به گزارش خبرنگار اخبار داخلی دفاع‌پرس، مساله دنیاگرایی و رشد خوی اشرافی‌گری در میان مسئولین، آفت مهلکی است که می‌تواند به مهمترین مانع تحقق دولت اسلامی بدل شود.
این مساله سالیان متمادی است که مورد توجه و تذکر رهبر معظم انقلاب اسلامی قرار داشته و به مناسبت‌های مختلف بالاخص در جمع مسئولین نظام اسلامی تکرار شده است.
معظم له به‌طور ویژه در ماه‌های اخیر نسبت به آفت اشرافی‌گری انذار داده‌اند و در سخنرانی‌های خود به این مهم پرداخته‌اند!
نظام اسلامی نظامی مردم‌سالار است که در آن مردم از جایگاه و اعتبار بالایی برخوردارند. در این نظام افرادی از صلاحیت لازم برای پذیرش مسئولیت برخوردارند که از میان مردم برخاسته باشند! لذا مردمی بودن یکی از شاخص‌های مهم مسئولیت پذیری در جمهوری اسلامی است. این مردمی بودن موجب همدلی و انسجام کامل بدنه اجتماعی و مسئولین بوده و این همگرایی و مقبولیت رکن اصلی اقتدار نظام جمهوری به حساب می‌آید! به واقع نظام اسلامی بیش از آنکه به توانایی نظامی - اقتصادی خود متکی باشد، مستحضر به حمایت توده‌ها و مقبولیت مردمی است.
اشرافی‌گری یکی از آفات مهم نظام اسلامی
اشرافی‌گری یکی از مهمترین آفاتی است که می‌تواند این رکن اساسی قدرت در نظام اسلامی را دچار تزلزل کرده و بین مردم و مسئولین فاصله بیندازد! مردمی که مسئولین خود را برخوردار از زندگانی مرفه و اشرافی ببیند، بدون شک آنان را از خود ندانسته و میل به همیاری و همکاری با حکومت از بین رفته و حکومت را به حال خود رها خواهند ساخت! این واگرایی مردم از مسئولین به واسطه ایجاد فاصله طبقاتی، نظام اسلامی را دچار بحران‌های مختلف سیاسی، امنیتی و ... خواهد ساخت. به واقع این شکاف اجتماعی می‌تواند تهدیدات گوناگونی را در سطوح مختلف برای نظام اسلامی به همراه داشته باشد و حتی به شورش مردم علیه مسئولین بینجامد! مسئولینی که به واسطه آلوده شدن به خوی اشرافی‌گیری مشروعیت خود را از دست داده‌اند!
رهبر انقلاب اسلامی در تشریح این حقیقت می‌فرمایند: «جمهوری اسلامی دو جزء دارد: جمهوری است، یعنی مردمی است؛ اسلامی است، یعنی بر پایه‌ی ارزش‌های الهی و شریعت الهی است. مردمی است، یعنی مردم در تشکیل این نظام، در بر روی کار آوردن مسئولان این نظام نقش دارند، پس مردم احساس مسئولیت میکنند؛ مردم برکنار نیستند. مردمی است، یعنی مسئولان نظام از مردم و نزدیک به مردم باشند، خوی اشرافی‌گری، خوی جدائی از مردم، خوی بیاعتنائی و تحقیر مردم در آن‌ها نباشد.»
بیماری واگیردار اشرافی‌گری
شیوع آفت اشرافی‌گری تنها نزد مسئولین باقی نخواهد ماند، بلکه به مثابه بیماری واگیردار و مهلکی است که جامعه اسلامی را نیز در بر خواهد گرفت! واقعیت آن است که وقتی اشرافی‌گری در قلّه‌های جامعه به‌وجود آمد، خیلی زود سرریز به بدنه اجتماعی خواهد شد و آنگاه شاهد آن خواهیم بود که رقابت و مسابقه برای برخورداری بیشتر به فرهنگ عمومی و ارزشی در جامعه تبدیل شده و همه توان جامعه را چشم و هم‌چشمی و رقابت کثیفی خواهد گرفت که جامعه اسلامی را به قهقرا خواهد برد. اولین قربانی در این میان نیز اخلاق و معنویت است و جامعه با فاصله گرفتن از ارزش‌های اخلاقی در منجلاب مفاسد و بیماری‌های مختلفی غرق خواهد شد که جامعه انسانی را به سطح جامعه حیوانی تقلیل خواهد داد! بخشی از مفاسد اقتصادی - اجتماعی اعم از اختلاس، رانت‌خواری، کلاهبرداری، حقوق نجومی، املاک نجومی، و ... محصول شیوع همین بیماری در جامعه‌ای است که اشرافی‌گری در آن به ارزش بدل گردیده باشد!
اشرافی‌گری را می‌توان عامل اسراف و از بین رفتن سرمایه‌های مادی جامعه دانست. مولفه اصلی اشرافی‌گری مصرف‌گرایی و هزینه‌کرد بی‌رویه برای اموری است که جزو ضروریات زندگی به حساب نمی‌آید! در پس این خلق و خوی تغییر ذائقه و سیری ناپذیری کاذب وجود دارد که فرد را به خرید غیرمنطقی کالایی که نیازمند آن نیست، دعوت می‌کند.
این فرآیند اگر به فرهنگی عمومی بدل شود ناخواسته بخش عظیمی از سرمایه کشور را مصروف اموری خواهد کرد که تاثیری در پیشرفت و توسعه کشور نخواهد داشت! بالاخص آنکه این اشرافی‌گری معمولا با نوعی ازخودباختگی و بی‌هویتی همراه است و اولویت خود را در خرید کالای غیرایرانی می‌بیند، لذا اینچنین مسئولینی را در صف حامیان واردات بی‌رویه کالا‌های غیرضرور و مصرفی و تجملی خارجی قرار می‌دهد! که متاسفانه آثار آن را در برخی تصمیم‌گیری‌های غلط اقتصادی می‌توان مشاهده نمود.
گزارش از امیر قشقایی
انتهای پیام/ ۳۵۱
