به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از خرم آباد، شهید «پاپی حسین نیکو بخت»، در سال 1337 در خانواده ای مذهبی در شهرستان بروجرد دیده به جهان گشود. در دوران کودکی و نوجوانی بسیار خوش اخلاق بود. آنگونه که رفتارش زبانزد اقوام و بستگان بود. تا مقطع دوم دبیرستان تحصیلاتش را ادامه داد و بعد از آن وارد بازار کار شد. در برخوردهای اجتماعی فردی مومن بود و با دوستان و همکاران با مهر و محبت و احترام رفتار می‌کرد. همواره اهل منزل و دوستانش را به خواندن قرآن و نماز تشویق می‌کرد و می‌گفت: با خدا باشید که خدا همیشه با شماست. شهید نیکو بخت در روزهای قبل از انقلاب در تظاهرات مردمی و راهپیمایی‌ها شرکت می‌کرد و با توجه به علاقه فراوانی که به ولایت فقیه داشت در صحنه‌های پیروزی انقلاب کنار دیگر همراهانش حضور فعالی داشت.
پس از پیروزی انفلاب ابتدا وارد سپاه شد و چند سالی در آنجا فعالیت نمود بعد از آن وارد سازمان جهاد سازندگی شد و در کنار فعالیت‌های خود همچنان با سپاه همکاری داشت.
در زمان جنگ تحمیلی هنگام اعزام به جبهه و حضور در مناطق عملیاتی، از سنگرسازان بی‌سنگر بود و در آنجا هر کاری را که توانایی انجامش را داشت، با جان و دل قبول می‌کرد و انجام می‌داد به طوریکه این رفتار شهید الگوی همرزمانش شده بود.
شهید «پاپی جسین نیکو بخت» در سال 1361 در واحد بسیج سازندگی خدمت می‌کرد و بعد از آن از سوی جهاد به جبهه اعزام شد و به فعالیت‌های خود در خرمشهر و آبادان و بعد در شاخ شمیران و منطقه در بندیخان در شیخ صالح پرداخت.
بیشتر فعالیت ایشان در شبها آن هم جهت ساختن سنگر برای رزمند گان اسلام بود. در سال 1361 هنگامی که نیروهای خودی برای انجام عملیات در حال تجهیز شدن بودند، هواپیماهای دشمن بعثی منطقه دربندیخان در شیخ صالح را مورد حمله شیمیایی قرار دادند که در اثر آن تعداد زیادی از رزمند گان مجروح شیمیایی شدند. شهید «نیکو بخت» نیز یکی از رزمند گانی بود که از ناحیه پوست، دستگاه تنفسی و چشم جراحات بسیاری برداشت. ابتدا او را به بیمارستان صحرایی منطقه اعزام نمودند و بعد از آن برای مدتی به بیمارستان آبادان انتقال دادند. ولی در طول این مدت آرام نمی‌گرفت و با همان شدت جراحات و مشکلات ناشی از آن مجددا به صورت داوطلبانه به خط مقدم اعزام می‌شود.
سرانجام وی بعد از 18 سال تحمل درد و رنج از ناحیه سر و چشم و تر کش‌های نیروهای بعثی عراقی که در جای جای بدنش به یادگار مانده بود در 12 مرداد سال 1381 همزمان با ایام سوگواری حضرت فاطمه زهرا(س)، هنگام شیمی درمانی به آرزوی دیرینه خود رسید و به سوی معبود ابدی شتافت. پیکر مطهرش را در گلزار شهدای دارالسلام بروجرد به خاک سپردند.
انتهای پیام/
