به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، پایگاه خبری «اسرائیل دیفنس» در مطلبی با عنوان «بازی بزرگ چین و ایالات متحده در آسیا» به ائتلاف سازی‌های کاخ سفید در این منطقه جغرافیایی با هدف مهار چین پرداخت و رویکرد آمریکا را تهاجمی و در مقابل رویکرد مسالمت جوی پکن به تصویر کشیدکه در ادامه، بخش‌های از این گزارش را می‌خوانیم.
دولت بایدن استراتژی متناقضی را در قبال منطقه اقیانوس آرام در پیش گرفته است به طوری که ایالات متحده از یک سو مدعی آن است که آزادی و باز بودن در‌های این منطقه را یک هدف می‌داند، در حالی که در واقعیت، شمارش معکوس را با متحدان خود برای ضربه زدن به این سیستم آغاز کرده است.
مهار چین؛ اولویت ائتلاف سازی‌های آسیایی آمریکا
با نگاهی به پیمان‌ها و ائتلاف‌های آمریکا در آسیا و اقیانوسیه، راهبرد مهار چین مشخص می‌شود.
یک نمونه آن اتحادی با عنوان «اکواس» (AUKUS) است؛ پیمان امنیتی سه جانبه بین استرالیا، بریتانیا و ایالات متحده آمریکا که در ۱۵ سپتامبر ۲۰۲۱ با هدف مهار چین تشکیل شد. اکواس از استرالیا در زمینه ساخت زیردریایی‌های هسته‌ای و توسعه تسلیحات مافوق صوت حمایت می‌کند و خطر یک مسابقه تسلیحاتی منطقه‌ای و جنگ جهانی را افزایش می‌دهد.
گروه «پنج چشم» (FVEY) نیز اتحادی اطلاعاتی با مشارکت استرالیا، کانادا، نیوزیلند، بریتانیا و ایالات متحده آمریکا است که نقش چشمگیری در مواجهه با قدرت یابی چین دارد.
مکانیسم چهارجانبه (گفتگوی امنیتی چهارجانبه)، اتحاد استراتژیک غیررسمی دیگری است که با مشارکت کشور‌های استرالیا، ژاپن، هند و ایالات متحده آمریکا شکل گرفته و هدف آن نیز مهار چین در منطقه هند و اقیانوس آرام است.
«چارچوب اقتصادی هند و اقیانوس آرام» (IPEF) هم طرحی برای سرمایه گذاری و تقویت روابط تجاری با هدف افزایش حضور ایالات متحده در منطقه و مقابله با نفوذ چین است. از نگاه ناظران، این پیمان بیش از آنکه اهداف اقتصادی ملموس و مشخصی را پیگیری کند، بر حضور نظامی آمریکا در منطقه متمرکز است.
همان طور که ایالات متحده آمریکا به صراحت اعلام کرده چارچوب اقتصادی فوق الذکر، این کشور را قادر می‌سازد تا در مسابقه قرن بیست و یکم پیروز شود، از نگاه کارشناسان، این چارچوب با هدف خدمت به اقتصاد ایالات متحده طراحی شده است. آمریکا پیشتر ایده «توسعه منطقه تجارت آزاد آسیا-اقیانوسیه» را کنار گذاشت و ترامپ از پیمان «شراکت ترانس پاسیفیک» خارج شد؛ موضوعی که از ماهیت یکجانبه گرایی ایالات متحده و رویکرد گزینشی آن نسبت به نهاد‌های بین المللی پرده برمی دارد. کاخ سفید از اقتصاد بهره می‌گیرد تا کشور‌های منطقه را ناگزیر کند تا بین چین یا آمریکا دست به انتخاب بزنند.
چین برخلاف آمریکا به دنبال تهاجم و تنش نیست
چین تا کنون همواره در مسیر توسعه مسالمت آمیز قدم برداشته و به اصول پنجگانه همزیستی مسالمت آمیز متعهد بوده است. ایالات متحده، اما با جلوه دادن چین به عنوان یک تهدید و مخل صلح و امنیت منطقه در صدد ایجاد نگرانی در بازیگران آن منطقه است.
این در حالی است که چین نه تنها در آسیا بلکه در سراسر جهان از برابری بین همه کشور‌ها صرف نظر از اندازه آن‌ها حمایت می‌کند. پکن به انتخاب هر کشور در مسیر توسعه متناسب با شرایط ملی آن احترام می‌گذارد و به دنبال هیچ حوزه نفوذی نیست. چین استراتژی نظامی دفاعی خود را دارد و هدف این کشور در توسعه توان دفاعی، حفظ حاکمیت و امنیت خود است و هیچ کشور دیگری را هدف قرار نمی‌دهد.
چین به آزادی دریانوردی و پرواز بر فراز همه کشور‌ها در دریای جنوبی چین مطابق با قوانین بین المللی احترام می‌گذارد و این دریای جنوبی در واقع یکی از امن‌ترین و کم هزینه‌ترین خطوط کشتیرانی در جهان است که ۵۰ درصد کشتی‌های تجاری جهان و یک سوم تجارت بین‌المللی دریایی و همچنین بیش از ۱۰۰ هزارکشتی تجاری هر ساله از آن عبور می‌کنند.
در مقابل، اینک روزانه حدود پنج کشتی نظامی آمریکا در نزدیکی سواحل چین حرکت می‌کنند به طوری که در سال ۲۰۲۲، کشتی‌های نظامی آمریکایی دستکم ماهی یک‌بار از تنگه تایوان عبور کرده‌اند. افزون بر آن، هواپیما‌های شناسایی بزرگ آمریکایی بیش از ۸۰۰ بار در نزدیکی چین پرواز و بار‌ها حریم هوایی این کشور را نقض کرده‌اند.
آمریکا بیش از ۸۰۰ پایگاه نظامی در ۸۰ کشور این منطقه و جهان دارد و هزینه‌های نظامی این کشور به صورت مداوم طی سال‌های اخیر رشد داشته و به یک چهارم کل هزینه‌های نظامی جهان رسیده است که هزینه‌های نظامی آمریکا با مجموع هزینه‌های نظامی ۹ کشور برتر جهان برابری می‌کند. به تازگی نیز برای سال مالی ۲۰۲۳، بودجه نظامی ۸۱۳ میلیارد دلاری برای این کشور پیشنهاد شده است.
منبع: مهر
انتهای پیام/ ۹۱۱
