یا خاک خود را رها کنید یا کشته می‌شوید!

گروه بین‌الملل دفاع پرس- سبحان کاکائی؛ در روز‌های گذشته مرم دنیا شاهد کشتار بی‌رحمانه مردم مظلوم فلسطین به وسیله صهیونیست‌ها بودند. کشور‌هایی که مدام در هر تریبونی دم از حقوق بشر می‌زنند، چهره‌ی واقعی خود را در چند روز اخیر نشان دادند و با سکوت در قبال کشته و زخمی شدن هزاران نفری که در برابر تجاوز به خاکشان ایستادگی کردند، این نکته را یاد‌آور شدند که دفاع از سرزمین خود از دیدگاه مدعیان حقوق بشر این است: «یا خاک خود را رها کنید یا کشته می‌شوید».

مفهوم جمله‌ی فوق خیلی ساده است، با رجوع به تاریخ بی‌قدمت و جعلی رژیم صهیونیستی پی می‌بریم که آمریکا و کشور‌های هم‌پیمانش که بی‌وقفه دم از حقوق بشر می‌‍زنند؛ چشم و گوش خود را بر روی تجاوزگری و خوی وحشیگری رژیم صهیونیستی بسته‌اند. چرا؟ زیرا آن‌ها خود متجاوز و ظالم هستند؛ پس هیچ‌گاه نمی‌شود کشوری که سردمدار نفی حقوق بشر است در مقابل متجاوزان و وحشیان قد علم کند یا زبان به دفاع از مظلوم باز کند.

چهره واقعی اسراییل

به‌واقع یوم النکبه (سالروز تاسیس رژیم صهیونیستی) روزی بود برای به تصویر کشیدن دوباره چهره واقعی شیاطین که پشت پرده‌ی حقوق بشر پنهان شده‌اند.

رژیم صهیونیستی با هم‌کاری آمریکا و هم‌پیمانان خبیث خود هر روز با طرح‌ریزی برای کشور‌های مظلوم و بی‌دفاعی همچون فلسطین برای کشتار و جنایت اقدام می‌کنند.

مستکبران و به‌ویژه فرزند نامشروعشان رژیم صهیونیستی باید این را بدانند که با کشتار مردم مظلوم فلسطین تنها اراده‌ی این ملت و جبهه مقاومت را مستحکم‌تر می‌کنند.

اگر تاریخ را از ابتدای شکل‌گیری رژیم جعلی صهیونیستی تا به امروز ورق بزنیم به این نکته خواهیم رسید که هرگاه صهیونیست‌ها احساس ضعف کرده‌اند خوی گرگ صفت خود را عیان کرده و به دریدن دیگران برای پوشاندن ضعف خود دست زده‌اند؛ از این رو فلسطینیان به تعداد هر شهیدی که داده‌اند، استوارتر و متحد‌تر شده‌اند؛ نتیجه مقاومت فلسطینیان را می‌شود از زبان جوان مبارز فلسطینی «محمود عبدالعال» شنید که در روز ننگ و افسارگسیختگی صهیونیست‌ها (روز نکبت) و در میدان نبرد با آرامش قلب مثال‌زدنی وعده صادق قرآن کریم را تلاوت می‌کرد: «لَأَنْتُمْ أَشَدُّ رَهْبَةً فِی صُدُورِهِمْ مِنَ اللَّهِ ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا یَفْقَهُونَ/ لَا یُقَاتِلُونَکُمْ جَمِیعًا إِلَّا فِی قُرًى مُحَصَّنَةٍ أَوْ مِنْ وَرَاءِ جُدُرٍ بَأْسُهُمْ بَیْنَهُمْ شَدِیدٌ تَحْسَبُهُمْ جَمِیعًا وَقُلُوبُهُمْ شَتَّى ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا یَعْقِلُونَ» (وحشت از شما در دل‌های آن‌ها بیش از ترس از خداست این به خاطر آن است که آن‌ها گروهی نادانند. آن‌ها هرگز با شما به‌صورت گروهی نمی‌جنگند جز در دژ‌های محکم یا از پشت دیوارها. پیکارشان در میان خودشان شدید است، اما در برابر شما ضعیف آن‌ها را متحد می‌پنداری، در حالی که دل‌هایشان پراکنده است؛ این به خاطر آن است که آن‌ها قومی هستند که تعقّل نمی‌کنند).

انتهای پیام/