به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از خرم‌آباد، «منوچهر درویشی» در ششم فروردین سال ۱۳۴۵ در روستای «مهملک» از توابع شهرستان الیگودرز به دنیا آمد. فرزند ششم خانواده و پدرش کشاورز بود. ادب و متانت رفتاری‌اش او را از سایر اعضای خانواده متمایز کرده بود. احترام به بزرگترها و آراستگی ظاهرش نیز زبانزد بود. در دوران کودکی و نوجوانی‌اش، تابستان‌ها در کار کشاورزی به پدر کمک می‌کرد.
از همان دوران کودکی، نبوغ هنری‌اش را با ساخت مجسمه‌هایی در حین بازی با گِل نشان می‌داد. هرچه بزرگ‌تر می‌شد به فعالیت در رشته‌های هنری تازه‌ای ورود می‌کرد. گاه به نقاشی می‌پرداخت و گاهی شعر می‌گفت. با وجود استعدادش در رشته‌های مختلف هنری، اما به تئاتر و نمایش علاقه ویژه‌ای داشت. به طوری که در دوران نوجوانی کتاب‌های نمایشنامه نویسانی مثل برتولت برشت و شکسپیر را مطالعه می‌کرد. علاوه بر مطالعه کتاب‌های هنری علاقه خاصی به مطالعه کتاب‌های شهید مطهری و مرحوم علی شریعتی داشت.
هرچند قبل از پیروزی انقلاب اسلامی سن شهید کم بود و نمی‌توانست در مبارزه علیه رژیم پهلوی حضوری فعال داشته باشد، اما در سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی در مقاطعی فعالیت‌هایی علیه نیروهای ضدانقلاب داشت. به طور مثال در سال ۱۳۶۰ به واسطه روابطی که با نیروهای انقلابی داشت، به همراه برادر کوچکترش اعلامیه‌هایی را علیه نخست وزیر وقت، ابوالحسن بنی صدر، پخش می‌کرد.
فعالیت هنری‌اش را در دوران راهنمایی به طور جدی در گروه تئاتر و نمایش مدرسه راهنمایی ابوریحان بیرونی آغاز کرد. با ورود به دوره دبیرستان به اصرار خانواده، رشته تجربی را برای ادامه تحصیل برگزید. اما همچنان با عضویت در گروه‌های تئاتر و نمایش فعالیت هنری‌اش را ادامه می‌داد.
بعد از ثبت‌نام در دبیرستان امام خمینی (ره) ابتدا به عضویت انجمن اسلامی درآمد. بعد از مدتی هم مسئول انجمن اسلامی دبیرستان شد.
منوچهر علاوه بر فعالیت در تئاتر و نمایش، به عکاسی و فیلمبرداری هم علاقه‌مند بود و در دوران دبیرستان توانست با دوربین ۸ میلیمتری‌اش، فیلمی یک ساعته برای طرح کادر آموزش و پرورش بسازد.
در ادامه فعالیت‌های هنری‌اش نیز در سال ۶۴ به همراه اعضای گروه تئاتر دبیرستان، در نمایش «حدیث عشق» ایفای نقش کرد.
به علت ارتباطی که با رزمندگان داشت تصمیم گرفت که برای عکاسی و فیلمبردای به جبهه برود. گفته بود قصد دارد فضای جبهه را از نزدیک درک کند، تا بتواند در نمایشنامه‌هایش این فضا را منعکس کند.
به همین منظور در فروردین‌ماه سال ۶۵ به همراه گردان ابوذر الیگودرز به جبهه‌های جنگ اعزام شد. بعد از حضور در جبهه دوربینش را کنار گذاشت و تصمیم گرفت مانند سایر رزمندگان اسلحه به دست بگیرد و روبه‌روی دشمن بعثی بایستد. سرانجام بعد از مدت کوتاهی حضور در جبهه، در سی اریبهشت سال ۱۳۶۵ در عملیات حاج عمران به شهادت رسید. پیکرش در سال ۱۳۷۲ به وسیله گروه‌های تفحص پیکر شهدا، پیدا شد و به شهرش الیگودرز بازگشت.
انتهای پیام/
