گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس ـ رسول حسنی؛ پیشینه تاریخی ایران در بحث لباس بسیار کهن است و آنچه که از حجاری‌ها و سنگ‌تراشی‌ها مشاهده می‌شود این است که ایرانیان در تولید و طراحی لباس نسبت به تمدن‌های هم‌عصر خود پیشرو بودند. در حالی که در مصر و یونان و روم و حتی عربستان افسار گسیختگی‌هایی در نوع پوشش وجود داشته است. در برخی از منابع تاریخی آمده است که برخی از عرب‌های جاهل و مشرک کاملا عریان به طواف کعبه می‌پرداختند حال آنکه آنچه در پوشش مردان و زنان ایرانی در قبل از اسلام دیده می‌شود همانندی نزدیکی با توصیه‌ها و احکام اسلامی دارد.
بعد از ورود اسلام به ایران در نوع پوشش ایرانیان تفاوت چشمگیری حاصل نشد. این رویه تا روی کار آمدن رژیم پهلوی دیده می‌شد اما با سفر رضاخان به ترکیه مسیر سقوط لباس در ایران شکل گرفت. طرح احمقانه رضاخان در متحدالشکل کردن لباس ایرانیان و مبارزه سرسختانه با حجاب اسلامی سبب ولنگاری تاسف‌باری در پوشش ایرانیان شد که متاسفانه عواقب آن همچنان به جای مانده است.
با آغاز و رشد مدرنیته که از همان ابتدا با خیانت روشنفکران بد فهمیده شد، اغلب مظاهر فرهنگی ما از دست رفت و نمود آن را در معماری، ادبیات، موسیقی، شعر و لباس شاهدیم. اگر انقلاب اسلامی ایران علیه همه مظاهر مخرب غرب شکل نگرفته بود واضح است که چه بر سر ایران و ایرانی می‌آمد. رژیم پهلوی علی‌رغم شعارهای ملی خود و ماهیت ضد دینی‌شان، تمام قد و با تمام قدرت علیه دستاوردهای غنی ایران ایستادند. انقلاب فرهنگی امام خمینی (ره) بود که نه تنها اسلام که ارزش‌های ایران را احیا کرد.
انقلاب اسلامی سبب شد تا لباس به یک عنصر و ابزار فرهنگی کارآمد تبدیل شود بعد از انقلاب وظیفه طراحان مد و لباس بود تا لباس ایرانی انقلابی را ساماندهی کند. قصور مدیران فرهنگی در این زمینه سبب شد تا با شرایط تاسف‌بار کنونی مواجه شویم. وقتی طراحان مد و لباس چشم به برندهای غربی دارند و پوشش فلان شخصیت سینمایی الگوی طراح وطنی قرار می‌گیرند می‌بینیم که وضعیت نابسامان لباس هر روز نسبت به قبل بغرنج‌تر می‌شود. مدت‌هاست که قرار است مد و لباس ساماندهی شود و گاهی دستورالعملی در خصوص طراحی و تولید لباس صادر می‌شود اما عملا اتفاق مطلوبی نمی‌افتد.
واردات بدون ضابطه لباس، نبود نظارت بر فضای مجازی، عدم سرمایه‌گذاری در بخش تولید، حمایت نکردن از طراحان متعهد مد و لباس، غفلت‌زدگی عامدانه برخی از مدیران فرهنگی، نبود قوانین بازدارنده در خصوص فروش لباس‌های مغایر با شعائر اسلامی و فرهنگ ایرانی از جمله مواردی است که اجازه نخواهد داد طراحی ایرانی اسلامی مد و لباس رشد کند. یکی دیگر از عوامل مخرب که نادیده گرفته می‌شود آثار سینمایی متعددی است که روانه پرده سینما می‌شوند. کارگردانان عملا و کاملا آگاهانه نوعی از پوشش زن ایرانی را تبلیغ می‌کنند تا حجاب اسلامی را بیشتر از پیش به زوال و اضمحلال بکشانند.
لباسی که قرار است بخشی از فرهنگ ملموس زن ایرانی و هویت زن مسلمان در جهان باشد به ابزار تبلیغ زن در سینما تبدیل شده است. پوشش کاراکترهای زن فیلم تبدیل به یکی از الگوهای طراحان مد و لباس می‌شود و در کمترین زمان ممکن در سطح جامعه شیوع پیدا می‌کند. تنظیم طرح و ابلاغ دستورالعمل مد و لباس به تنهایی راه به جایی نخواهد برد. این طرح‌ها به تعبیر رهبر معظم انقلاب اسلامی باید مشهود و ملموس باشد. اینکه در حد چند پاراگراف و صفحه بخواهیم مد و لباس را ساماندهی کنیم چندان کار شاقی نیست که آن را با بزرگ‌نمایی ضریب می‌دهیم.
اگر این ساماندهی در سطح جامعه به صورت چشگیری نمود پیدا کند یعنی کار فرهنگی درستی کرده‌ایم. غیر از این هر چه کنیم در حکم خیانت به انقلاب اسلامی و جوانان و نوجوانان این سرزمین به خصوص دخترانی است که وظیفه تربیت نسل آینده را دارند. راه برون رفت از این وضعیت در کنار تسهیل شرایط تولید، اقدام موثر مدیران فرهنگی در بخش‌های مختلف است.
انتهای پیام/ 161
