گروه اجتماعی دفاع‌پرس – مصطفی خدابخشی؛ دیر‌زمانی است که یک سوال اساسی ذهن مردم جامعه را به خود درگیر کرده و عدم ارائه پاسخ به آن زمینه‌ساز ایجاد خسران و ضررهای میلیونی برای قشر وسیعی از مردم کشور شده است.
این سوال که تنها با لبخند ملیح مسئولان روبه‌رو می‌شود، چیزی نیست جز اینکه کشور در بسیاری از صنایع بر لبه تکنولوژی در سطح جهان قرار گرفته، پس چرا هنوز در تولید ملی خودرو کار لنگ می‌زند و پس از سال‌ها، تکنولوژی در این بخش وابسته به خارج از کشور بوده و زمینه‌ساز ایجاد فشار اقتصادی شدید بر مردم شده است؟
در پاسخ به این سوال باید گفت که یقینا تومور سرطانی صنعت خودرو در اقتصاد کشور محصول سوء مدیریت، عدم توجه به توان بازار، عدم اعتماد به توانایی داخلی، وجود لابی‌های سنگین پشت پرده جهت تامین منافع افرادی خاص و صاحب نفوذ، عدم وجود فضای رقابتی برای تولید و وابستگی به واردات است که نتایج آن چیزی نیست جز کم شدن توان خرید مردم، عدم اعتماد به اقتصاد ملی و رنگ باختن گرایش مردم به تولیدات داخلی. این روند اختلال آفرین نهایتا باعث خواهد شد تا محصولی با حداقل کیفیت و با بالاترین قیمت متصور به دست مشتری برسد.
صنعت خودروسازی در حالی حجم بی قواره خود را به جامعه تحمیل کرده که دیگر صنایع بدون تعارف و فارغ از بزرگ‌نمایی توانسته‌اند نیازهای جامعه را با صرفه‌جویی‌های کلان تامین کنند. نمونه بارز این موضوع را می‌توان در پزشکی، نانوتکنولوژی، زیست فناوری و بیوتکنولوژی مشاهده کرد.
فارغ از این موضوعات، مفهوم «ما می‌توانیم» به معنای واقعی در حوزه توانمندی ساخت تسلیحات نظامی در کشور بروز و ظهور داشته که نمود آن را می‌توان در ساخت انواع موشک‌های میان‌برد و موشک‌های نقطه‌زن، موشک‌های کروز دریایی، اژدرها، زیردریایی، ساخت کلاس‌های مختلف ناوشکن، ساخت انواع کلاس‌های قایق تندرو، ساخت انواع ادوات زرهی از جمله تانک و نفربر دید.
یقینا پیشرفت در حوزه نظامی نیازمند بهره‌مندی از تکنولوژی‌های برتر جهان است و این مهم محقق نخواهد شد جز آنکه فصل مشترک معناداری با فضای دانشگاهی کشور ایجاد شود و فضای لازم برای متخصصان داخلی برای بروز و ظهور طرح‌های نوینشان باز گردد.
این طرح‌ها که آورده ارزی بسیاری برای کشور به همراه داشته و زمینه ساز اشتغال شده است می‌تواند نقشه راهی مناسب برای صنعت خودروسازی کشور باشد. شاید یکی از مشکلات موجود در این بخش عدم اعتماد مدیران رده بالای و تصمیم گیران اقتصاد کشور به بومی سازی این تکنولوژی باشد. همانطور که سردار حاجی زاده فرمانده نیروی هوافضای سپاه مطرح کرده «مدیران خودروسازی باید باور کنند که می‌شود این صنعت را بومی کرد، ما به عنوان سپاه نمی‌توانیم دخالت کنیم؛ اما می‌توانیم به آن ها کمک کنیم».
یقینا بازار خودروی ایران و سیاستی که هم‌اکنون بر ابعاد مختلف آن سایه افکنده است، زیبنده این مردم نیست و افزایش روز افزون قیمت‌ها در این بخش با توجه به شرایط اقتصادی حاکم بر جامعه تنها پا بر روی گرده مردم گذاشتن و تنگ‌تر کردن سفره آنان به حساب می آید. این یعنی رو در رویی با امنیت ملی و بحران سازی در سطح جامعه.
شاید در این زمینه توجه به این نکته حائز اهمیت باشد که چرا دشمن در حوزه دفاعی نمی‌تواند با ایران رو در رو شود؛ اما در حوزه صنعت خصوصا صنعت خودروسازی با کمترین اراده بیشترین هزینه را به کشور ما تحمیل می کند. ضروری است مدیران صنعت کشور در بخش خودروسازی که به معنای واقعی «ما نمی‌توانیم» را صرف کرده‌اند، کمی به خود تکانی دهند و فضا را برای استعدادهای داخلی باز کنند. شرایط کنونی صنعت خودروسازی عملا تکمیل کننده پازل تحریم علیه ملت ایران است با این تفاوت که این تحریم از جنس داخلی است که بی‌کیفیت ترین محصول مونتاژ داخلی با بالاترین قیمت به مصرف کننده عرضه شود.
انتهای پیام/
