به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع پرس، وقتی که جنگ شروع شد، کسی گمان نمی‌کرد که خلبانان ایرانی بتوانند با هواپیماهای خود پرواز کنند و مقابل صدامیان بایستند؛ چراکه در دوران قبل از انقلاب بکارگیری تجهیزات دفاعی در کشور، تنها با حضور مستشاران نظامی بیگانه میسر بود و نظامیان ایرانی بدون کسب اجازه از مستشاران آمریکایی، حق استفاده از این تجهیزات را نداشتند؛ لذا این موضوع در دوران پس از انقلاب، کار را برای ما سخت کرده بود و از طرف دیگر هم به دلیل تحریم تسلیحاتی کشورمان، دیگر هیچ کشوری در تأمین سلاح و قطعات به ما کمک نمی‌کرد و حتی سیم‌خاردار هم به ما نمی‌دادند، چه برسد به قطعات هواپیما؛ اما دیدیم که رزمندگان اسلام با تدبیر خود توانستند همان تجهیزاتی را که در اختیار داشتند، تعمیر و بازآماد (اورهال) و جهت ادامه جنگ و نابودی صدامیان بکارگیری کنند.
در همین راستا دیدیم که ۱ مهرماه سال ۱۳۵۹، ۱۴۰ فروند هواپیمای نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران با بمباران مواضع دشمن، موجب شدند تا میزان فروش نفت عراق که روزانه حدود سه و نیم میلیون بشکه در ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ بود، تنها هفت روز پس از جنگ به ۵۰۰ هزار بشکه در روز برسد.
امروز که ۴۰ سال از پیروزی انقلاب اسلامی ایران می‌گذرد، ما شاهد ورود هواپیماهای «آذرخش» و «صاعقه» که به دست توانمند متخصصان ایرانی ساخته شده‌اند به نیروی هوایی هستیم و قرار است هواپیمای «کوثر» را نیز که به تازگی ساخته شده است به تولید انبوه برسانیم.
بر این اساس و در راستای آشنایی با نقش نیروی هوایی ارتش در دوران دفاع مقدس، خبرنگار دفاع پرس به گفت‌وگو با سرهنگ «حمیدرضا سلیمی» از رزمندگان نیروی هوایی ارتش پرداخت که متن آن در ذیل آمده است.
دفاع پرس: بعد از انقلاب، نیروی هوایی ارتش در جهت تأمین قطعات چه اقداماتی را انجام داد؟
ما پیشرفته‌ترین سلاح‌های خود را در دهه ۵۰ به دست آوردیم، مثلا آن زمان در ایران هیچ سیستم رایانه‌ای و شرکتی وجود نداشت، اما هواپیمای «F14» که ما خریدیم، مجهز به سیستم رایانه‌ای بود، هدف را شناسایی می‌کرد و آن را در زوایای مختلف هدف قرار می‌داد. این در حالی بود که ما آن موقع در ایران نه دانشکده کامپیوتر، نه دانشکده پروازی و نه دانشکده فنی آن را داشتیم.
همچنین بعد از سال ۱۳۵۹ دیگر کسی به ما سلاح نداد و حتی سیم‌خاردار هم به ما نمی‌دادند، چه برسد به قطعات هواپیما. اما دیدیم که رزمندگان با تدبیر خود توانستند همان تجهیزاتی که در اختیار داشتند را تعمیر و بازآماد (اورهال) و جهت ادامه جنگ و نابودی صدام به‌کارگیری کنند.
هنوز ۲ سال بیشتر از انقلاب نمی‌گذشت و انقلاب هنوز نونهال و نوپا بود که جنگ آغاز شد و انتظار همه بر این بود که این تجهیزات روی زمین خواهند ماند و خلبان‌ها و گروه فنی نمی‌توانند آن‌ها را برای پرواز آماده کنند؛ اما این‌گونه نشد و اولین واحد‌هایی که دقیقا بعد از سه ساعت از آغاز جنگ سازماندهی شدند، پرواز کردند و اولین پاسخ‌ها را بعد از آغاز حمله، به عراق دادند، خلبانان نیروی هوایی ارتش بودند که از پایگاه‌های «بوشهر» و «همدان» پرواز کرده و ۲ پایگاه عراقی را بمباران کردند و اولین پاسخ را به خواب صدام که می‌گفت ایران نمی‌تواند هیچ مقاومتی کند، دادند.
در عملیات فردای روزی که جنگ آغاز شد (۱ مهر سال ۱۳۵۹) نیز ۱۴۰ فروند هواپیما پرواز کردند و عملکرد نیروی هوایی در همان ابتدای جنگ موجب شد تا سلسله عملیات‌های دشمن در مرز‌ها از عقبه مختل شود. هواپیماهای ما پالایشگاه‌ها و نیروگاه‌های عراق را هدف قرار دادند و باعث شدند تا میزان فروش نفت این کشور که روزانه حدود سه و نیم میلیون بشکه نفت در ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ بود، تنها هفت روز پس از جنگ به ۵۰۰ هزار بشکه برسد. چون این پالایشگاه‌ها در خاک عراق بودند، فقط می‌شد با بمباران هوایی آن‌ها را هدف قرار داد. همچنین تاسیسات نفتی «البکر» و «الامیه» که نفت صادر می‌کردند، تماما توسط خلبانان نیروی هوایی بمباران می‌شدند.
دفاع پرس: بعد از دوران دفاع مقدس در این عرصه چه پیشرفتی داشتیم؟
بعد از هشت سال دفاع مقدس، دانشگاه شهید ستاری، دانشگاه‌های فنی و دانشگاه‌های نظامی تأسیس و رشد پیدا کرد و در بخش نیروی هوایی، ساخت جنگنده «آذرخش» تدبیر همین فرزندان انقلاب بود و بعد «صاعقه» نیز اضافه شد و امروز هم با پیروی از دستورات مقام معظم رهبری مبنی بر استقلال و تکامل فکری و تجهیزاتی، جنگنده «کوثر» ساخته و مراحل آزمایشی آن انجام شده است و دستور گرفته‌ایم تا آن را به تولید انبوه برسانیم که ان‌شاءالله در آینده‌ای نزدیک وارد ناوگان نیروی هوایی خواهد شد و آن را به کشور‌های دیگر نیز صادر خواهیم کرد.
دفاع پرس: آیا هواپیما‌هایی که ما تولید کردیم با هواپیماهای پیشرفته جهان برابری می‌کند؟
پیشرفت در عرصه هواپیمایی به تنهایی میسر نخواهد بود و این به مواردی مانند سیستم پدافندی، تجهیزات و ماهواره‌های به‌روز و همه این موارد که امروز دشمنان ما دارند، بستگی دارد؛ ولی اصل مهم برای ما ایمان، اعتقاد و آن راهی است که در دین اسلام تبیین شده است و اگر چنانچه ضعفی نیز در موضوع تجهیزات باشد، این «ایمان» آن را پوشش خواهد داد. ما در ساخت تجهیزات بسیار موفق هستیم. این راهی که در پیش گرفته‌ایم نیز پیشرفت صعودی دارد و در آینده‌ای نزدیک ما شاهد هیچ ضعفی در سیستم دفاعی خود نخواهیم بود.
دفاع پرس: دلیل اینکه قبل از انقلاب این تجهیزات را به ایران می‌دادند، چه بود؟
آمریکا در کشور‌های آسیایی خصوصا خاورمیانه، نیاز به ۲ اهرم قدرت داشت که به صورت ژاندارم منطقه‌ای عمل کنند؛ که به تأمین منافع آمریکا از راه دور خلاصه می‌شود که اسرائیل و ایران آن را بر عهده گرفته بودند، همچنین نزدیک بودن ایران به ذخایر نفتی و گازی جهان و این که این کشور‌های حاشیه خلیج فارس را به نحوه زیر سلطه خود بیاورد که آن‌ها نیز به صورت غیر مستقیم تابع منویات آمریکا باشند و شاه خود عهده‌دار این ژاندارمی و اجراکننده سیاست‌های آمریکا در منطقه بود؛ لذا ایران می‌بایست به سلاح‌های روز مجهز می‌شد تا بتواند همه کشور‌های عربی را تابع خود کند، ولی در واقع در راستای تامین منافع آمریکا قدم برمی‌داشت.
انتهای پیام/ 113
