گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس: سپهبد صیاد شیرازی از ثمرات شجره طیبه انقلاب اسلامی ایران بود که با نفس قدسی و هدایت امام خمینی (ره) در مسیری قرار گرفت که حاصلش رسیدن به مرتبه شهادت بود.
شهیدی که جز به رسیدن به هدف به چیز دیگری نمی‌اندیشید، برای صیاد شیرازی وسیله رسیدن به هدف مانند خود هدف اهمیت داشت و برای همین به قائل به توجیه وسیله برای رسیدن به هدف نبود. مهم‌ترین امری که آن شهید بزرگوار را تا به این مرحله از درجه انسانیت رسانید التزام به امر ولی‌فقیه در همه شئون زندگی بود؛ و در وصیت‌نامه خویش و سفارش‌های خود همواره بر آن تأکید داشت.
شرح زوایای شخصیتی صیاد شیرازی از زبان رهبر معظم انقلاب اسلامی می‌تواند تا حد زیادی ما را برای دست یافتن الگوی تربیتی صیاد شیرازی یاری رساند. با همه جایگاهی و اعتبار و عزتی که این شهید عزیز دارد و خدمات ارزنده و غیر قابل کتمان وی در طول دفاع مقدس و سال‌های پس‌ازآن هنوز در فضای فرهنگی حق مطلب ادا نشده است.
قهرمانانی چون صیاد شیرازی ظرفیت بالایی در تبدیل‌شدن به قهرمانان سینمایی دارند. داستان‌های بسیاری در خصوص زندگی این شهید عزیز وجود دارد که هرکدام از آنها می‌تواند به یک اثر سینمایی شاخص تبدیل شود و مطمئناً می‌تواند جوانان بسیاری را به خود جذب کند.
معاندانی که سبوعانه خون صیاد شیرازی را به زمین ریخته‌اند بدون شک از اثراتی که خون شهید در پی خواهد داشت بیشتر هراسان خواهد شد و طبعاً از خاموشی و فراموشی یاد وی خوشحال خواهند بود. مدت‌هاست که سریال زندگی شهید صیاد شیرازی در دستور ساخت و تولید است ولی به‌خاطر وجود پاره‌ای مشکلات امکان ساخت آن حاصل نشده است، مشکل از هرکجا است باید بدانیم هرروز که این پروژه ملی با ساخته شدن فاصله می‌گیرد، فضای فرهنگی ما بیشتر دچار خسران خواهد شد. خسرانی که شاید در شرایط امروز چندان به چشم نیاید اما اثرات مخرب آن در دراز مدت خود را نشان خواهد داد.
این مشکل در قضیه پروژه شهید همت، جهان‌آرا، باکری و دیگر شهدای گران‌قدر انقلاب اسلامی و دفاع مقدس وجود دارد. چگونه از جوانان انتظار ولایتمداری داریم اما الگویی ملموس در این زمینه به او معرفی نشود. فرزندان ما اگر با شخصیت‌هایی دست‌یافتنی چون صیاد شیرازی آشنا نشوند خواسته و ناخواسته فاصله‌ای بزرگ میان نیروهای ارزشی و مردم ایجاد خواهد کرد که این فاصله شتاب قطار انقلاب اسلامی را با مشکل مواجه خواهد کرد.
شهید صیاد شیرازی و دیگر شهدای گران‌قدر ما آن‌قدر ملموس، دست‌یافتنی و زمینی هستند که به‌راحتی می‌توان با آنها ارتباط گرفت. اتفاقاً وجه بارز شهدای ما در همین است که آنها پا بر زمین داشتند و سر به آسمان داشتند. شهدای انقلاب اسلامی و دفاع مقدس قهرمانانی هستند که نمونه آن در هیچ جای جهان نظیر ندارند و همین بی‌نظیر بودن است که انتظار جامعه را از شناختن آنها بالا می‌برد. شناختی که هنوز موفق به آن نشده‌اند.
این مهم جز باوجود همه‌جانبه و پرتوان مدیران فرهنگی و هنرمندان میسر نخواهد شد. برای همین است که اصحاب رسانه در ایام شهادت رزمندگان و بزرگان انقلاب اسلامی راهی جز این ندارند که به عادت مألوف همان حرف‌های پیشین را تکرار کنند که البته این امر به تنهای دردآور است. بااین‌حال مرور بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی ایران در مور شهید صیاد شیرازی از آن دست حرف‌های بارها گفته‌شده‌ای است که مصداق قند مکرر است و در درون آنها روزنه‌های به‌سوی شناخت شهید صیاد شیرازی بازخواهد کرد. باشد که تلنگری باشد برای هنرمندان دغدغه‌مندی که دل‌شان به کمند صیاد شیرازی صید شده اما هنوز دل به دریا نزده‌اند.
خون صیاد زندگی آفرین است
«صیادها و بابایی‌ها و شخصیت‌های بزرگ ارتشی با آن فداکاری‌هایشان، سرداران و امیرانی که در میدان‌های جنگ از همه توان خود برای مقابله با دشمن استفاده کردند، آنها بودند که این افتخار را آفریدند و این محبوبیت را برای ارتش جمهوری اسلامی ایران به‌وجود آوردند.»[1]
«[روزی] شهید کاظمی پیش من آمد و گفت از شما دو درخواست دارم: یکی این‌که دعا کنید من روسفید بشوم، دوم این‌که دعا کنید من شهید بشوم. گفتم شماها واقعاً حیف است بمیرید؛ شماها که این روزگارهای مهم را گذراندید، نباید بمیرید؛ شماها همه‌تان باید شهید شوید؛ ولیکن حالا زود است و هنوز کشور و نظام به شما احتیاج دارد. بعد گفتم آن روزی که خبر شهادت صیاد را به من دادند، من گفتم صیاد، شایسته‌ی شهادت بود؛ حقش بود؛ حیف بود صیاد بمیرد. وقتی این جمله را گفتم، چشم‌های شهید کاظمی پر اشک شد، گفت: ان‌شاءاللَّه خبر من را هم به‌تان بدهند.»[2]
«شهید عزیزمان «صیاد شیرازی» و همکارانش در سپاه و ارتش مجموعه توانایی را تشکیل دادند و عملیات امام رضا، فتح‌المبین و سپس بیت‌المقدس را طراحی و اجرا کردند و بتدریج کارایی انقلاب و اسلام و یک ملت مؤمن را در این منطقه بسیار خطیر، مقابل چشم همه گرفتند. هیچ‌کس در دنیا باور نمی‌کرد که نیروهای مسلح ما بتوانند خرمشهر را پس بگیرند؛ چون خرمشهر رفته بود.
همین مناظری که شما امروز می‌بینید اسرائیلی‌ها با تانک در جنین به وجود می‌آورند، شبیه همین را در خرمشهر ما به وجود آوردند. جوانان ما مقاومت کردند و مدتی دشمن را پشت در نگه‌داشتند. حدود چهل روز یا بیشتر، جوانان مؤمن و نیروهای مسلّح ما توانستند به ارتش عراق تودهنی و او را پس بزنند؛ ولی بالاخره بسیاری شهید شدند و خرمشهر از ملت ایران غصب شد.»[3]
«ما یاد «شهید صیاد شیرازی» و یاد امیرِ وفادار «ظهیرنژاد» را که از روز اوّلِ انقلاب تا لحظه وفاتش، در هر میدانی که توانست، تلاش کرد، فراموش نخواهیم کرد. ملت فراموش نمی‌کند. اینان، گذشتگان شما هستند؛ سلف شما هستند.»[4]
«امروز در ارتش ما، انسان‌های خوب، انسان‌های صادق و انسان‌هایی كه بی‌سروصدا برای خدا كار می‌كنند، سختی هم دارند، بعضی محرومیت‌ها هم دارند، مشكلات هم دارند؛ اما در محیط زندگی و در محیط كار، با همه این مشكلات دست و پنجه نرم می‌كنند؛ با دلگرمی و با روحیه، چه در مركز، چه در نقاط دور دست و چه در فلان پادگان دور افتاده بین بیابان‌ها كار خودشان را خوب انجام می‌دهند. از این قبیل اشخاص ما در ارتش كم نداریم؛ الی ماشاءاللَّه وجود دارند. این شهید هم‌چنین آدمی بود.
من تقریباً از اولین روزهای پیروزی انقلاب این شهید را شناختم. از اصفهان پیش ما می‌آمد، گزارش می‌داد و كمك می‌خواست؛ از آن‌وقت ما با ایشان آشنا شدیم. او سپس به كردستان رفت و بعد هم در دوران جنگ تحمیلی فعالیت كرد؛ بعد از جنگ هم كه معلوم است. این‌که شما می‌بینید یك ملت، بزرگش، كوچكش، زن و مردش، جوانش، پیرش، امروزیش، دیروزیش، برای ابراز احترام به پیكر این شهید، یك اجتماع عظیم را به وجود می‌آورند - كه جزو تشییع‌های کم‌نظیر در دوران انقلاب بود - به‌خاطر همین اخلاص و همین صفاست. خدای متعال دل‌ها را متوجه می‌كند. ما این را لازم داریم و الحمدللَّه امروز هم افرادِ این‌گونه داریم.»[5]
«امیر سرافراز ارتش اسلام و سرباز صادق و فداکار دین و قرآن، نظامیِ مؤمن و پارسا و پرهیزکار، سپهبد علی صیاد شیرازی امروز به دست منافقین مجرم و خونخوار و روسیاه به شهادت رسید. این نه اولین و نه آخرین باری است که دلی نورانی و سرشار از عشق و ایمان و وفاداری به آرمانهای بلند الهی، هدف تیر خشم و عناد و عصبیت از سوی زمرهی جنایتکار و فاسدی که ادامهی حیات خود را در خدمتگزاری به دشمنان اسلام دانسته است، قرار می‌گیرد و دست خائنِ خودفروختههای، نهال ثمربخش انسان والایی را قطع میکند.
او مانند دیگر مردان حق از روزی که قدم در راه انقلاب نهادند همواره سر و جان خود را برای نثار در راه خدا بر روی دست داشتند. سرزمینهای داغ خوزستان و گردنههای برافراشتهی کردستان، مهروموم‌ها شاهد آمادگی و فداکاری این انسان پاکنهاد و مصمم و شجاع بوده و جبهههای دفاع مقدس صدها خاطره از رشادت و از خودگذشتگی او حفظ کرده است.
خطر مرگ کوچکتر از آن است که بندگان صالح خدا را از راه او بازگرداند و عشق به منال دنیوی حقیرتر از آن است که در دل نورانی شایستگان جایی بیابد. کوردلان منافق بدانند که با این جنایت‌ها روزبه‌روز نفرت ملت ایران از آنان بیشتر خواهد شد و خون مردان پاکدامن و پارسا همچون صیاد شیرازی و شهید لاجوردی بدنامی و سیاهرویی آنان را در تاریخ و در دل این ملت همیشگی خواهد کرد؛ و سردمداران استکبار که باوجود لافزنیهای ضد تروریستی خود، به امید آن نشستهاند که تروریستهای مزدورشان در ایران اسلامی با شهید کردن مردان استوار و مقاوم انقلاب، راه تسلط بر ایران اسلامی را هموار کنند، بدانند که خون شهیدان راه حق، ملت مؤمن ما را آشتیناپذیرتر و مقاومتر میسازد. رحمت و فضل بیکران الهی بر روح شهید عزیزمان علی صیاد شیرازی و لعنت و نفرین خدا و فرشتگان و بندگان صالحش بر ایادی منفور و مطرود استکبار.
اینجانب شهادت این بندهی برگزیدهی خدا را به ملت ایران بخصوص به یاران دفاع مقدس و ایثارگران جبهههای نور و حقیقت و به خانوادهی گرامی و فداکار و بازماندگان محترمش تبریک و تسلیت میگویم و صمیمیترین درود خود را بر روح پاک او و خون بهناحق ریخته او نثار میکنم.»[6]
[1] بیانات در مراسم دانش‌آموختگی دانشجویان دانشگاه‌های افسری ارتش ۱۳۹۵/۰۷/۰۷
[2] بیانات در مراسم تشیع پیکرهای فرماندهان شهید سپاه ۱۳۸۴/۱۰/۲۱
[3] بیانات در دیدار جمعی از ایثارگران و خانوده‌های شهدا ۱۳۸۱/۰۳/۰۱
[4] بیانات در دانشگاه افسری امام علی (ع) ۱۳۷۸/۰۸/۰۹
[5] بیانات در دیدار جمعی از فرماندهان و پرسنل ارتش ۱۳۷۸/۰۱/۲۵
[6] پیام تسلیت ردر پی شهادت صیاد شیرازی ۱۳۷۸/۰۱/۲۱
انتهای پیام/ 161
