفتم شناخت کامل داشتم و می‌دانستم که دیگر راه برگشت نیست زیرا خداوند می‌فرماید:
جان و مال مومنین را که در راه خدا جهاد می‌کنند و می‌کشند و کشته می‌شوند ... آری از رفتن من ناراحت مشو زیرا من پیوستم به معبودم و راه من راه حق است و سعی کن در جامعه اسوه باشی.
وصیتی به مادر عزیزم از این‌که چند مدتی شما را ناراحت کردم و زحمات ما را خیلی کشیدید من را حلال کنی.
وصیتی به خواهرانم، خواهرانم می‌خواهم در تهذیب نفس و تربیت اولا و بیشتر بکوشید عفت و عصمت را از بانوان بزرگ اسلام فاطمه زهرا و زینب علیها السلام درس بگیرید و دیگر حجاب شما سلاح من است مبادا سلاح رزمندگان اسلام را بر زمین بگذارید. خواهرم فاطمه جان و زهرا جان برای من شما خیلی زحمت کشیدید نهایت تشکر را دارم. ان‌شاءالله خداوند به شما و دیگر خانواده‌های شهدا صبر عنایت کند.
وصیتی به برادرم و دوستانم امیدوارم با اتکال به خداوند منان بتوانی ادامه دهنده راه شهدا باشی و از امر به معروف و نهی از منکر و در کسب علم و تقوی الهی کوشا باشید و بدانید که جامعه اصلاح نخواهد شد مگر به امر به معروف و نهی از منکر.
از برادران که در تشییع جنازه من زحمت می‌کشند نهایت تشکر را دارم.
برادر مرا از دعا فراموش مکن و برای من طلب مغفرت کن.
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته
عباس رستمی»
انتهای پیام/ 111
