«محمدمهدی خالقی»، هنرمند فیلم‌ساز و سازنده مستندهای انقلاب و دفاع مقدس در گفت‌وگو با خبرنگار دفاع‌پرس در مشهد بابیان اینکه انقلاب اسلامی یک انقلاب فرهنگی بود، اظهار داشت: رویکردهای مردمی یکی از زیرساخت‌های بنیادین پیروزی نهضت امام خمینی (ره) بود. اساساً انقلاب اسلامی یک انقلاب با محوریت فرهنگ است که توانسته با همین دگرگونی‌های فرهنگی، یک بدنه ملی معتقد را پدید آورد و در همه بزنگاه‌ها و نقاط حساس و بحرانی هم همین بدنه ملی برای حفظ نظام پیش‌قدم بوده‌اند.
وی افزود: البته برای انقلابی شدن و انقلابی ماندن، نباید از تأثیر خانواده غافل بود و برای پرورش هنرمندی که پایبند به مبانی و ارزش‌ها باشد، علاوه بر تربیت در بستر یک خانواده متعهد باید از مربیانی هم بهره گرفت که رویکردهای انقلابی داشته باشند. به عنوان مثال ما در مشهد، از محضر حاج حیدر رحیم‌پور و فرزند اندیشمندشان استاد حسن رحیم‌پور ازغدی و شخصیت‌هایی مثل حجت‌الاسلام نظافت‌یزدی و وحيد جليلي استفاده كرديم و حقير زیربنای تربیت هنری‌ام را مديون اين عزيزان هستم.
خالقی در تشریح وضعیت هنر و سینما قبل از پیروزی انقلاب اسلامی خاطرنشان کرد: سینمای پیش از انقلاب در دو محور طبقه‌بندی می‌شود؛ در وهله اول، در حوزه فیلم‌های سینمایی عام که در اصطلاح به آن‌ها «فیلم فارسی» اطلاق می‌شد؛ فیلم‌هایی که به بیان شهید آوینی، صرفاً غرایض حیوانی انسان را هدف قرار داده بود و در جستجوی مخاطب از ابزارهای جنسی، خشونت و تحقیر اقوام و اقلیت‌ها استفاده می‌کرد. در دسته دوم، تولیدات تصویری روشنفکر مآبانهای بودند که در تالارهای سینمایی خاص در نقاط مرفه‌نشین شهرهای بزرگ عرضه می‌شدند و مخاطب محدود داشتند.
وی ادامه داد: سینمای روشنفکری عمدتاً تحت پوشش دربار و بنیاد فرح پهلوی بود و مشخص بود که بعد از انقلاب از این دو طبقه تولیدات هنری و سینمایی نمی‌توان انتظار ایجاد تعالی فرهنگی برای جامعه را داشت.
این مستندساز انقلاب شهید آوینی را حیات‌بخش فکری و معنوی هنر انقلاب خواند و ابراز داشت: پس از انقلاب، ناگهان شاهد این هستیم که جوانانی با نگرش‌های خالصانه و خداجویانه مثل شهید آوینی برای نشان دادن هویت اصلي انقلاب وارد عرصه تولیدات سینمایی و هنری شدند که بعدها مفاهیم کلانی همچون هنر انقلاب و البته آثاری که در حوزه دفاع مقدس تولید شد، در واقع امتداد همین خط سیر است.
وی گفت: اولین بارقه‌های سینمای حرفه‌ای و قوام‌یافته انقلاب از سینمای مستند در اواسط دهه شصت خصوصاً با مجموعه روایت فتح نمود یافت و در سینمای داستانی هم جدی‌ترین آثار وابسته به تفكر انقلاب اسلامی در اواخر جنگ با فیلم‌هایی مثل «دیده‌بان»، «مهاجر» و چند فيلم ديگر ساخته شدند. اين آثار امیدواری‌هایی برای تولد یک سینمای بومي باورمند را در همان سال‌ها به اثبات رساندند.
خالقی در پاسخ به سؤالی درباره علت تولید آثار هنری و فیلم‌های سینمایی غیر ارزشی در سال‌های اخیر تصریح کرد: منکر این نیستم که در سال‌های اخير آثار زيادي در سینما به نمایش درآمده که امتداد همان فیلم فارسی‌های قبل از انقلاب هستند اما نباید از مدار انصاف خارج شد و در مقابل این جریان، جبهه فرهنگی قدرتمندی را كه شکل‌گرفته نديد. من دهه نود را رنسانس سينماي بچه‌های انقلاب بعد از يك ركود طولاني می‌دانم.
انتهای پیام/
