گروه فرهنگ و هنر دفاع پرس - رسول حسنی ؛ «حسین لشکری» از آزادگان سرافرازی بود که در روزهای آغاز جنگ تحمیلی به اسارات درآمد و بعد از ۱۸ سال اسارات در زندان‌های مختلف عراق و تحمل شکنجه‌های طاقت فرسا مقتدرانه به کشور بازگشت. وی بعد از آزادی به سید آزادگان ملقب شد.
مجموعه خاطرات لشکری در کتابی تحت عنوان «۶۴۱۰» طی سال‌های متمادی منتشر شد. این کتاب منبهع اصلی اقتباس نمایش «۶۴۱۰» است که به قلم «محسن عظیمی» و کارگردانی «علی برجی» در شانزدهمین جشنواره سراسری تئاتر مقاومت و در تالار چهارسو اجرا شد.
نمایش «۶۴۱۰» در ذیل تئاتر مستند تقسیم بندی می‌شود که با تلفیقی از تصاویری از زنده یاد لشکری تلفیق شده بود. از آن جایی که نویسنده و کارگردان اثر یکی نیستند نمی‌توان نظری قطعی درباره متن اثر داد. هر چند «۶۴۱۰» تئاتر مستند است و منبع اثر مشخص، اما باید گفت این نمایش همه آن چیزی نیست که از حسین لشکری باید گفته می‌شد.
فیلم‌های مستندی که از لشکری در انتهای نمایش پخش شد، تصاویری تزیینی بودند که به درک اثر کمکی نمی‌کرد. ضرورت پخش فیلم مستند از موضوع مورد بحث در جایی ضروری است که مناسبات و اقتضائات نمایش اجرای آن را ایجاب نکند. فصل پایان بندی نمایش یعنی فوت لشکری نقطه اوج این نمایش بود که چندان از کار درنیامده بود و می‌توانست با تامل بیشتری از سوی کارگردان به نمایش درمی‌آمد.
نکته دیگر نشان دادن شکنجه‌های حسین لشکری از سوی عوامل رژیم بعث بود، تاکید بیش از حد بر این شکنجه‌ها، مخاطب را نه تنها به شخصیت لشکری نزدیک نمی‌کند که او با تصویری کلیشه‌ای از آزادگان و نیروهای بععثی مواجه شده و همین امر موجب ایجاد فاصله با شخصیت اصلی نمایش می‌شود.
هر چند این اثر با متن اصلی نزدیکی‌هایی دارد و شخصیت حسین لشکری دچار تحریف نشده است اما دنیای درام و نمایش ماجراهای خاص خود را دارد. دراماتیزه کردن شخصیت لشکری به معنای تحریف او نیست.
گیرایی نمایش در لحظات مستند و اجرای نقش منیژه لشکری، همسر حسین نبود بلکه این لحظاتی نمایشی اثر بود که «۶۴۱۰» را برای مخاطب جذاب می‌کرد و او را با این اسطوره آشنا می‌کرد. شخصیت واقعی حسین لشکری که در نمایش می‌بینیم با حسین لشکری که در کتاب «۶۴۱۰» روایت شده در سطح پایین‌تری قرار دارد. با این حال جای خوشحالی است که مخاطب به لحاظ عاطفی درگیر این شخصیت شده و با او همدردی می‌کند.
قطعا پدیدآورندگان اثر کم فروشی نکرده‌اند، اما از این گروه انتظار بیشتر از این می‌رفت. امید است کارگردان و نویسنده در اجراهای دیگر خود در جرئیات «۶۴۱۰» تامل کرده و دقت بیشتری به خرج دهند. این نمایش توان آن را دارد که مخاطبان بیشتری را محسور خود کند و قهرمان تازه نفسی چون حسین لشکری را روی صحنه جان ببخشد. در برهوت نبود قهرمان در دنیای درام جان بخشیدن به شخصیتی چون لشکری یک اتفاق تازه است.
انتهای پیام/ ۱۶۱
