حاج محمدحسین جعفری نسب سال ۱۳۳۰ در اشکذر یزد چشم به جهان گشود. وی قبل از ورود به مدرسه قرآن را در مکتب خانه فرا گرفته بود. در سال ۱۳۳۸ وارد مدرسه شد. شش سال دبستان را در مدرسه خانقایی اشکذر به پایان رساند و از نفرات اول امتحانات پایانی این دوره بود دوره دبیرستان را در همین منطقه شروع کرد ولی دو سال آخر آن را در دبیرستان «ایرانشهر یزد» خواند و در خرداد سال ۱۳۵۱ دیپلم خود را گرفت.
محمدحسین از همان دوران دانش آموزی با مطالعه کتب مذهبی بینش مذهبی خود را بالا برد و بیشتر با علما و روحانیون معاشرت داشت از پیش از انقلاب مقلد امام بود و با حکومت طاغوت مخالفت می‌کرد.
در سن ۱۸ سالگی با خانواده‌ای مذهبی و مومن وصلت کرد در سال ۱۳۵۱ به سربازی رفت و بعد از بازگشت با توجه فرصت‌های شغلی دولتی دیگر با مشورت سومین شهید محراب آیت‌الله «صدوقی» شغل معلمی را انتخاب کرد.
با تشکیل جلسات هفتگی دیگران به ویژه دانش آموزان را به خواندن قرآن و آشنایی به مسائل مذهبی تشویق می‌کرد. محمدحسین جعفری نسب در کنار معلمی فعالیت‌های مذهبی و اجتماعی متعددی داشت و عضو فعال اکثر موسسات خیریه و دینی اشکذر بود.
وی قبل از انقلاب دارای سوابق مبارزاتی با رژیم طاغوت بود با پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی ایران در راه‌اندازی نهادها و تشکیلات انقلابی مذهبی در اشکذر فعالیت چشمگیری داشت، ولی علی‌رغم آن او کمترین چشم داشتی به استفاده از این موقعیت‌ها نداشت و با کسانی که می‌خواستند از این موقعیت‌ها استفاده کنند مخالفت می‌کرد و به همین دلیل تا لحظه شهادت توانست محبوبیت خود را در بین مردم حفظ کند.
با برگزاری نمازجمعه اشکذر به عنوان مکبر انتخاب شد از دیگر خصوصیات این معلم شهید اطاعت همیشگی وی از علما و روحانیون بود.
معلم محمدحسین جعفری نسب مدتی به عنوان مسئول گزینش و امتحانات اداره آموزش و پرورش اشکذر انتخاب شد و سال‌ها بعنوان معلم به دانش‌آموزان این مرز و بوم خدمت کرد و در کنار تدریس درس‌های مربوطه آنها را با قرآن و احکام اسلام آشنا می‌کرد.
با شروع جنگ تحمیلی در عشق به جهاد و شهادت سر از پا نمی‌شناخت و با داشتن ۶ فرزند لحظه‌ای از حضور در جبهه غافل نبود هرگاه از جبهه برمی‌گشت حسرت می‌خورد که چرا شهید نشده و می‌گفت لیاقت شهادت نداشتم و سرانجام در تاریخ ۱۹ اسفند سال ۶۳ در عملیات «بدر» به آرزوی دیرینه‌اش که شهادت بود رسید و میهمان برادر شهیدش «عباس جعفری نسب» شد.
