به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از آذربایجان‌شرقی، شهید «تقی طلوعی»، در 3 دی‌ماه 1334 در شهرستان شبستر چشم به جهان گشود. وی پس از پیروزی شکوهمند اسلامی و آغاز تهاجم نیروهای عراقی به کشورمان به صورت داوطلبانه به جبهه‌های نبرد علیه دشمن رفت. این شهید والامقام پس از حضور در جبهه و حضور در چند عملیات، درنهایت در تاریخ 22 فروردین‌ماه 1366 در عملیات کربلای 8 در شلمچه به جمع همرزمان شهیدش ملحق شد.
زندگی‌نامه شهید:
«تقی طلوعی» در سال 1334 در روستای قره تپه از توابع شهرستان شبستر به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی را تا متوسطه در شهر تسوج به پایان رساند. بعد از انجام خدمت سربازی ازدواج کرد و همزمان با پیروزی انقلاب اسلامی به سپاه پاسداران پیوست و بعد از مدتی همزمان با تشکیل جهاد سازندگی به فرمان حضرت امام ، خدمت خود را به آن نهاد تغییر داد.
چندین بار حضور داوطلبانه در جبهه‌های جنگ بر عشق و علاقه او به جهاد و شهادت افزود و هربار که به جبهه می‌رفت با توجه به تخصصی که در رابطه با امداد و درمان مجروحین به عهده داشت، تلاش‌های زیادی را برای خدمت به رزمندگان ایران اسلامی انجام می داد.
در این مدت در مناطق مختلفی همچون گیلان‌غرب، خرمشهر و ... حضور داشت و این در حالی بود که خانواده و همسر و دو فرزندش به او نیاز فراوانی داشتنند و از طرفی بیماری‌اش ایجاب می‌کرد که وی در پیش خانواده بماند چون او تنها پسر خانواده بود.
در سال 66 دو بار از سوی جهاد سازندگی به جبهه اعزام شد و این آخرین باری بود که وی به جبهه می‌رفت. به گفته آشنایان و فامیل این بار حال و هوای او با دیگر دفعات فرق زیادی داشت. به گفته همسرش هنگامی که خداحافظی نمود و از داخل کوچه رهسپار شد، به دنبالش دویدم تا یکبار دیگر اورا ببینم ولی او گویی از داخل کوچه همچون کبوتری پرواز کرده و رفته بود و هرچه دویدم اورا نیافتم، این آخرین دیدار من با او بود.
همسنگران و همکاران او در بیمارستان صحرایی که در پشت جبهه خرمشهر و در زیر زمین احداث شده بود، نحوه شهادت اورا چنین تعریف می کنند که روزی دشمن متجاوز از بمبهای شیمیایی خیلی خطرناک برای حمله به آن بیمارستان استفاده کرد.
هنگام بمباران‌ها معمول بود که کارکنان از ماسک استفاده کنند و از صحنه حادثه دور شوند ولی در آن روز با آنکه بمب‌ها از نوع تاول‌زا بود و باید بدن در داخل آب قرار می‌گرفت، این شهید بعد از آنکه ماسک را زد و از آمپول ویژه استفاده کرد مثل بقیه در داخل آب استخر قرار نگرفت و چون مواد شیمیایی به داخل بیمارستان وارد می شد، به امداد و نجات مجروحان داخل بیمارستان پرداخت و این باعث شد تا مواد شیمیایی در بدن او اثر کند و موجب شهادتش شود. این ایثار و از جان گذشتگی باعث تحسین همکاران وی شد و هنوزم هم این ایثار وی فراموش نشده است.
انتهای پیام/
