به نام مردم علیه مردم

به گزارش گروه سایر رسانه های دفاع پرس، محمدسعید احدیان در یادداشتی نوشت:

فقط تجمع روز پنجشنبه بود که در آغاز، هدف و دغدغه معیشتی داشت و بعد از این‌که فرصت طلبان مسیر اعتراض را تغییر دادند، رنگ و بوی معیشت از این اعتراضات به طور کلی رخت بربست و این اعتراضات تبدیل به یک اغتشاش و آشوبی شد که تنها نتیجه اش آن است که مصالح و منافع مردم از بین برود.

در پاسخ به کسانی که بر این باورند این اعتراضات هنوز بر نارضایتی معیشتی استوار است چند نکته را می‌توان متذکر شد:

اول با این‌ که آغاز تجمع بر بستر نارضایتی معیشتی شکل گرفت، اما در شعار‌های تجمع از شنبه شب به بعد کوچک‌ترین شعار معیشتی به چشم نمی‌خورد تمام شعارها، سیاسی و در تعارض با کلیت نظام است و اگر معترضان دغدغه معیشت داشتند، باید در شعارهایشان دیده می‌شد همانطور که در روز اول چنین چیزی وجود داشت.

دوم بر اساس یک بررسی میدانی حدود ۸۰ درصد معترضان در سنین پایین‌تر از ۲۶ سال قرار دارند درست است که دغدغه اقتصاد ممکن است در این سنین وجود داشته باشد، اما فشاری که باعث می‌شود یک فرد طاقتش طاق شود و برای اعتراض آن هم از نوع آشوب طلبانه به خیابان بیاید، مربوط به سن و قشری است که بار یک خانواده را بر دوش می‌کشد و به دلایلی مانند بیکار شدن، همه سرمایه زندگی را در یک موسسه مالی از دست دادن و... دچار سختی غیرقابل تحملی شده است.

سوم برای روز اول کانال‌های ضدانقلابی فراخوان این تجمع را کار نکرده بودند، اما اکنون این تجمعات صرفا توسط کانال‌ها و رسانه‌های معاند برنامه ریزی و مورد حمایت قرار می‌گیرد و جالب این‌ که حتی در آن کانال‌ها هم مطالبه اقتصادی مطرح نمی‌شود؛ لذا برپایه دلایلی که ذکر شد اشتباه است اگر کسی فکر کند، اعتراضاتی که الان با آن روبه رو هستیم مانند روز آغاز، منطق معیشتی و اقتصادی دارد و در نقطه مقابل می‌توان تصریح کرد این اعتراضات بیشترین لطمه را به اقتصاد و معیشت مردم می‌زند چرا که اولا همان‌طور که ذکر شد مطالبات اقتصادی مردم به حاشیه رفته است.

به عنوان یک مثال روشن اگر تا چند روز پیش سپرده گذاران مظلوم موسسات مالی و اعتباری می‌توانستند تجمع و اعتراض کنند، اکنون با هنجارشکنی‌های صورت گرفته دیگر نمی‌توانند حتی صدای خود را بلند کنند یا رسانه‌ای مثل خراسان که همیشه پیگیر مطالبات مردم بوده است اکنون برای جلوگیری از تحریک و سوءاستفاده‌ها نمی‌تواند خواسته‌های مردم را به طورجدی پیگیری کند.

ثانیا در فضای سیاسی ایجاد شده تمرکز مسئولان از اقتصاد و حل مسائل معیشتی مردم دور می‌شود.

ثالثا امروز بر کسی پوشیده نیست که کشور ما دشمن دارد و کوچک‌ترین تزلزلی در داخل کشور دشمن را امیدوار می‌کند و او را به فشار بیشتر ترغیب می‌کند. این یک واقعیت کاملا تلخ است که حوادث سال ۸۸ نقش کاملا مستقیم و موثری بر اجماع کشور‌های غربی برای تحریم‌ها گذاشت.

حوادث ۸۸ تمام شد، اما هنوز که هنوز است آثار تحریم‌های آن بر کشور ما باقی مانده است و بی تردید اغتشاشات موجود اگر خیلی زود به پایان نرسد، به صورت مستقیم باعث تشدید تحریم‌های اقتصادی بر مردم ایران می‌شود؛ و رابعا از همه موارد ذکر شده مهم‌تر این که اقتصاد فقط و فقط در صورت ثبات و وجود امنیت رشد می‌کند، ناامنی بزرگ‌ترین سم برای رشد است.

اگرهمین چند روز را نگاه کنیم کاهش شدید شاخص بورس، فرار سرمایه‌هایی که نگران از آینده هستند، تعطیلی کسب و کار‌هایی که در چند هفته اخیر نشانه‌های رونق در آن دیده می‌شد، به خوبی نشان می‌دهد که اغتشاشات فعلی مهم‌ترین تبعاتش ایجاد چالش اقتصادی، برای اقتصاد دارای مشکل است و متاسفانه مواردی که در این اعترضات خیابانی ذبح می‌شوند به ترتیب، امنیت مردم، سپس اقتصاد و معیشت آنان است.

این در حالی است که این مطالبه به شکلی کاملا مدنی، موثرتر از شکل فعلی و بی هزینه قابل انجام است.
در این رهگذر به نظر می‌رسد:

۱-کسی نباید اشتباه کند و، چون شروع تجمعات بر بستر اقتصادی بود، آن را همچنان معیشتی و اقتصادی ببیند لذا بی تردید ادامه این مسیر فقط و فقط به امنیت و اقتصاد مردم لطمه می‌زند.

۲-پایان یافتن سریع و کم هزینه این اعتراضات، نیاز به حمایت مردمی دارد. گرچه شواهد روشن نشان می‌دهد مردم حتی کسانی که گله مندند و از برخی مسائل نارضایتی دارند، از این اغتشاشات پشتیبانی نمی‌کنند، اما همراهی بیشتر مردم برای پایان یافتن دادن به این آتشی که خشک و‌تر را با هم می‌سوزاند ضرورت دارد. اغتشاش کنندگانی که درک و فهم درستی از مسئله اصلی مردم که اقتصاد است ندارند و به منافع مردم لطمه جدی زده اند، باید از سوی جامعه طرد شوند.

۳-کنارگذاشتن دعوا‌های سیاسی و پرهیز از تسویه حساب‌های سیاسی و دوری از هر حرف و موضع تحریک آمیزی که زخمی را باز کند و وحدت ملی را تحت الشعاع قرار دهد، واجب‌تر از نان شب است. اگر جریان اصول گرایی فکر کند فرصتی پیدا کرده است که رقیبش را زمین بزند، درک درستی از صحنه پیدا نکرده است و نفهمیده است که ما با شرایطی شبیه سال ۸۸ روبه رو هستیم و مسئله شخص رئیس جمهور و یک جریان نیست بلکه مسئله اصل نظام و منافع مردم است و اگر اصلاح طلبی فکر کند با عامل اعتراض خواندن جریان رقیب امتیازی سیاسی گرفته است، فقط اختلاف و فاصله را تقویت کرده است.

این در حالی است که اگر تمام جریان‌های سیاسی، مسئولان در قوای مختلف، بدنه فعال اجتماعی و سیاسی، نخبگان و فرهیختگان و تریبون داران، با یکپارچگی ملی با مسئله روبه رو شوند، می‌توانند نه تنها هزینه‌های اغتشاشات را کم کنند بلکه به دنیا پیام قدرت و همدلی را صادر و با تقویت بیش از پیش پایه‌های مشروعیت کشور، فشار‌های بیشتر را از مردم دور کنند.

۴- از همه این‌ها مهم‌تر مطالبات اصلی مردم است که فعلا به حاشیه رفته است. با فروکش کردن شرایط جدید که به فضل الهی به نظر نمی‌رسد به دلیل پشتوانه اجتماعی و سیاسی نداشتن معترضان چندان طولانی شود، آنچه نباید فراموش شود، پاسخ گویی به مسائل مردم است. رسانه ها، تریبون داران، نمایندگان مجلس، ائمه جمعه، چهره‌های دلسوز و انقلابی، جمع‌های معتقد به انقلاب و جریان‌های سیاسی باید با رعایت سه مولفه انصاف، عدم سیاه نمایی و مراقبت از مورد سوءاستفاده قرار نگرفتن پرچم «مطالبه هوشمندانه» را بالا نگه دارند و خواسته‌های مردم را پیگیری کنند و مسئولان نیز با «پاسخ گویی فعالانه» خواسته‌های به حق مردم را جامه عمل بپوشانند و یا توضیحات نادرست بودن مطالبه و مشکلات خود را با زبان و ادبیات مناسب با مردم در میان بگذارند.

به نظر می‌رسد با عزم و همدلی ملی برای خاموش کردن این حرکت به انحراف کشیده شده، مطالبه هوشمندانه خواسته‌های به حق مردم و پاسخگویی فعالانه مسئولان دستگاه‌های مختلف، می‌توان این چالش را نیز به فرصتی برای بهتر و قوی‌تر شدن تبدیل کرد.

منبع: روزنامه خراسان