به گزارش دفاع‌پرس از آذربایجان شرقی، «شهيد عبدالحسين اسدی» در سال 1341 در بندر شرفخانه پا به جهان گذاشت و در خانواده‌ای مذهبی، متدين و پر تلاش پرورش يافت. بر اساس همين تربيت خانوادگی بود كه با مذهب و مسجد آشنا شد.
تحصيلات دوره ابتدایی و راهنمایی را با موفقیت تمام در همان شهر به پايان رساند و بعد از پايان دوره راهنمایی به تهران نقل مكان کرد و مشغول كار شد.
در طول انقلاب او نيز به مانند خيل انقلابیون عاشق شهادت بود و در اكثر تظاهرات‌ها و راهپيمایی‌ها شركت فعال داشت. در ابتدای انقلاب وی به همراه دوست شهيدش «محمد جليلی» توسط ژاندارمری رژيم شاه دستگير شد. پس از یک شبانه‌روز مبارزه و مقاومت مردم، ژاندارمری سقوط کرد و آنها آزاد شدند.
او پس از اتمام دوره خدمت سربازی در سال 1362 به استخدام پالايشگاه تبريز در آمد و مشغول خدمت در سنگر توليد و اقتصاد شد.
عبدالحسين دارای روحيه تعاون و همكاری بود و تا آنجا كه در توان داشت می‌خواست در خدمت مردم و مستمندان باشد. او علاقه خاصی به امام خمينی (ره) داشت و به انقلاب اسلامی عشق می ورزيد. از اينكه برادر كوچكترش (اسدالله) در عمليات ظفرمندانه فتح‌المبين در سال 1361 به درجه رفيع شهادت نائل گشته بود او نيز براي حفظ دستاوردهای انقلاب و ادامه راه برادر شهيدش به كاروان عشق و ايثار پیوست و عازم جبهه‌های نبرد حق عليه باطل شد. او چندين بار به جبهه اعزام و در كنار برادران رزمنده جنگید.
شهيد عبدالحسين عاشقانه و با علم و آگاهی حركت به سوی خدا را انتخاب و برای آخرين بار داوطلبانه با يك دنيا شور و اشتياق عازم جبهه‌های نبرد شد و با اراده‌ای قوی در صف مجاهدين في سبيل‌الله قرارگرفت تا در پاسداری از ميهن اسلامی وظیفه خویش را با تمام کمال انجام دهد.
وی سرانجام پس از چند روز مبارزه و دفاع از دستاوردهای انقلاب بر اثر تركش خمپاره‌های دشمن بعثی مجروح و به بيمارستان شهدای تهران منتقل شد. اما به دليل جراحات زياد پس از 23 روز بستری و مداوا در بيمارستان به آرزويش كه نوشيدن شربت شهادت بود رسید و روح پاکش از اين جهان فانی به اوج عظمت و قلّه رفيع ملكوت اعلی پر کشید.
انتهای پیام/
