به گزارش خبرنگار ساجد، پاسدار شهید «بهرام تندسته» در تاریخ ۲۵ آبان ۱۳۴۰ در تهران چشم به جهان گشود. وی در تاریخ ۲۲ فروردین ۱۳۶۲ در عملیات والفجر ۱ منطقه فکه به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
تصاویر وصیت‌نامه پاسدار شهید «بهرام تندسته»
متن وصیت‌نامه‌ای را که از این شهید والامقام به یادگار مانده است، در ادامه می‌خوانید:
«بسمه تعالی
وَالَّذینَ جاهَدوا فینا لَنَهدِیَنَّهُم سُبُلَنا
آنان که در راه ما جهادی کنند به راه پر معرفت خویش هدایتشان می‌کنیم
در مسلخ عشق جز نکو را نکشند روبه صفتان زشت خو را نکشند
اکنون زمان رفتن است، که ما موجیم و آسودگی ما عدم ماست. می‌روم تا ببینم سرنوشت چه بود. الهی رضایم به رضایت، الهی همانگونه که رسولت، پیامبرت می‌گوید «اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی حُبَّک» عشقت را در دل ظلمانی من گنهکار بینداز تا به سوی نور هدایت شوم.
«اللَّهُ وَلِیُّ الَّذینَ آمَنوا یُخرِجُهُم مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النّورِ» «وَ اجْعَل حُبَّک أَحَبَّ إِلَیَّ مِنَ الْمَاءِ الْبَارِدِ» قرار بده دوستیت را محبوبتر از شخص تشنه نسبت به آب خنک و گوارا. اکنون احساس تشنگی شدیدی نسبت به خدایم دارم. آه چه لذتی دارد «لقاء رب العالمین» را دیدن «خدا، خدا عاشقتم، عاشق روی ماهتم، رسانم بر لقائت، رسانم بر لقائت».
این بنده بهرام (محمد) تندسته شهادت می‌دهم به یگانگی پروردگارم و به پیامبری و رسالت رسولش «محمد‌بن‌عبدالله» و درود می‌فرستم بر تمام شهدا از زمان هابیل تا کربلای حسین (ع) و از حسین (ع) تا کربلای خمینی؛ و سلام بر پدر و مادرم. این دو عزیز بزرگوار که برای پرورشم رنج‌ها متحمل گشتند و حال از فراغم. اما فقط یک چیز می‌تواند این درد و رنج را تسکین دهد و آن هم یا خداست و این هم آیه شریفه «الَّذِینَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُّصِیبَةٌ قَالُواْ إِنَّا لِلّهِ وَ إِنَّـا إِلَیْهِ رَاجِعونَ» کسانی هستند که، چون مصیبت ناگواری برایشان حادث شود صبوری کنند و گویند که ما از خداییم و به سوی او بازگشت می‌کنیم.
همه چیز از خداست و هرگاه اراده کند می‌ستاند و هیچ احدی حق اعتراض ندارد، پس شما ای عزیزان من اعتراض می‌کنید که غضب خدا را به همراه دارد، به آنچه تقدیر کردید رضا باشید و معصیتش را مکنید به آنچه گفته از جان بپذیرید.
برادران و برادرم تا به کی غفلت، تا به کی ناسپاسی. یک سگ اگر استخوانش بدهند دُمش را به عنوان شکر گزاری و تشکر تکان می‌دهد، ما اندازه یک سگ هم نیستم، که از این همه نعمت که به قول مولا علی (ع) شمارندگان نتوانند شمارش نعمت‌هایش را بکنند. چگونه ما این قدر ناسپاسی می‌کنیم.
شکر خدا یعنی نعمت امام و رهبری را ارج بنهیم. شکر رهبری را که ما را از منجلاب و گرداب فسادی که تا به سر ما را در برگرفته بود نجات داد، به امید نجات از منجلاب غفلت و بی تفاوتی.
تنها وصیتی که دارم به جا آوردن (۳۰ روز) روزه که به علتی نتوانستم بگیرم برایم توسط یکی بگیرید و حدود ۱۰۰۰۰ (ده هزار) تومان هم از برادر امینی می‌خواهم و ۲۰۰۰ (دو هزار) تومان از سعید فتوحی. بقیه دارائی را هم پدرم هرگونه که به صلاح می‌داند به مصرف برساند.
والسلام علیکم و رحمة الله
۱۳۶۱/۲/۲۳»
انتهای پیام/ 900
