به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، شهید «حمید مقرّب» فرزند «کرامت‌اله»، ۲۱ شهریور ۱۳۴۷ در جهرم دیده به جهان گشود. این شهید والامقام ۲۵ مهر ماه ۱۳۶۲ در عملیات عاشورا، منطقه مهاباد به فیض شهادت نائل آمد.
وصیت‌نامه شهید حمید مقرّب
«پس خداوند دعا‌های ایشان را مستجاب کرد و البته خداوند عمل هیچکس را بی‌پاداش نمی‌گذارد، پس آنان که از وطن خود هجرت نمودند و از دیار خویش بیرون رانده شده و در راه خدا رنج کشیدند و جهاد کردند و کشته شدند، از بدی‌های آنان درگذریم و آن‌ها را به بهشت‌هایی داخل کنیم که در زیر درختانش نهر‌ها جاری است و این پاداشی است از جانب خداوند و نزد خداست پاداش نیکو.»
شهادت واژه‌ای است بس پرمحتوا که هر کران تا کران اعماق معنایش به عظمت کوه‌ها و چه کوچک است کوه‌ها، به بزرگی آسمان‌ها و چه حقیر و پست است آسمان‌ها به عظمتی که تنها شامخ مقام شهادت است نهفته است.
حمد و سپاس خداوندی را که ما را در زمانی آفرید که در‌های بهشت بر روی شهیدان لبخند می‌زند.
پروردگارا! زبانم را بسی عاجز می‌یابم که بتواند شکرت گزارد، از اینکه سعادت را نصیبم کردی تا در صف عاشقانت به حرکت افتم و در جبهه، این پایگاه حامیان دینت حضور یابم و سرانجام با شهادت به لقاء تو نائل آیم. این اجر بزرگ، یعنی شکرگزاریت را بر عهده بازماندگان و خانواده‌ام می‌گذارم و امیدوارم که آن را خوب انجام دهند.
خداوند! تو شاهد بودی که دنیا در عین بزرگ و فریبندگی‌اش کوچک یافتم؛ زیرا اسلام مظلومانه مورد تعدّى قرار گرفته بود و ننگ خود دانستم که شاهد این باشم و ببینم که کافرین از خدا بی‌خبر با مسلمین این گونه رفتار می‌کنند، این بود که پا در راه حسین (ع)، آموزگار جبهه‌ها نهادم و این راه را برگزیدم. مگر نه این است که «مرگ در زندگی ذلت‌بار شماست و حیات شما در مرگ باعزت است.» پس رفتم تا پاسداری از دین خدا را در بُعد دیگری آغاز نموده، در عاشورایی از عاشورا‌های تاریخ و در کربلایی از کربلا‌های ایران، جان بی‌ارزش خویش را فدای معبود کنم و خداوند را گواه می‌گیرم که آگاهانه قدم به این راه نهادم و مرگم را چنین ترجیح دادم.
خانواده عزیزم! مبادا ابراز نگرانی کنید از اینکه امانت خود را به صاحب اصلیش برگردانده‌اید. خوشحال باشید که این امانت را صمیمانه تقدیم صاحبش نمودید و این نشانه ایمان شماست؛ زیرا که در امانت خود خیانت ننمودید و دریچه‌ای از نعمت‌های بی‌پایان خداوندی را بر روی خود گشودید. از پروردگار درخواست نمایید که شهادتم را مقبول درگاه خویش گرداند و دعا نمایید که لااقل توانسته باشم تا اندازه‌ای هم که شده دِین خود را به اسلام و مسلمین ادا کرده باشم.
امام همچون شمعی است که ملت پروانه‌وار به دور او می‌چرخد، هیهات از روزی که پروانه‌ها مهاجرت کنند و شمع‌ها را تنها گذارند.
دوستان عزیز! اگر می‌خواهید با خداوند سخن گویید نماز بخوانید و اگر می‌خواهید خداوند با شما سخن گویید قرآن بخوانید. جمهوری اسلامی را که ثمره انقلاب ارزشمند و رحمت واسعه حق‌تعالی است قدر دانید و شکر آن را به جای آورید و با مخالفین آنچنان برخورد قاطعی داشته باشید که حضرت، ولی عصر خشنود گردد.
در پایان از خداوند بزرگ برای خانواده شهدا اجر جزیل و صبر جمیل تقاضا می‌نمایم و از تمامی دوستان و آشنایان درخواست می‌نمایم که این بنده حقیر را عفو دارند.»
منبع: نوید شاهد
انتهای پیام/ ۹۱۱
