به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از تبریز، تاریخ سرزمین ایران همواره شاهد رشادت‌های مردان و زنانی است که تا پای جان، بر آرمان‌ها و اعتقادات خود ایستادگی کردند. در این میان، مردان و زنان خطه آذربایجان نیز هم در دوران نهضت انقلاب اسلامی و هم در دوران هشت سال دفاع مقدس، حماسه‌های زیادی آفریدند و نام بسیاری از آن‌ها مانند شهید «مهدی باکری» در تاریخ ایران جاودانه شد.
«اسد منجم» نیز یکی از مردان غیور خطه آذربایجان است که پس از مجاهدت‌های فراوان، سرانجام ۶ دی سال ۱۳۶۳ در اندیمشک به آرزوی خود که همانا شهادت در راه خداوند بود، رسید.
زندگی‌نامه شهید «اسد منجم»
«اسد منجم» ۱۳ فروردین سال ۱۳۴۱ در تبریز چشم به جهان گشود. وی علاقه وافری به ورزش داشت و به‌خاطر شرایط خوب بدنی و استعداد درونی خود، در اوقات فراغت از کار و درس به ورزش پرداخت.
رشته کشتی را به‌صورت حرفه‌ای ادامه داد و در دوران دبیرستان در مسابقات شرکت می‌کرد و در رشته‌های کوهنوردی و ورزش باستانی هم فعالیت داشت. وی همچنین شنا را به‌خوبی انجام می‌داد و در کنار ورزش، از مطالعه مباحث مذهبی مانند احکام دینی نیز غفلت نمی‌کرد.
«اسد» در روز‌های سخت مبارزه با رژیم منحوس پهلوی همراه با انقلابیون بود و در تمامی راهپیمایی‌ها و تظاهرات‌ها، فعالانه شرکت می‌کرد. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نیز فعالیت‌هایش تعطیل نشد و در نماز‌های جماعت و جمعه شرکت می‌کرد.
وی جهت مبارزه با گروه‌های ضدانقلاب و حفظ امنیت درونی منطقه خود در کمیته‌های انقلاب اسلامی استان تلاشی شبانه‌روزی داشت و مدتی نیز مسئول ستاد مبارزه با مواد مخدر شد و در این مسئولیت، برخی از روز‌ها افراد حاضر در بازداشتگاه را تشویق و مجبور می‌کرد که در محوطه آن‌جا ورزش کنند.
همیشه می‌گفت که اگر زمینه اشتغال جوانان فراهم شود و از طرف مسئولین توسعه اماکن و فرهنگ ورزش صورت گیرد، جامعه جوان ما سالم و شاداب شده و به طرف استعمال مواد مخدر نخواهند رفت.
«اسد» در سال ۱۳۵۹ زمانی که سال چهارم دبیرستان را می‌گذراند، تحصیل را رها کرده و برای گذراندن دوره آموزش نظامی به یزد رفت و بعد از اتمام دوره آموزشی، به‌همراه بسیجیان دیگر جهت مبارزه با گروهک‌های ضد انقلاب و وابسته به بیگانگان عازم «مهاباد» و «سردشت» در کردستان شد.
وی معتقد بود که جبهه خود دانشگاه است؛ بنابراین بعد از بازگشت از کردستان راهی مناطق جنوب کشور شده و در عملیات «رمضان» شرکت کرد. مدتی را نیز در «سومار» گذراند و بعد از بازگشت از خدمت در کمیته‌ها مجددا راهی منطقه شده و این‌بار به‌عنوان معاون گردان به آموزش دیگران پرداخت.
این رزمنده انقلاب اسلامی، پس از مجاهدت‌های فراوان در جبهه‌های حق علیه باطل، سرانجام در ۶ دی سال ۱۳۶۳ در اندیمشک به آرزوی خود که همانا شهادت در راه خداوند بود، رسید.
انتهای پیام/
