به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، اولین سالگرد درگذشت حبیب‌الله صادقی، هنرمند نقاش، کاریکاتوریست و گرافیست، استاد دانشگاه، منتقد هنری و رئیس گروه هنرهای تجسمی فرهنگستان هنر، با عنوان «مجلس حبیب» شامگاه پنج‌شنبه در رواق شهدا حوزه هنری برگزار شد.
اسدی: صادقی پرکارترین نقاش معاصر بود
در ابتدا، مرتضی اسدی، هنرمند نقاش و همکار مرحوم حبیب‌الله صادقی به نحوه‌ی آشنایی خود با صادقی پرداخت و گفت: افتخار آشنایی من مربوط با سال ۱۳۵۴ در هنرستان هنرهای زیبای تهران است. اولین‌بار به‌واسطه‌ی نمایشگاه آثار هنرجویان با حبیب صادقی آشنا شدم و ارتباطم با کاظم چلیپا، علی شیخی، خسروجردی و صادقی برقرار شد.
او با بیان اینکه حبیب‌الله صادقی بسیار فعال بود، گفت: کاری به مباحث ایدولوژیک ندارم و در جایگاهی نیستیم به این موضوعات بپردازم اما در دو مقوله درباره مرحوم صادقی می‌توانم حرف بزنم؛ بحث اول مربوط به آموزش است که حبیب صادقی به‌عنوان معلم در دانشگاه شاهد فعالیت داشت. او عاشق تعلیم و تربیت بود و مهربانانه با دانشجویان ارتباط داشت و دانشجویی نبود که مرحوم صادقی کمک کننده او نباشد.
این استاد تصریح کرد: بارها شاهد بودیم حبیب صادقی از هزینه شخصی خود برای دانشجویان رنگ و قلمو می‌خرید و از صبح تا شب کار می‌کرد. هیچ‌گاه ندیدیم او بیکار باشد و در دانشگاه قدم بزند. او سراسر شور و کار بود و به جرأت می‌گویم پرکارترین نقاش معاصر بود. او در بحث مدیریت هرجا کار کرد، منشأ خدمت شد. کمتر مدیری وجود دارد که بدون کت و شلوار و ماشین اداری کار کند، اما صادقی خودش در وسط میدان بود و حتی آن‌جا که قرار بود چاهی حفر شود، طناب به کمر بست وارد چاه شد و کار را دنبال کرد.
اسدی گفت: مشکل او این بود که فقط کار می‌کرد؛ سیاسی نبود درحالی که سیاست می‌دانست. او با نیروهای داخلی مهربان، و با نیروهای مخالف خارجی سرسخت بود. حبیب صادقی خودِ خودش بود و همیشه دوست داشت دیگران را آشتی دهد. البته جاهایی هم کوتاه نمی‌آمد. او از حرمت هنر نگهداری می‌کرد و جانش را فدای هنر کشور کرد.
فرآورده: صادقی در طوفان حوادث استقامت می‌کرد
در ادامه، مجتبی فرآورده، تهیه کننده سریال سوران در سخنانی گفت: خالق هستی انسان را به‌مثابه‌ی یک بوم‌سفید و بکر می‌آفریند و ما در طول زندگی فرصت داریم این نقش را بر این بوم برجسته کنیم و نقش ببندیم.
وی گفت: اگر بگوییم مرحوم حبیب‌صادقی مهربان و مردم‌دوست و هنرمند بود که بود، اما این صفت کامل او نبود. حبیب صادقی رندی بود که از دل بوم سفید، تابلوهای بسیاری را خلق کرده بود که وقتی آن‌ها را کنار هم قرار می‌دهیم یک پیام دارند، و آن پیام فَاستَقِم كَما أُمِرتَ است.
این تهیه کننده سینما ادامه داد: مرحوم حبیب‌الله صادقی در طوفان حوادث استقامت می‌کرد حامل یک پیام است، و آن پیام، پیام استقامت است.
زنده‌یادصادقی از محضر استادانی همچون اصغر محمدی، محمود فرشچیان، سید مهدی حسینی، مجید مهرگان، هانیبال الخاص، مارکو گریگوریان، پرویز تناولی، حبیب الله آیت‌اللهی، جواد حمیدی و محمود جوادی پور بهره جست و در کنار کاظم چلیپا و ناصر پلنگی و چند تن دیگر جزو هسته اولیه جریان موسوم به نقاشان انقلاب شد.
دغدغه اصلی او ماهیت هنر ملی، دینی، ایرانی و انقلابی بود و از جمله نقاشانی بود که در زمینه هنر عاشورایی فعالیتی گسترده و تاثیرگذار داشت و در دانشگاه‌های مختلفی همچون دانشکده هنر، دانشگاه شاهد، دانشکده هنر دانشگاه تربیت مدرس، دانشگاه الزهرا و واحد هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز به آموزش هنر و مدیریت هنری پرداخت.
عضویت در واحد تجسمی حوزه هنری، عضویت پیوسته در فرهنگستان هنر جمهوری اسلامی ایران و ریاست موزه هنرهای معاصر تهران از مهمترین سوابق مدیریتی او به حساب می‌آید. وی ۵ مرداد ماه ۱۴۰۱ به دلیل عارضه قلبی دار فانی را وداع گفت.
انتهای پیام/ 121
