گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس ـ رسول حسنی؛ در طول سال‌های پس از انقلاب اسلامی ایران بارها شاهد اثبات اقتدار کشور در حوزه‌های مختلف اعم از نظامی، سیاسی، علمی و ... بودیم، اقتداری که به جرأت می‌توان گفت هیچ‌گاه در جبهه فرهنگی انعکاس نیافته است و گویا قرار نیست چنین اتفاقی را شاهد باشیم.
از پیروزی انقلاب اسلامی گرفته تا مبارزه با تجزیه‌طلبان در سال‌های ابتدایی دهه شصت و پیروزی‌ها غرورآفرین در جنگ تحمیلی و درگیری با منافقین و فرونشاندن فتنه‌های مختلف و مبارزه مستقیم با دولت متخاصم آمریکا در برهه‌های مختلف همه وقایعی بودند که در تاریخ فتوحات انقلاب اسلامی ثبت و ضبط شده اما هیچ‌یک از آن‌ها جز چند مورد خاص که شماره آن‌ها به‌زحمت به پنج مورد می‌رسد در آثار هنری جلوه‌ای نیافتند.
اقتدار نظامی ایران اسلامی و انفعال معنادار فرهنگی در طولانی‌مدت می‌تواند شبهه‌ها و سؤالات بسیاری ایجاد کند که در نهایت موجب بروز شکاف بین نسل آینده و ارزش‌های اسلامی می‌شود.
دستاوردهای قابل تحسین فرزندان ایران اسلامی اگر در جبهه فرهنگی ثبت و ضبط نشود نمی‌تواند بر افکار عمومی جهان اثرگذار باشد و تسلط نداشتن بر افکار عمومی مردم جهان به این معنا است که ما هنوز راه بسیاری در پیش داریم که باید به‌سرعت طی کنیم. واضح است که طی این مرحله با وجود سلبریتی‌های سامری مسلک که جز وابستگی به گوساله طلایی غرب شعبده‌ای ندارند، ممکن نخواهد بود.
در میان خیل هنرمندانی که در فضای فرهنگی مشغول کار هستند می‌توان نام و نشان کسانی را پیدا کرد که موساوار با تکیه بر عصای خود در جهاد با فرعون‌های داخلی و خارجی هستند که به دلیل نداشتن حمایت‌های لازم فریاد حق‌طلبی‌شان وسعت چندانی ندارد.
متأسفانه جامعه فرهنگی و به تبع آن فضای جامعه غالبا مسحور جوایز پرشماری است که در جشنواره‌های جهانی به هنرمندان ایرانی بخصوص سینماگران داده می‌شود، آثاری که در خارج از کشور مورد توجه قرار می‌گیرد هیچ‌گاه انعکاس دهنده اقتدار کشور نبوده است و همین سحر آشکار فرهنگی است که موجب ولنگاری فرهنگی شده است.
راه برون‌رفت از این گرداب هرچند دشوار است اما ناممکن نیست، راهی که در حوزه نظامی و علمی طی شده می‌تواند در جبهه فرهنگی نیز به کار گرفته شود تا در آینده‌ای نزدیک شاهد اقتدار فرهنگی باشیم.
انتهای پیام/161
