گروه حماسه و جهاد دفاع پرس: خروش امام (ره) در عصر عاشورای 1342 شمسی بعد از یک‌دوره 73 روزه از درگیری‌های رژیم و حوزه علمیه و جامعه روحانیت آن، بابی نوین در مبارزات مردم مسلمان ایران باز کرد، چرا که رژیم دست پرورده آمریکا در پی سیاست اسلام زدایانه خویش بر آن بود تا تمامی مظاهر فرهنگ اسلامی را از جامعه مظلوم و مسلمان بزداید. موید این افکار شوم اقدامات رژیم بعد از کودتای 28 مرداد 1332 بود که ابعادی گسترده از قبیل گسترش نفوذ ابرقدرت‌ها بالاخص آمریکا و ورود به پیمان تجاوزکارانه سنتو، تشکیل سازمان مخوف ساواک به منظور سرکوب آزادی‌خواهان و مبارزان مسلمان، طرح لوایح استعماری اصلاحات ارضی یا انقلاب سفید کذایی شاه و طرح لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی، یافت.
در چنین اوضاعی بود که تمامی گروه‌های سیاسی در کشیدن مردم به صحنه مبارزه با بن بست رو به رو شده بودند، امام خمینی در پی مبارزاتی شکوهمند رفراندوم انقلاب سفید کذایی را تحریم و با طرح لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی به مبارزه برخاست که سرانجام موجبات لغو لایحه را فراهم آورد.
با شروع حرکت آگاهانه امام امت، درگیری‌های سیاسی بین جامعه روحانیت و رژیم شروع شد که سرانجام در دوم فروردین ماه 1342 رژیم با حمله‌ای ددمنشانه توسط ایادی چماقدار خود مدرسه فیضیه را به خاک و خون کشید. از آن به بعد در طول 73 روز که شعله‌های انقلاب در سراسر کشور زبانه می‌کشید رژیم ددمنش پهلوی در خرداد 42 اقدام به دستگیری امام امت کرد و در پس آن قیام یک پارچه 15 خرداد به وقوع پیوست که آتش آن فروزان و سوزانتر شد تا سرانجام در 22 بهمن 57 ریشه نظام 2 هزار و 500 ساله شاهنشاهی را به کلی سوزاند.
مساله 15 خرداد از دیدگاه رهبران مذهبی و سیاسی هر کدام به نحوی تعبیر شده است. در ادامه دو روایت از فعالان فرهنگی و مذهبی در خصوص 15 خرداد را می‌خوانید:
مرحوم آیت الله العظمی منتظری در این خصوص گفته است: قیام عظیم 15 خرداد در شرایطی به وجود آمد که تمام شیوه‌ها و حرکتهای مقطعی طی سالیان متمادی به بن‌بست رسیده بودند و هیچگونه روزنه امیدی برای آمدن اقشار مردم در صحنه و ریشه‌دار نمودن نهضت به چشم نمی‌خورد.
اسدالله بادامچیان نیز در خصوص وقایع 15 خرداد روایت کرده است: «15 خرداد چگونه آغاز شد؟ این را از سیر تاریخی قیام براحتی می‌توان دنبال کرد. وقتی که برای اولین بار مساله مبارزات روحانیت درباره انجمن‌های ایالتی و ولایتی مطرح شد یک ماه و چند روز طول کشید که دنیا فهمید قدرت عظیمی در قم متمرکز شده است. در طول مدت بسیار کوتاه یک‌ماه کشور ایران به یک مبارزه وارد شد که حکومت شاه عقب نشینی کرد. بعد از آن جریان هم استعمارگران و هم خود رژیم شاه احساس خطر کردند و فهمیدند که اینجا قدرت بزرگی بوجود آمده است، تصمیم‌شان جدی شد که این قدرت را سرکوب کنند. اما بخاطر عدم آشنایی با روحانیت، بخاطر عدم شناخت با مکانیسم عمل دین و بخاطر بیگانه بودن ریشه حرکت، هر عملی کردند به ضررشان شد و نتیجه معکوس گرفتند. در اول سال 42 مدرسه فیضیه را به خاک و خون کشیدند و خیال کردند برای مدتی این نهضت را خاموش می‌کنند ولی امام امت همان روز عصر، اولین بیانیه را صادر کردند و وضع را برگرداندند و در فاصله دوم فروردین تا 15 خرداد یعنی 73 روز کار را به آنجا رساندند که این قیام عظیم بی‌سابقه پانزده خرداد را در سراسر کشور براه انداختند.
چنین افتخار آمیز حماسه پانزده خرداد آغاز شد و امتی بپا خاست تا از اسلام و مملکت دفاع کند و در این راه شهید داد، اسیر گشت اما از پا ننشست.
در 15 خرداد سه عنصر امام، مردم و انگیزه مذهبی و روح شهادت طلبی به چشم می‌خورد و نطفه انقلاب نیز با این سه عنصر بسته شده است.
در تداوم حرکت حسین‌گونه قیام 15 خرداد امام و روحانیت نقش رهبری را دارا بودند. روحانیت محرک، مشوق و تداوم بخش قیام بود و ملت مستضعف به ویژه ساکنین جنوب شهر مجریان قیام بودند. امام(ره) به عنوان رهبر قیام، انگیزه مبارزه را برای مردم چنین تشریح کردند: اسلام در خطر است، قرآن در خطر است برای نجات اسلام و قرآن برخیزیم و این حکومت جبار را سرنگون کنیم.
انتهای پیام/ 131
