یادداشت گروه استان‌های دفاع‌پرس- عصمت دهقانی؛ تقویم که به تاریخ سیزدهین روز از ماه رجب می‌رسد؛ در آسمان غوغایی به پا می‌شود. فرشتگان هلهله‌کنان بین زمین و آسمان در رفت و آمد هستند. کعبه میزبان کودکی از جنس نور می‌شود که تاریخ نظیرش را به خود ندیده است. او آمد تا اولین یاری کننده رسوال الله و پدر یتیمان باشد. او آمد تا محور عدالت و پدر یازده ستاره آسمان امامت باشد. علی آمد تا آب زلال و پاک الهی بر کویر تشنه‌ی عدالت، بر زمین بارور شود.
سالروز تولد مولی الوحدین علی (ع) روز پدر نامیده شد تا قدر و منزلت پدرانی که بار سنگین زندگی، دفاع از حریم خانواده، جامعه و امت اسلام را برعهده دارند در اذهان مرور شود.
و حالا به یاد پدرانی می‌نویسم که میراث دار تقوا، مردانگی، شجاعت، عزت و افتخار بزرگ مرد میدان‌های حماسه و ایثار تاریخ صدر اسلام هستند. پدرانی که تب دلدادگی‌شان آنقدر بالا بود که زیر آتش توپ و تانک و تفنگ، دلیرانه ایستادند و عاشقانه به ندای امام و رهبر خویش لبیک گفتند و سینه‌هایشان را سپر بلای آتش بی‌امان نمرودیان زمان کردند.
مردان مردی که رفتن را به ماندن و در جا زدن ترجیح دادند و یا علی گویان در وادی عاشقی گام نهادند و درس عشقی را که در مکتب مولای خویش امام حسین (ع) آموخته بودند در آزمون ایثار و شهادت به خوبی پس دادند.
به یاد پدرانی می‌نویسم که توشه راهشان لبریز از ایثار، شجاعت، ایمان و اخلاص بود و وصیت‌نامه هایشان را همان روز اول نوشتند و یا شاید هم لحظاتی قبل از شروع عملیاتی سخت. بسیاری از رزمندگان دوران دفاع مقدس در اوج جوانی رهی صد ساله را پیمودند. برخی از آنها کودک شیرخواره شان را در گهواره بوسیدند و رفتند و بقایای جسم خاکی‌شان سال‌ها بعد در آغوش همان کودک که در زیر سایه نام بابا قد کشید و درس آزادگی و مردانگی پدر به روزگار بزرگیش رسید؛ جای گرفت.
همان کودکانی که خیلی‌هایشان آنقدر کوچک بودند که مهر پدر را درک نکردند و خاطره ای از پدر در ذهنشان نیست ولی نام پدر، سایه رشادت، شجاعت و آزادمرگی او بر آسمان زندگیشان چتر گسترانده است. پدرانی که برای پرکشیدن و رسیدن، دلبستگی‌هایشان را در زمین آرزوهای دینوی بجای گذاشتند به این امید که در سرای امن الهی آرام بگیریند و آرامش و امنیت را برای فرزندان خود به یادگار بگذارند. پدرانی که موسی وارتن به نیل بلا زدند و امواج طوفان‌های سخت حوادث را هیچ انگاشتند. قیام و قعودشان همه برای رضای حضرت دوست بود و من و ما را در دانشگاه آزادگی و انسان سازی دفن کردند و همه او شدند.
میدان جهاد و مبارزه در راه حق برای مردان سرزمینم نه تنها بعد از دوران هشت ساله دفاع مقدس به پایان نرسید بلکه این میدان دستاوردهای طلایی با خود همراه داشت که از مهمترین آنها تمرین صبر و مقاومت در برابر زور گویان و مستکبرین جهان است.
دشمنان ما نه تنها بعد از جنگ تحمیلی دست از ظلم و دسیسه‌های شیطانی خود بر علیه نظام جمهوری اسلامی ایران برنداشتند بلکه با شگردها و روشهای دیگری مانند: ترور، تحریم‌های اقتصادی، تهاجم فرهنگی و جنگ رسانه ای در برابر این ملت ایستادند. اما ملتی که دانش آموخته مکتب اهل بیت(ع) است هیچگاه تسلیم زیاده خواهی دشمنان نشده و نمی‌شود و در راه دفاع از آرمان‌های خویش بزرگ مردانی از جنس ایثار و شهادت را همواره به میدان می‌فرستد. نگاهی به آمار شهدای راه امنیت و شهدای مدافع حرم که در روز پدر امسال جایشان خالیست، بهترین گواه این ادعا است.
چه فرزندانی که سال گذشته روز پدر را به پدران‌شان تبریک گفتند ولی امسال جای قهرمان زندگیشان خالیست. فرزندانی که فصل‌های عمرشانان را هرسال با پدر و در کنار او جشن می‌گرفتند اما امسال، روز پدر با همه سال‌ها برایشان فرق دارد و دلتنگی‌هایشان را در خلوتی عاشقانه زمزمه می‌کنند امسال به جای آغوش پدر سنگ مزار پدر را در آغوش دارند. دختران و پسران این شهدا بغضی در سینه دارند که سکوتشان تمام ماجرا را برایمان بازگو می‌کند.
فرزندان شهدایی که شاید فکرش را هم نمی‌کردند که روز پدرامسال چشم در چشم قاب عکس بابا باشند. چقدر سخت است مرور خاطراتی که بابا بخشی از آن است اما امسال همان بابای قهرمان سهمی از این خاطرات ندارد.
از تفاوت‌های روز پدر امسال با سال‌های گذشته، جای خالی «حاج قاسم سلیمانی» برای فرزندانش و همه فرزندان شهداست. همان حاج قاسمی که برای همه فرزندان شهدا به ویژه شهدای مدافع حرم پدری مهربان بود. شهادت حاج قاسم اگر چه برای همه ما سخت بود، موجی از همدلی، وحدت و روحیه مقاومت در بین ملت ایران و تمامی مسلمانان جهان ایجاد کرد.
انتهای پیام/
