به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از کرمان، «روح‌الله ملک‌پور» دهم مهر 1342، در شهر بزنجان از توابع شهرستان بافت متولد شد. سرانجام 27 ارديبهشت 1361 در فكه بر اثر جراحات جنگی به شهادت رسيد.
بخشی از وصیت‌نامه شهید ملک‌پور:
پدر و مادر از اینکه قدرت این را ندارم که زحمت‌هایی که برایم کشیده‌اید را جبران کنم خیلی متاسفم و امیدوارم که مرا حلال کنید و از قول من از همه کسانی که از اینجانب ناراحتی دیده‌اند بگویید مرا حلال کنند و برایم دعا کنند.
خويشتن را دريابيد و به لحظه وداع كه در آن لحظه مرگ و زندگى چيزى جز افسوس نيست و به هنگام مردن از مرگ فرارى نيست. چنان باشيد كه به قول امام على (ع) براى هر لحظه مردن آماده باشيد.
به برادرم محسن بگویید همواره مطالعه کند و وقتی درسش تمام شد به حوزه علمیه یا سپاه برود. اگر در بعضی مواقع از من تندی دیده است مرا ببخشد و تا می‌تواند برای نماز جماعت به مسجد برود. از قول من به برادرم خلیل بگویید در هر کاری خدا را فراموش نکند و در مقابل مشکلات همچون کوهی استوار باشد و این را فراموش نکند که خدا گفته است از من برکت و از تو حرکت.
پدر عزیزم و برادرم ابوالقاسم و دیگر آشنایان و اقوام، در هر مساله‌ای زود قضاوت نکنید، سخنرانی‌های امام و پند و اندرزهای ایشان را به دقت گوش فرا دهید و عمل کنید. مادر جان وقتی خبر مرگ مرا به تو دادند خدای را شکر کن و بهترین لباست را بپوش و گریه نکن که دشمنان اسلام شاد شوند و دعا کنید که خداوند این قربانی ناقابل را بپذیرد.
انتهای پیام/
