گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس: علی سلطانی در ایامی که امام خمینی (ره) به دلیل وخامت بیماری خود در بیمارستان قلب تهران بستری شد، مسوول دارو و تجهیزات پزشکی این بیمارستان بود و تا حدودی از روند درمان و بستری امام (ره) اطلاع داشت. وی در گفت‌وگویی به پرسش‌های خبرنگار دفاع‌پرس پاسخ داد و به شرح وضعیت بیمارستان و حال امام (ره) در آن دوران پرداخت که در ادامه می‌خوانید.
دفاع‌پرس: امام (ره) چه زمانی در بیمارستان و در چه شرایطی بستری شدند؟
روز اول و دوم خرداد به واسطه عارضه‌ای که بر ایشان حاصل شده بود، وارد بیمارستان شدند و معلوم شد دچار بیماری معده هستند. آقایان دکتر کلانتر، معتمد، فاضل، عارفی و نوربالا که مسوول بیمارستان بود با سران سه قوه جلسه‌ای داشتند و بعد از بررسی به این نتیجه رسیدند که ایشان باید عمل شوند. نهایتا این جلسات و تصمیم‌گیری‌ها منجر به انجام عمل جراحی امام در روز‌های چهارم و پنجم خرداد شد. حدود یک هفته بستری بودند و در نهایت شامگاه ۱۳ خرداد در اثر حمله قلبی به لقاءالله پیوستند.
دفاع‌پرس: شرایط بیمارستان پس از حضور امام (ره) به چه صورت بود؟
بیمارستان در آن ایام شرایط خاصی داشت. با اینکه بیمارستان عمومی بود، اما به خاطر حضور امام مجموعه‌ای خصوصی درون بیمارستان تشکیل شد. در آنجا متخصصین قلب حضور داشتند و در زمان عمل جراحی امام (ره) نیز تیم خوبی از پرستاری حضور داشتند. همه کادر درمان نه به لحاظ شغلی بلکه با عشق و علاقه و روحیه‌ای مضاعف کار می‌کردند. همه مجموعه بیمارستانی قلبشان برای امام می‌تپید.
دفاع‌پرس: چقدر ارتباط روحی و معنوی بین کادر بیمارستان و امام (ره) برقرار بود؟
در آن ۱۰ روز که امام در بیمارستان بستری بودند شرایط به گونه‌ای نبود که بتوان ارتباط خاصی با ایشان برقرار کرد، چون امام (ره) در درد و رنج بودند و تیم پزشکی و بیمارستانی این موضوع را به خوبی درک می‌کردند. در عین حال امام (ره) به همه تفقد داشتند، ابراز ناراحتی نمی‌کردند، دردشان را فریاد نمی‌زدند، نگاهشان به آن تیم و اعضای خدمتگزار مهربانانه و بااحساس بود و نگاه تیم درمان نیز به ایشان همچون نگاه فرزند به پدر بود. طبیبانی که همه دلسوز و حاذق بودند.
دفاع‌پرس: در جریان بستری امام راحل در روز‌های آخر عمر مبارکشان در بیمارستان آیا ایشان همچنان به کار‌های کشور رسیدگی می‌کردند؟
با شرایطی که امام در آن زمان داشتند، مسوولین کشور اجازه نمی‌دادند که اداره کشور هم بر دوش ایشان باشد، چون بیماری حاد و سنگین بود، امام نزدیک به ۹۰ سال سن داشتند. سران سه قوه اجازه نمی‌دادند این بار مضاعف هم بر دوش امام (ره) باشد.
دفاع‌پرس: امکان دیدار با مسولین با امام وجود داشت؟
محدود بود، با این حال دیده بودم که مرحوم هاشمی رفسنجانی به دیدار ایشان می‌آمد، بار‌ها حضرت امام خامنه‌ای (مد ظله‌العالی) بر بالین ایشان حاضر شدند. آقای موسوی اردبیلی رفت و آمد داشت، اما در مجموع مسوولان سعی می‌کردند در شرایط وخامت حال ایشان طوری رفتار نکنند که باعث زحمت ایشان شوند.
دفاع‌پرس: از منش و سیره امام (ره) در طول بستری شدن ایشان در بیمارستان بگویید.
بارزترین ویژگی ایشان سادگی و ساده زیستی بود. در همان ایام محبتی که به فرزندان و نزدیکان داشتند قابل حس و درک بود. به گرمی خانواده خود، دختران و نوه‌هایشان را می‌پذیرفتند. در روز‌هایی که حال ایشان بهتر بود به گرمی و محبت با کادر درمان برخورد می‌کردند که این از منش والای ایشان بود.
دفاع‌پرس: چقدر امام (ره) به توصیه پزشکان عمل می‌کردند و در واقع تصمیمات پزشکی بر مبنای دستور ایشان بود یا توصیه پزشکان؟
امام به حرف پزشکان هم اطمینان و هم اعتقاد داشتند. با وجودی که خودشان مجتهد بودند، اما هرچه آقایان پزشک می‌گفتند قبول می‌کردند و علیرغم رنجی که می‌کشیدند، تسلیم اجتهاد پزشکان بودند. در خصوصی بیماری مصحلت خود را در عمل به نظر پزشکان میدیدند.
دفاع‌پرس: از لحظه‌ای بگویید که امام (ره) از دنیا رفتند، کجا بودید و چه حسی داشتید؟
به خاطر دارم ساعت تقربا ۱۰ و ربع در بیمارستان بود و هنوز شام نخورده بودم، می‌خواستم شام بخورم، از پنجره اتاقی که در آن بودم فضای اتاق امام معلوم بود، یک لحظه دیدم که یکی از همکاران به سرش زد و متوجه شدم امام (ره) از دنیا رفته است. آن شام تلخ‌ترین شام من بود که در طول تاریخ زندگی‌ام خوردم. همه به سرشان می‌زدند و گریه می‌کردند. آنجا بود که پای امام را بوسیدم، هنوز پای ایشان گرم بود.
انتهای پیام/ 141
