در کتاب «سفر شهادت» آمده است؛

نکته‌سنجی «امام موسی صدر» درباره شرکت در مجلس عزای سیدالشهدا (ع) + صوت

به مناسبت سالروز ربوده شدن امام موسی صدر در روز نهم شهریور ۱۳۵۷ در لیبی برشی از کتاب «سفر شهادت» با صدای امیرخوانی منتشر شد.
کد خبر: ۴۷۴۷۱۸
تاریخ انتشار: ۱۰ شهريور ۱۴۰۰ - ۱۳:۴۰ - 01September 2021

به گزارش گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، کتاب «سفر شهادت» جلد هفتم از مجموعه کتاب‌های «در قلمرو اندیشه امام موسی صدر» حاوی سخنرانی‌ها و پیام‌ها و مقالات امام صدر درباره واقعه عاشورا و حرکت امام حسین (ع) است. به مناسبت سالروز ربوده شدن امام موسی صدر (نهم شهریور سال ۱۳۵۷ در لیبی) برشی از کتاب «سفر شهادت» با صدای «رضا امیرخانی» که موسسه فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر آن را منتشر کرده، آمده است.

نکته‌سنجی «امام موسی صدر» درباره شرکت در مجلس عزای سیدالشهدا (ع) + صوت

بخشی از متن این کتاب به شرح زیر است:

«حسین (ع) از حقیقت پرده برداشت. یعنی به مردم گفت ای کسی که به اندازه سر سوزن به مردم ستم می‌کنی، تو در مسیری حرکت می‌کنی که پیامد آن، ستم کردن به زندگی، آبرو و دین همه مردم است. ای کسی که یک قدم از مسیر حق منحرف شده‌ای، به جایی خواهی رسید که به کشتن پسر دختر پیامبر (ص) راضی خواهی شد و یا در آن شرکت خواهی کرد. ای کسی که به آنچه در برابر تو رخ می‌دهد بی‌اعتنایی و نسبت به حقی که در برابر تو پایمال می‌شود ساکتی، در آینده به آبرو و جان مردم تعرض می‌شود و ریختن خون دیگران جایز شمرده می‌شود و تو یا به آن خشنودی یا در آن نقش داری یا در برابر آن ساکتی. هیچ تفاوتی میان آنها وجود ندارد و هیچ راه میانه‌ای در کار نیست.

یا باید در راه هدایت حرکت کنی یا در راه‌های گمراهی و چه بسیارند راه‌های گمراهی. کسی که در مجلس امام حسین (ع) شرکت می‌کند، در یک لحظه فکر کند و بسیاری از ما با خود فکر کرده‌ایم که کاش ما با امام حسین (ع) بودیم تا به رستگاری عظیم می‌رسیدیم. بسیاری از ما می‌گوییم که اگر ما در کربلا بودیم  بی‌گمان حسین (ع) را یاری می‌کردیم. آیا معنای حضور شما در این مراسم این نیست که اگر ما در کربلا بودیم، حسین (ع) را یاری می‌کردیم؟

ولی بین خود و خدای خود اگر خواستید درباره کسانی که امام حسین (ع) را در کربلا کشتند داوری کنید، باید به اوضاع و احوال عینی حاکم بر آن جماعت که آنها را به این وضع کشاند، توجه کنید. گناه امت در کشتن حسین (ع) تنها در این نبود که برخی از آنها به کربلا رفتند و تیر انداختند و شمشیر زدند و سنگ انداختند و یا در کشتن امام مشارکت کردند. نه؛ تنها این افراد گناهکار و مسئول نبودند بلکه مادری که در کوفه یا در مسیر کوفه تا کربلا فهمید حسین (ع) قیام کرده است اما فرزند خود را به خانه برد تا در فتنه نیفتد، آن مادر باید بداند که فتنه خواهد رسید و او نیز در کشتن حسین (ع) شریک است.

باید بر حذر باشیم...»

 

انتهای پیام/ 118

نظر شما
پربیننده ها