به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از آذربایجان‌شرقی، شهید «خلیل خلیل‌پور جلالی نوبر» در 13 دی‌ماه 1342 در شهر تبریز به دنیا آمد. وی پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی و آغاز جنگ تحمیلی به جبهه‌های حق علیه باطل اعزام شد و پس از چندی مجاهدت در راه اسلام، سرانجام در 25 اسفندماه 1363 در عملیات بدر به شهادت رسید.
زندگی‌نامه شهید:
پنج بهار از عمرش سپری شده بود که به علت بیماری قدرت حرکت از پاهایش گرفته شد. پدر و مادر او را پیش پزشکان متعددی بردند اما درمانی برایش پیدا نشد و پزشکان ازبازگشت سلامتی‌اش قطع امید کردند.
پدر و مادر خلیل که در هر مشکلی به دامن اهل‌بیت(ع) متوسل می‌شدند این بار نیز تنها روزنه‌ی امیدشان توسل به درگاه اهل‌بیت(ع) بود. بعدها خلیل خودش از ماجرای آن روز این‌گونه تعریف کرد که ایام ماه محرم و عزاداری امام‌حسین(ع) بود. دسته عزاداری به محله ما در مقصودیه آمده بود.
پدرم طشت گذاشت و به میان عزاداران برده و زمین گذاشت،عزاداران سینه‌زنی و دعا می‌کردند. مراسم عزاداری پایان یافت و بعد از برگشتن به خانه به خواب رفته بودم که خواب دیدم.
پدرش می‌گوید وقتی از خواب بیدار شد گفت آقا کجا رفت؟ گفتیم کدام آقا؟ گفت امام‌حسین(ع)، همان که به من گفت خوب شدی. دقایقی بعد به دیوار تکیه زده و شروع به راه رفتن می‌کند که ما هم بلافاصله سجده شکر به جا آوردیم.
فرازی از وصیت‌نامه شهید:
امت شهید پرور، در هر حال دنباله‌روی امام بزرگوار باشید که نجات دهنده انسان‌ها از بدبختی است. در مرحله اول امام و بعد روحانیت هستند که در عصر اتم اسلام را احیا کردند. همیشه پشت سر روحانیت متعهد به حرکت خود ادامه دهید. مساجد، نماز جمعه و دعای کمیل سنگر محکم امت شهیدپرورند و باید به خاطر خون شهدا حفظ شوند.
ای بلبلان و نوحه‌خوانان حسینی، خودتان بهتر می‌دانید نام حسین انقلاب‌آور است، پس نوحه انقلابی بخوانید، انقلاب ما جزو انقلاب اباعبدالله است. چرا کتاب‌ها می‌نویسید ولی نامی از انقلاب و رهبرش نمی‌برید؟ آیا انصاف است که در مقابل چنین جوانانی بی‌تفاوت باشید؟
انتهای پیام/
