به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، اصرار «واشنگتن» بر ادامه حضور نظامی در عراق در راستای تلاش برای نفوذ و تاثیرگذاری در منطقه غرب آسیا، در حالی ادامه دارد که عراق نه تنها نیازی به حضور این نیرو‌ها برای تامین امنیت خود ندارد، بلکه جبهه مستحکمی از مخالفت‌ها با ادامه حضور آن‌ها در عرصه‌های مختلف عمومی و سیاسی در این کشور شکل گرفته است.
تجاوز آمریکا به عراق در سال ۲۰۰۳ و متعاقب آن درخواست کمک بغداد برای مقابله با گروه تروریستی «داعش» در سال ۲۰۱۴، دو عامل مهم حضور نظامیان آمریکایی در عراق هستند.
این دو عامل در ادامه به دستاویزی برای واشنگتن به منظور توجیه حضور نظامی خود در عراق مبدل شدند؛ البته عامل نخست را که در طی سال‌های اخیر هزینه‌های مالی و جانی سنگینی را به عراق تحمیل کرد، باید مهم‌ترین عامل در شکل گرفتن و تشدید احساسات ضد آمریکایی در عراق دانست.
عامل دوم نیز در پی آشکار شدن ماهیت هدف و فعالیت‌های آمریکا که عمدتا در مدار سلطه بر منابع نفتی و دامن زدن به بی ثباتی‌های داخلی در عراق می‌چرخید، کارکردی مشابه عامل نخست پیدا کرد و آتش احساسات ضد آمریکایی در عراق را شعله ورتر ساخت.
این احساسات در نهایت در ماجرای ترور سردار «قاسم سلیمانی»، و «ابومهدی المهندس»، معاون فرمانده «حشدالشعبی» و شماری از همرزمانشان در فرودگاه «بغداد» که مصداق بارز نقض حاکمیت عراق بود، به سیلی خروشان مبدل شد که همه بهانه‌های آمریکا برای ادامه حضور در عراق را شُست و برد.
تصویب قانون اخراج نظامیان آمریکایی در پارلمان عراق، به واشنگتن نشان داد که عزم بغداد برای اخراج نظامیان آمریکایی جدی است؛ از این رو، آمریکا برنامه ریزی‌های و طرح‌های زیادی را برای ممانعت از اجرای این مصوبه قانونی به کار بست.
مهم‌ترین اقدام آمریکا در این راستا، آغاز مذاکرات استراتژیک با عراق است که با هدف تغییر آرایش نیروهایش در این کشور کلید خورد.
اما آنچه را که عراق باید در تصمیم گیری‌های خود در این مورد حتما مدنظر داشته باشد، می‌توان به صورت خلاصه این گونه توضیح داد:
- جنایت‌های آمریکا در سالیان گذشته در اشکال قتل عام غیرنظامیان، حمایت از گروه‌های تروریستی، سوءاستفاه از گروه‌های تروریستی برای نیل به اهداف خرابکارانه، چشم طمع آمریکا به میادین نفتی، مداخله در امور داخلی، ...، که در مجموع سبب شده تا افکار عمومی و گروه‌ها و احزاب عراقی کاملا مخالف ادامه حضور آمریکا در عراق باشند، باید فاکتور مهمی در تصمیم گیری دولت عراق در جریان مذاکرات استراتژیکبا آمریکا باشد.
«مصطفی الکاظمی»، نخست وزیر عراق باید در این مذاکرات علاوه بر در نظر داشتن خواسته مردم، به پیشینه تاریک و مرگبار حضور نظامیان آمریکایی در عراق نیز توجه ویژه‌ای داشته باشد.
- عراق با در اختیار داشتن ارتش، پلیس و نیروهای مقاومت خود نیازی به ادامه حضور نظامیان خارجی ندارد؛ مبارزه با داعش و یا طرح هشدار حیات مجدد تروریست‌ها در صورت خروج نظامیان آمریکایی از این کشور، با توجه به روند مبارزه با داعش در عراق تنها ادعا‌هایی واهی هستند.
بررسی تحولات اخیر در عراق در زمینه مبارزه با داعش نشان می‌دهد که «حشدالشعبی» چه به صورت جداگانه و چه در عملیات مشترک با پلیس و ارتش عراق گام‌های موثری در ریشه کن کردن عناصر باقیمانده داعش برداشته است.
این سازمان از زمان شکل گیری خود در سال ۲۰۱۴ تاکنون نشان داده که به دلیل داشتن ریشه‌های سرزمینی، با تمام وجود در مسیر مبارزه با داعش گام بر می‌دارد و از هیچ اقدامی کوتاهی نمی‌کند.
- تن دادن دولت عراق به خواسته‌های آمریکا در چارچوب گفتوگوهای استراتژیک برخلاف خواسته مردم این کشور بوده و به معنای نادیده گرفتن پارلمان است؛ ضمن اینکه این مردم عراق هستند که در نهایت بهای حضور نظامیان خارجی و البته آمریکایی را با جان و مال خود می‌پردازند.
- افزایش فعالیت‌های عناصر باقیمانده داعش و سایر گروه‌های تروریستی همزمان با جدی شدن روند اخراج نظامیان آمریکایی، از رابطه پنهان میان این دو حکایت دارد.
در پایان باید گفت که خروج آمریکا از عراق، تنها با انسجام کامل عراقی‌ها ممکن شده و به ثبات سیاسی و امنیتی در این کشور منجر می‌شود.
منبع: میزان
انتهای پیام/ 112
