شهیدی که از آن‌سوی اروند آمد

گروه حماسه و جهاد دفاع پرس: جعفر طهماسبی از جمله تخریبچی‌های دوران دفاع مقدس است که خاطرات زیادی از روز‌های آتش و خون در سینه به یادگار دارد. او در توصیف شهادت سید اسماعیل موسوی معاون تخریب و مهندسی لشکر ۱۰ سیدالشهدا روایت کرد: «آفتاب روز بیست و یکم بهمن که بالا آمد، رزمنده‌ها در حال پیشروی در عمق جزیره ام‌الرصاص بودند. دشمن هم سعی می‌کرد تمام توانش را بکار گیرد که بصره سقوط نکند. سید اسماعیل موسوی (معاون فرمانده تخریب) در کنار شهید عبدالله نوریان (فرمانده تخریب و مهندسی لشکر ۱۰ سیدالشهدا) جزو اولین‌ها بود که وارد جزیره ام‌الرصاص شد. کار‌های مهندسی رزمی و تخریب به عهده سید موسوی بود و آخر الامر در نبردی نزدیک با دشمن، سید به شهادت رسید.

شهید عبدالله نوریان

شهید سید اسماعیل موسوی از معبری که به نام مادرش فاطمه زهرا (سلام الله علیها) نام گذاری شده بود، وارد معرکه نبرد در جزیره ام‌الرصاص شد و پیکر بی‌جان و غرق در خونش هم از همین معبر به عقب برگشت. شهادت حق سید بود و به حقش رسید.

پیکر سید اسماعیل موسوی بین ما و دشمن روی زمین افتاده بود و کسی جرات این را نداشت که وی را به عقب بیاورد. تیربار‌های دشمن روی منطقه، اجرای آتش می‌کردند. شهید نوریان خودش داوطلب شد که پیکر معاونش را از زیر آتش عقب بکشد.

شهید اسماعیل موسوی

حاجی دلش را به دریا زد و رفت. وی از زیر آتش دشمن بدن سید اسماعیل رو کول کرد و به عقب آورد. دشمن هر چه تیر زد به حاج عبدالله اصابت نکرد. آیه «وجعلنا»‌های حاجی هم حکایت خودش را داشت. او با اعتقاد و اعتماد به خدا وجعلنا میخواند و یقین داشت که تیر‌ها به او نمی‌خورد.

حاجی وقتی سید را به معراج شهدا رساند سر تا پایش را خون گرفته بود. خودش می‌گفت: «هنوز لباس‌هایم به خون شهید سیداسماعیل آغشته بود که به نماز ایستادم. احساس کردم تمام سلول‌های بدنم نماز می‌خوانند.»

سید اسماعیل موسوی در قطعه ۵۳ گلزار شهدای بهشت زهرا (سلام الله علیها) در همسایگی شهید مدافع حرم رسول خلیلی در خاک آرمید و نامش در زمره شهدای عملیات پیروز والفجر ۸ می‌درخشد.»

انتهای پیام/ 131