به گزارش گروه سایر رسانه های دفاع پرس، معصومه سپهری، نویسنده کتاب‌های «نورالدین پسر ایران» و «لشکر خوبان» در یادداشتی نوشت:
با خانواده نشستم به تماشای اختتامیه سی و ششمین جشنواره فیلم فجر. وقتی ابراهیم حاتمی‌کیا بعد از دریافت سیمرغ بهترین کارگردانی برای آخرین فیلمش «به وقت شام» حرف دلش را زد، چیزی از ته دلم جوشید. چشمم را بستم. فکر کردم از آخرین کتابم «نورالدین پسر ایران» چقدر حرف در دلم مانده و شده بغضی که سعی کرده‌ام هم فراموشش کنم هم ببخشم و خدا می‌داند چه دشوار بود و چه کم موفق بوده‌ام... .
فکر کردم آنقدر ما نویسنده‌های ادبیات مستند جنگ، توی این کشور غریب و بی‌کس هستیم که حتی وقت نمایش جایزه‌ها هم زبانمان می‌گیرد و شاید بغضمان که نتوانیم بگوییم با چه جان کندنی این کتاب‌ها را نوشتیم و خلق کردیم و با چه آسانی آنها را از ما جدا کردند! برایش برنامه ریختند! انیمیشنش را ساختند! ترجمه‌اش کردند! ... بی‌آنکه بگویند یک نفر بود سال‌ها نشست پای این روایت‌ها که کتابش کند! و حقی دارد! و لابد حرفی....
راستی! ما چه جان سختیم. منِ سپهری، اوی سیده اعظم حسینی ( نویسنده کتاب «دا») که آن همه را شنیدیم و دیدیم و .... بغض تلخش را فرو خوردیم و هنوز پای این کار هستیم!
ما زنانی هستیم که مردانه‌ترین روایت‌ها را از دوران سخت کشورمان به قلم در آوردیم اما مجبورمان کردند نامردانه‌ترین برخوردها با کتاب‌هایمان را هم ببینیم و دم برنیاوریم! ما عجیب جان سختیم که هنوز عاشقانه، سطر سطر می‌نویسیم تا فردا تاریخ شرمنده شهیدان ایران نباشد.
منبع: تسنیم
