گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس ـ رسول حسنی؛ روز سوم اسفند، یادآور کودتای ننگینی بود که در نتیجه آن یک قزاق بی‌سواد روی کار آمد و سلسله منحوس پهلوی شکل گرفت. رضاخان که خود زمانی نخست‌وزیر احمدشاه قاجار بود وقتی بر تخت سلطنت نشست به دشمنی همه جانبه با قاجاریان برآمد و سعی داشت از این طریق خود ناجی و مصلح ایران نوین بنامد. ادعایی که از حد و اندازه یک قزاق بی‌سواد بیشتر بود. این سیاست در سال‌ها بعد و روی کارآمدن محمدرضاشاه نیز ادامه پیدا کرد.
انگلیسی‌هایی که در روی کارآوردن پهلوی‌ها نقشی فعال داشتند، خیانت‌ها و ظلم‌هایی در حق مردم ایران رواداشتند که کمترین آن چپاول ثروت ملی بود. متاسفانه ظلم انگلیسی‌ها و خیانت پهلوی‌ها چنان عیان و روشن است که نیاز به اثبات ندارد، اما حتی شمه‌ای از آن در تولیدات فرهنگی ما انعکاس نیافت. دشمنان انقلاب اسلامی به اتکای رسانه‌های فارسی زبان خود به خوبی توانستند از شخصیت رضاخان میرپنج یک اسطوره بسازند، اسطوره‌ای که با همه دروغ بودنش برخی از مردم آن را باور کرده‌اند.
ظلم رضاخان به زنان و دختران ایرانی بعد از غائله کشف حجاب و کشتار وسیع مسجد گوهرشاد تنها یک نمونه از آن است. اینکه روی صفحات کتاب‌ها و سینمارها و همایش‌ها از ظلم رضاخانی بگوییم کافی نیست، باید دید آثار تصویری ما در عرصه سینما و تلویزیون تا چه میزان توانسته‌اند حقیقت رژیمی را بازنمایی کنند که حیاتش بسته به اراده انگلیس و آمریکا بود. در یکی دو دهه اخیر آثار مستند بسیاری توسط معاندان ساخته شده تا رژیم پهلوی را تطهیر کنند.
در مقابل رسانه ملی با داشتن آرشیوی غنی هنوز یک اثر قابل اتکا تولید نکرده تا پاسخی باشد بر ادعاهای پوچ سلطنت طلب‌هایی که برای فروپاشی انقلاب اسلامی انتظار می‌کشند. تحریف تاریخ معاصر پروژه‌ای است که سال‌ها پیش کلید خورده است، یکی از منویات رهبر معظم انقلاب اسلامی در بحث تولید محتوا این است که تاریخ را درست بشناسیم و آن را درست به مخاطب عرضه کرد.
در پنجمین دهه انقلاب اسلامی کارهای بسیاری بر زمین مانده که باید در کمترین زمان ممکن و به بهترین شکل به سرانجام رساند. در این میان مستندسازان ما وظیفه‌ای سنگین بر دوش دارند و باید با همه توان وارد عرصه مستندهای تاریخی و سیاسی شوند و نگرشی تازه در حیطه تاریخ معاصر ایجاد کنند تا از طریق آن به درکی نو از گذشته برسیم.
انتهای پیام/ 161
