گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس- رسول شادمانی؛ گاهی ما آدم‌ها برای دیده شدن دست به هر کاری می‌زنیم. یادم می‌آید در یکی از ادوار لیگ برتر فوتبال کشور و در جریان مسابقه‌ای، بازیکن یکی از تیم‌ها گلی به ثمر رساند و همانند تمامی فوتبالیست‌ها که به شیوه‌های مختلف در این لحظات شادی می‌کنند او نیز شادی کرد، با این تفاوت که برخلاف جریان مرسوم که گاه با زدن گل از شدت شعف کارت زرد را به جان می‌خرند و پیراهن خود را از تن بِدر می‌کنند او در حرکتی عجیب و ماندگار شورت ورزشی خود را درآورد و کارت قرمز گرفت. شاید آن فوتبالیست که نه خود معروف بود و نه تیمی که در آن توپ می‌زد، در آن لحظه با خود اندیشیده بود که این بهترین فرصت برای دیده شدن و مطرح شدن است، غافل از اینکه دیده شدن اگر مسیر درست خود را طی نکند گاه منجر به نابودی می‌شود.
مجری جوان نیز شاید متاثر از برخی مجریان جسور این روز‌های تلویزیون، در قامت گرداننده‌ی برنامه‌ای زنده و تخصصی و در مواجهه با منتقدی شناخته شده، همه چیز را مهیا دیده بود برای آنچه مدت‌ها انتظارش را می‌کشید و فرصت را غنیمت دانسته بود برای دیده شدن و مطرح شدن به عنوان مجری توانایی که منتقدی ساختارشکن را مغلوب توانمندی خود کرد، غافل از اینکه دیده شدن اگر مسیر درست خود را طی نکند گاه منجر به نابودی می‌شود.
از گفت و گو – بخوانید مشاجره، بخوانید معرکه – میان مسعود فراستی، منتقد صاحب نام سینما و آرش ظلی پور، مجری جویای نام تلویزیون در برنامه‌ای زنده چند روزی می‌گذرد، اما حواشی و هیجان ناشی از آن همچنان باقی است.
فراستی روز جمعه در برنامه‌ای تخصصی با عنوان «من و شما» از شبکه‌ی کم مخاطب «شما» حضور یافت و در مقابل ظلی پور مجری این برنامه قرار گرفت. ادبیات و شیوه‌ی نقد فراستی برای علاقمندان به حوزه‌ی سینما شناخته شده است. او به همان شیوه‌ی مرسوم به برخی از فیلم‌های در حال اکران تاخت. ماجرا از جایی آغاز شد که مجری جوان، کمر به همت بست تا با فراستی آن کند که پیش از این خیلی‌ها مصمم بدان بوده‌اند. او خواست به شیوه‌ی خودِ فراستی رفتار کند، اما نتوانست بر خود مسلط شود و به حریم خصوصی میهمان وارد شد. میهمان نیز در مقابل و در اعتراض به این رفتار، در دقیقه‌ی 27 با ترک صندلی به برنامه پایان داد و جنجال آغاز شد.
با آغاز این جنجال، عده‌ای به طرفداری و حمایت از میهمان برنامه برآمدند و بر مجری جوان تاختند و عده‌ای نیز برعکس. جماعتی فراستی را مقصر قلمداد کردند و عده‌ای ظلی پور را. برخی مجری را موظف به عذرخواهی دانستند و برخی منتقد را. گروهی فراستی را بازنده دانستند و گروهی ظلی پور را. غافل از اینکه بازنده‌ی واقعی این ماجرا رسانۀ ملی بوده است و بس.
قصدِ دامن زدن به این ماجرا که رنگ و بوی سیاه نمایی بدهد را ندارم، اما در این اتفاق، نکاتی وجود دارد که گذر کردن از آن احمال کاری به نظر می‌آید. رادیو و تلویزیون به عنوان رسانۀ ملی، محل اشتراک آحاد مردم است که برای ایشان معتبر و قابل وثوق می‌باشد و هرآنچه از این اعتبار بکاهد به جریان فرهنگی حاکم لطمه زده است. بر این اساس لازم و ضروری است که در انتخاب افراد و سپردن تریبون به آن‌ها، از مجری و میهمان گرفته تا مسوول و مدیر شبکه ها، فارغ از رابطه و بر اساس ضابطه، کارشناسی صورت گیرد. سوء استفاده از تریبون تلویزیون برخوردار از مخاطب بی شمار آن، در پی مقاصد شخصی در پس و پیش ماجرا‌ها به دفعات از بسیاری افراد سر زده است که گاه به ناهنجاری و معضلاتی بزرگ مبدل شده است که تا مدت‌ها جامعه را متاثر از خود کرده است.
روز گذشته در واکنش به ماجرای اخیر، رئیس شبکه «شما» مجری را از اجرای برنامه برکنار کرد و این خبر به صورت رسمی از رسانه ملی اعلام شد. اما نکته‌ی مغفول مانده این است که به واقع اخراج مجری، منتقد، دست اندرکار برنامه و یا ... موضوعی درون سازمانی است که حتی اگر قرار است جهت نشان دادن حُسن نیت اعلام عمومی شود، ضروری است که پیش از آن، علاوه بر رئیس شبکه، توسط ریاست سازمان از مردم بابت این بی احترامی اجتماعی عذرخواهی شود و بدین ترتیب فرهنگ قبول تقصیر و اشتباه و واکنش در مواجهه با آن، از طریق پرمخاطب‌ترین رسانه اشاعه یابد.
انتهای پیام/ 130
