گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس: قدم‌ها یک‌به‌یک برداشته و عمود‌ها یک‌به‌یک طی می‌شوند، دل‌ها یک‌به‌یک به هم پیوند می‌خورند و وقتی چشم‌ها به نور گنبد طلایی علمدار کربلا روشن می‌شوند، اشک‌ها همچون سیل جاری می‌شوند.
سربندها بر سر، چفیه‌ها بر گردن، پرچم‌ها بر دوش و گام‌ها استوار. بر لب‌های خود زمزمه «کربلا کربلا، ما داریم می‌آییم...» دارند و بر کوله‌پشتی‌های‌شان عکس‌هایی از مردترین مردان را نهاده‌اند تا آن‌ها را با «قافله عشق» همراه کنند؛ چراکه وقتی دل عاشق شود، برای قدم نهادن در «مسیر عشق» سختی و خطر نمی‌شناسد.
از مردترین مردان گفتم، مردانی که خونین‌بال «مسیر عشق» را پیمودند تا به ارباب خود برسند؛ نه این‌که این مسیر را پیموده و رفته باشند؛ بلکه در این مسیر ماندند و در تاریخ جاودانه و حماسه‌ساز شدند و ما آن‌هایی هستیم که در گذر زمان و روزمرگی‌ها گرفتار شده‌ایم؛ همان‌گونه که سید شهیدان اهل قلم گفت: «پندار ما این است که ما مانده‌ایم و شهدا رفته‌اند؛ اما حقیقت آن است که شهدا مانده‌اند و زمانه ما را با خود برده است»؛ حالا با همراه داشتن عکس شهدا در مسیر عشق و زنده‌نگه داشتن یاد و نام آن‌ها، تسکینی بر دل‌های جامانده خود می‌نهیم.
قدم نهادن در «مسیر عشق» همراه با نمادهای «دفاع مقدس» و «جبهه مقاومت» به همگان می‌آموزد که نتیجه عزاداری و فرهنگ عاشورا باید ظلم‌ستیزی و آگاهی‌بخشی باشد، وگرنه عاقبتش می‌شود درس مذاکره با استکبار جهانی و ظالمان جهان؛ بنابراین «مسیر عشق» به ما می‌آموزد که «دفاع همچنان باقی است»، دفاعی که در امتداد عاشوراست و عاشورایی که گستره آن، همه روزهای سال است. قدم نهادن در «مسیر عشق» به ما آموخت هرجا که خون مظلومی ریخته شود، آن‌جا کربلاست؛ حال چه «زاریا» در نیجریه باشد که خون شیعیان در آن‌جا ریخته شود، چه «شلمچه» یا «فکه» در ایران. قدم نهادن در «مسیر عشق» به ما آموخت که جنگ بین حق و باطل همچنان ادامه دارد؛ حال می‌خواهد روزی در خاک‌های تفتیده خوزستان و کو‌ه‌ها و دره‌های غرب ایران باشد یا روزی در جنوب لبنان و روز دیگر در شام و عراق؛ مهم این نیست که جنگ در کجا باشد، مهم این است که هرکجا حق و باطل در مقابل هم قرار گرفتند، آزادگانی از اقصی‌نقاط جهان، برای مقابله با جبهه کفر، «محور مقاومت» ایجاد کنند. آزادگانی از ایران، عراق، سوریه، لبنان، افغانستان، پاکستان و... که امروز عکس‌هایشان زینت‌بخش عمود‌های مسیر نجف به کربلاست.
پیاده‌روی اربعین قدم نهادن در «مسیر عشق» است؛ مسیری که مظهر دفاع و منتهی به کربلاست، مسیری که صحنه نبرد حق و باطل است؛ چرا صحنه نبرد حق باطل؟ برای این‌که این مسیر خود یک رسانه عظیمی است که شاخ غول‌های رسانه‌ای شرق و غرب را می‌شکند و پیام قیام حسینی را به تمام عالم بازتاب می‌دهد، مسیری که پیام آن ایستادگی حق در برابر باطل است، ایستادگی که حتی ممکن است به قیمت جان انسان تمام شود؛ اما نهایت آن بیداری و رسوایی ظالمان است؛ بنابراین رویارویی جبهه حق و جبهه باطل همیشه در کارزار جنگ نظامی نیست؛ بلکه گاهی باید قیام معنوی کرد؛ قیامی که در آن عاشقانی از تمامی کشورهای اسلامی و حتی از قلب اروپا و آمریکا در یک مسیر جمع می‌شوند تا حق را به رخ باطل بکشند و به استکبار جهانی اعم از شیطان بزرگ، غاصبان قدس و صهیونیست‌های کودک‌کش، کشورهای غربی مدعی دروغین حقوق بشر و گاوهای شیرده آن‌ها در منطقه این پیام را برساند که «الحسین یجمعنا» و بگویند که این مسیر حق، تنها به حرم سید و سالار شهیدان (ع) ختم نمی‌شود، بلکه به گفته خمینی کبیر، رهبر آزادگان جهان: «راه قدس از کربلا می‌گذرد».
آری! گاهی باید قیام معنوی کرد؛ قیامی که در آن عاشقانی از تمامی کشورهای اسلامی و حتی از قلب اروپا و آمریکا در مسیر عشق جمع شوند و شب‌ها در غربت مولای خود اشک بریزند و «حسین حسین...» بگویند و روزها به‌سوی مبارزه با جبهه باطل و بازتاب دادن حماسه حسینی به جهانیان گام بردارند و به هیچ خطر و سختی اعتنا نکنند.
انتهای پیام/ 113
