به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از ساری، در سالروز ولادت شهید «مجتبی رعیتی دماوندی» فرازی از وصیت‌نامه این شهید را از نظر می‌گذرانیم.
«مجتبی رعیتی دماوندی» فرزند محمدعلی در ۲۲ فروردین ۱۳۴۹ در بابل به دنیا آمد و در ۱۲ اسفند ۱۳۶۵ در جنوب شلمچه به شهادت رسید.
وصیت‌نامه شهید:
«در زمانی که جسد مرا برای آخرین دیدار به منزل آوردند به جای گریه و شیون و زاری برای از دست دادنم، به فکر قبر و قیامت باشید که من نمونه‌ای از شمایم. این راهی است که چه بخواهیم و نخواهیم باید برویم. دنیا گذرگاه است و آخرت پایدار، پس به فکر قیامت باشید.
مراسمی که برایم برگزار می‌کنید حتماً ساده و کم خرج باشد. چون نمی‌خواهم مجلس تجملاتی و پر سر و صدایی برایم به راه بیاندازید. می‌خواهم مجلس‌هایی که برایم برگزار می‌نمایید از ساده‌ترین مجالس نیز ساده‌تر باشد.
تقاضای اکید دارم که در بین مردم از من به هیچ وجه تعریف نکنید و از من قهرمانی پر ماجرا و عارفی مجاهد نسازید، چون همانطوری که می‌دانید، من بنده‌ای بودم از بندگان خدا و مانند انسان‌ها گناه دامان را نیز آلوده کرده بود. سعادت و نیکبختی آخرت به سختی کشیدن در این دنیا وابسته است لذا باید خود را آماده هرگونه ناملایمات و طعنه شنیدن نمائید. قداست خون شهیدانتان را حفظ نمائید.»
انتهای پیام/
