به گزارش دفاع پرس، مردم شمال کشور روز هشتم اردیبهشت ماه سال ۱۳۶۰ را به خوبی به یاد دارند؛ هشتم اردیبهشت ماه سال ۱۳۶۰ زمان پرواز روح از جسم خاکی خلبان رشید اسلام شهید "علی اکبر قربان شیرودی" است که روزگاری با بالگرد، امان از دشمن پست گرفته بود.
علیاکبر قربان شیرودی در در روستای «شیرو محله»در شمال کشور دیده به جهان گشود.
کودکی روستایی که رشادت و جانفشانیاش باعث شد که نام "شیرود" روستایی در مرز مازندران جهانی شود و همه این روستا را به نام خلبان شهید شیرودی بشناسند.
جوان روستایی که از فرمان رئیس جمهور به دلیل حفظ خاک کشور سرپیچی کرده و بعدها همین رئیس جمهور وقتی دید که آبرویش در خطر است خواست به وی نزدیک شود، اما خلبان جوان دست رد به سینه او زده و به رئیس جمهور وقت بنیصدر تذکر داد که برای حفظ خاک کشور کارشکنی را کنار گذاشته و بگذارد که رزمندگان آنطور که دلشان میخواهد با دشمنان مبارزه کنند.
ماجرای نافرمانی از بنیصدر
ماجرای نافرمانی شهید شیرودی از بنیصدر، شهره خاص و عام شد؛ ماجرا از این قرار بود که بنیصدر که چندان علاقه به پیروزی انقلاب اسلامی در جنگ نداشت و نیروی دست پرورده آمریکا و ایادی آنها در کشور بود، در ابتدای جنگ دستور داده بود پادگانهای کشور تخلیه شده و انبار مهمات پادگان تخلیه و انبار مهمات منهدم شود.
شهید شیرودی که این دستور بنیصدر را به ضرر و مصلحت ایران اسلامی میدانست از دستورش سرپیچی کرده و به همراه دو خلبان همفکر خودش و با بالگردی که در اختیار داشتند از فرمان بنیصدر سرپیچی کرده و مسئولیت تمرد از دستور را شخصا پذیرفت.
شهید شیرودی در طول این مدت ۱۲ ساعت پرواز داشت و به عنوان تنها موشکانداز جلوتر از دو خلبان دیگر به اهداف دشمن حمله و موفقیتهای زیاد کسب کرد.
دست به دامانی بنیصدر به شهید شیرودی
بنیصدر که انتظار موفقیت این خلبان نامآور کشور را نداشت، تلاش کرد که خودش را به شهید شیرودی نزدیک کند و به نوعی از این خلبان برجسته کشور و نظام دلجویی کند پس به شهید شیرودی پیشنهاد ترفیع درجه داد.
شهید شیرودی درخواست درجه تشویقی بنیصدر را نپذیرفت و دوباره حفظ منافع کشور را به منافع شخصی ترجیح داد و به رئیس جمهور وقت اعلام کرد که دست از کارشکنی بر ضد نظام بردارد.
سابقه پروازی شهید شیرودی
شهید شیرودی بالاترین ساعت پرواز در جنگ را در جهان داشت و با بیش از ۴۰ بار سانحه و بیش از ۳۰۰ مورد اصابت گلوله به بالگردش ولی باز سرسختانه میجنگید.
دلگویه شهید شیرودی
عاشق پرواز بود، به شوق پرواز و رسیدن به معشوق از جان مایه میگذاشت، زمانی که به ماموریت فراخوانده میشد خودش را در کمال خوشبختی میدید. در نوشتههایش بهترین زمان عمرش را دوران پرواز اعلام کرده بود.
"وقتی که پرواز می کنم حالتی دارم همانند یک نفر عاشق که به طرف معشوق خود میرود، هر لحظه فکر میکنم که به معشوق خودم نزدیکتر میشوم و به آن آرزوی قلبی که دارم میرسم ولی وقتی برمیگردم هرچند که پروازم موفقیتآمیز بوده باشد باز مقداری غمگین هستم چون احساس میکنم هنوز آنطوریکه باید خالص نشدم تا مورد قبول دعوت خدا قرار بگیرم."
آخرین پرواز در دنیای خاکی
علی اکبر شیرودی سرانجام در هشتم اردیبهشت سال ۶۰ پس از انجام مأموریت خود در منطقه بازی دراز و شکست سنگین دشمن به درجه رفیع شهادت نائل آمد، پیکر پاک و مطهرش در گلزار شهدای شیرود به خاک سپرده شد.
منبع: فارس
