به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از شیراز، شهيد «علی پارسايی» در سوم شهریور 1341 در روستای «دره کل» از توابع «دشمن زياری» در خانواده ای مستضعف و فقير به دنيا آمد.
وی همچون ديگر بچه های روستا در آب و هوای پاک صحرا و در ميان کوه های بلند سر به فلک کشيده طبيعت بزرگ شد؛ شغل پدرش کشاورزی بود و علی در اين ميان با مردم روستا آشنا شد.
در شرايط سخت پدر خانواده تمام رنج و مشقت ها را با جان و دل تحمل می کرد تا بتواند فرزندان خوبی تربيت کرده و تحويل جامعه دهد.
شهيد «علی پارسايی» در سال 1348 همانند تمام هم سن و سالانش با وجود فقر و نداری به مدرسه فرستاده شد، وی با وجود شرايط سخت منطقه به دبستانی می رفت که فاصله ای بسيار زياد از روستای آنها داشت.
پس از اتمام دوره دبستان وارد مدرسه راهنمايی کلاه سياه شد، مدرسه ای که حدود 6 کيلومتر از محل زندگی آن ها فاصله داشت و شهيد علی پارسايی اغلب اوقات اين فاصله بسيار زياد را پياده طی می کرد و به خاطر علاقه وافری که به کسب علم و دانش داشت هيچ شکايتی از سختی ها نداشت بلکه هميشه با ذوق و شوق فراوان سر کلاس حاضر می شد و همواره از جمله دانش آموزان برتر مدرسه خود بود.
شهيد «علی پارسايی» می ديد که خانواده های روستا با چه زحمت هايی با خون دل و عرق جبين کشاورزی می کنند و سپس محصولات آن ها را با ارزانترين قيمت خريداری می کردند.
علی اين ظلم و ستمگری های رژيم شاهنشاهی را می ديد و آرزوی برکناری رژيم ستمگر طاغوت را داشت. پس از اتمام دوره راهنمايی مدت سه سال در شيراز بر اثر فقر و تنگدستی روزها به همراه پدرش به کارگری می رفت و شبانه درس می خواند.
او پس از گرفتن کارنامه دوم نظری در سال 1358 در کنکور آموزشگاه پرستاری فسا شرکت کرد و در اين آموزشگاه پذيرفته شد و برای مدت سه سال دوره کارآموزی را با موفقيت گذرانيد و سپس در آن جا به عنوان بهيار مشغول به کار شد. علی از نظر هوش و استعداد کم نظير بود.
پس از شروع جنگ عشق و علاقه به جبهه رفتن و نبرد در راه خدا در درونش تجلی کرد و جايز نديد ساکت بنشيند و در راه آزادسازی اقدامی نکند اين بود که به بسيج پيوست و داوطلب اعزام به جبهه شد.
وی از طرف آموزشگاه سه بار به عنوان بهيار به جبهه اعزام گرديد. بار سوم بر اثر برخورد خمپاره دشمن مجروح شد و به بيمارستان منتقل و پس از اين که سلامتی خود را بدست آورد برای چهارمين مرتبه داوطلبانه از طرف بسيج آموزشگاه به جبهه رفت و در جبهه هويزه به عنوان بهيار مشغول فعاليت شد.
وی يکی از فعال ترين نيروها در جبهه بود تا اين که در 8 اردیبهشت 1362 در هويزه به درجه رفيع شهادت نائل آمد.
انتهای پیام/ 821
