به گزارش خبرنگار دفاعپرس از یزد، «شهادت تولّدی دیگر است»، این واژههای زیبا و پرمعنا شمهای از وصایای شهید بزرگوار «محمدعلی هاتفی» فرزند محمدرضا، است که بر تارک تاریخ سرخ شهیدان شاهد میدرخشد.
تولّدش در تاریخ ۱۳۴۷/۹/۱۲ بود. وجود پربرکتش بهعنوان دومین فرزند خانواده نور امید و زندگی را به خانوادهاش بخشید. خانوادهای مذهبی و متدین و زحمتکش که تمامی هم و غم خویش را مصروف تعلیم و تربیت فرزندانشان کردند؛ بهطوریکه از همان اوان کودکی آثار دیانت و صداقت در اعمال و رفتارشان نمایان میشد.
شهید عزیز در این خصوص از سایرین ممتاز بود. کمتوجهی به زخارف دنیوی، قناعت، توجه ویژه به انجام تکالیف دینی، شرکت در مراسم مذهبی بهویژه فریضهی جمعه و جماعت و… از خصوصیات بارز وی بود. نهتنها خود، بلکه دیگران را نیز به این امور توصیه و سفارش میکرد.
پس از گذراندن دورهی ابتدایی، دورهی راهنمایی را تا کلاس سوّم در مدرسهی راهنمایی حافظ اردکان تحصیل کرد. با وجود تحصیل در کارهای منزل و بیرون از خانه به پدر و مادرش کمک میکرد. خوشاخلاق و خوشبرخورد بود. به صلهی ارحام عنایت مخصوص داشت.
همراه با سایر نوجوانان محلّه در پیشبرد و پیروزی انقلاب از طریق پخش تصاویر و اعلامیههای امام (ره) و شرکت در راهپیماییها نقش مؤثری داشت. به امام و انقلاب عشق میورزید و در پی فرصتی بود تا دین خود را به اسلام و انقلاب ادا کند؛ لذا در سال ۶۲ به ندای رهبر و مقتدایش لبیک گفت و جهت مقابله با تهاجم خصم زبون راهی جبهه شد. ۳۳ ماه و ۱۴ روز از بهترین زمان عمرش در جبهه بود و از خود رشادتها نشان داد.
سرانجام در تاریخ ۱۳۶۵/۱۰/۱۹ به آرزوی قلبی خود که همانا شهادت در راه حق بود، رسید و در زمین مقدّس شلمچه در عملیات کربلای ۵ جان به جانآفرین تسلیم کرد. پیکر مطهرش سالها زینتبخش کربلای جنوب ایران بود.
پس از ۸ سال در تاریخ ۱۳۷۴/۵/۷ به وطن اصلی خود بازگشت و بعد از تشییع باشکوه در بهشت شهدای اردکان به خاک سپرده شد.
در فرازی از وصیتنامه شهید بزرگوار آمده است:
شهادت تولّدی دیگر است.
امّت شهیدپرور ایران و مردم شهیدپرور اردکان به شما وصیت میکنم به اینکه یک موقع نشود امام را تنها بگذارید. امام را مانند نگین انگشتری در میان خود نگهدارید و هرگز امام را تنها نگذارید.
انتهای پیام/