مادران گره‌های بزرگ را به دستان کوچک علی‌اصغر سپردند

گروه استان‌های دفاع‌پرس: گام‌های بی‌قرارم را به‌سوی میعادگاه و جولانگاه عشق برمی‌دارم. دلم بی‌قرارتر است؛ زیرا یک سال برای رسیدن به این روز، روزشماری کردم. حال مردم کشورم خوب نیست و بیماری کرونا همه را خسته کرده است، اما خدا را شکر می‌کنم که بازهم فرصت ‌دیدن محرم و شرکت در مجالس دردانه‌های حسین را به من داد.

داستان ‌این عشق زیباست؛ عشق به حسین (ع)، علی‌اکبر (ع)، رقیه (س) و باب‌الحوائجی که امروز روز اوست. به‌سوی میعادگاه حرکت می‌کنم، دل در سینه می‌تپد، در طول مسیر به این فکر می‌کنم که چگونه عطش طفل شش‌ماهه را بیان کنم که ‌جگری نسوزد؟ این نوزاد شهید را در چه قابی به تصویر بکشم؟ دوربین و قلم از ثبت و بیان این لحظه قاصر است. دل را به خدا می‌سپارم و گام‌هایم را تندتر می‌کنم.

چشمم به گنبد و گلدسته‌های امامزاده محمد (ع) می‌افتد و بی‌اختیار اشک از چشمانم جاری می‌شود. اینجا عشق غوغا می‌کند. ورود گهواره‌های نمادین علی‌اصغر (ع) به مراسم حال و هوای عجیبی به این فضا می‌بخشد. نوای لای‌لای علی‌اصغرم گوش‌ها را می‌نوازد. مادران درحالی‌که نوزادان سبزپوش، سپیدپوش و سیاه‌پوش خود را در آغوش گرفته‌اند، آن‌ها را روی دست می‌گیرند و گره‌های بزرگ زندگی‌شان را به دستان‌ کوچک علی‌اصغر شش‌ماهه می‌سپارند.

با نوای لالایی مداح اهل‌بیت (ع) مادران بی‌تاب و بی‌تاب‌تر می‌شوند و به یاد ظهر عاشورا و گلوی پاره طفل شش‌ماهه آن روز اشک می‌ریزند. اینان ‌مادرند و زجه‌های رباب را درک ‌می‌کنند، اینان عاشقند و عشق به فرزند را می‌شناسند و می‌دانند که دل کندن از جگرگوشه چه دردی دارد؛ دردش را می‌شناسند، درک می‌کنند و لحظه‌ای خود را جای رباب می‌گذارند و نمی‌توانند تصور کنند که تیر سه شعبه‌ای گوش تا‌ گوش گلوی کودکشان را بدرد.

عاشقان اهل‌ بیت (ع) حواسشان به شرایط سخت کرونایی و محدودیت‌ها هست و از یکدیگر فاصله می‌گیرند. حتی عکاسانی که در همه شرایط به سوژه‌ها نزدیک می‌شوند، امروز از آن‌ها فاصله می‌گیرند و سوژه‌های خود را از راه دور شکار می‌کنند. برای رفع تشنگی بطری‌های آب را به مردم ‌تعارف می‌کنند، اما مادران شیرده به یاد طفل عطشان کربلا از خوردن آن امتناع می‌کنند.

شرایط امسال مثل هر سال نیست، کرونا بی‌رحمانه می‌تازد، اینجا نیز مثل همیشه مملو از جمعیت نیست اما در دل‌ها غوغایی برپاست، عشق بیداد می‌کند و عطش حرف اول را می‌زند. دل‌ها شکسته و در این جمع دل‌شکستگان، دردها درمان و گره‌ها باز می‌شود.

خدایا! به ‌حق ناله‌های رباب، ضجه‌های علی‌اصغر، دل بی‌قرار حسین و دستان پرتوان عباس، گره‌های زندگی مردم را باز، دلشان را شاد و لبشان را خندان کن و روزهای شاد را به زندگی مردم دنیا بازگردان و کربلا را روزی همه ما قرار بده تا کنار قبر شش گوشه امام ‌حسین (ع)، بی‌قراری زینب (س) را فریاد بزنیم.

گزارش از صدیقه صباغیان

انتهای پیام/