گروه استان‌های دفاع‌پرس ـ «جواد رستمی» کارشناس مذهبی؛ رفت‌وآمد و همنشینی جزئی از زندگی اجتماعی انسان است و این یکی از شاخص‌های شخصیت محسوب می‌شود.
از آنجا که از قدیم نیز بدان اشاره شده ملاک شناخت انسان و خوب و بدش را دوستان و رفقای او قرار داده‌اند. امام رضا علیه‌السلام در حدیثی می‌فرمایند: «مُجَالَسَةُ الْأَشْرَارِ تُورِثُ سُوءَ الظَّنِّ بِالْأَخْيَارِ» همنشینی با بدان سبب سوءظن به نیکان می‌شود.
اهل علم، اهل دین، اهل ایمان هر کدام دوستان خود را از گروه و اهل خویش انتخاب می‌کنند، از سوی دیگر اهل شرارت، اهل بدی و بی‌دینی، اهل دروغ و خیانت نیز به سمت افرادی شبیه خود می‌روند.
در این بین اگر اهل نیکی و خوبی با اهل بدی و شرارت، رفاقت کند سبب سوءظن دیگران نسبت به خویش شده و بر اساس ملاکی که اشاره شد او را اهل بدی و شرارت تصور می‌کنند.
افزون بر این سوءظن، ممکن است از این همنشینی و رفاقت تأثیر سوء پذیرفته و از دایره نیکی و خوبی خارج شود.
اگر مقداری قند را در ظرفی جدا نزدیک به نفت قرار بدهیم، پس از مدتی قند طعم نفت را گرفته و خبر از همنشینی خود با او می‌دهد. بر این اساس شایسته است در انتخاب دوست و همنشین دقت کنیم و از آثار آن غافل نباشیم
همنشین نیکو انسان را در مسیر صحیح قرار می‌دهد و تشویق و ترغیب می‌کند و از سوی دیگر همنشین بد انسان را از راه به بیراهه کشانده و سبب سقوط و ذلت او خواهد شد.
اگر مراد از همنشینی با بدان هدایت آنهاست این روابط، توکل بخدا و قوت ایمان را در کنار رعایت ضوابط می‌طلبد.
انتهای پیام/
