به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از سمنان، دوران دفاع مقدس گنجینه‌ای ارزشمند برای یادآوری و معرفی رشادت‌های رزمندگان در دفاع از آب و خاک و نوامیس وطن است. تاریخ هیچ‌گاه مجاهدت‌ها، رشادت‌ها و ایثارگری‌های رزمندگان هشت سال دفاع مقدس را فراموش نخواهد کرد.
«غلامرضا میرزائی» فرزند «اسماعیل» بیستم مرداد ۱۳۵۰ در شهرستان تهران به دنیا آمد و بیست و هشتم دی ۱۳۶۶ با سمت آرپیجیزن در ماووت عراق بر اثر اصابت ترکش به سینه، به شهادت رسید. مزار وی در گلزار شهدای روستای ده‌ملا از توابع شهرستان شاهرود واقع است.
فراز‌هایی از وصیت نامه شهید میرزائی:
شما امت حزب‌الله و شـهیدپرور را دعـوت بـه صـبر و پایـداری در مقابـل مشکلات می‌کنم و از شما می‌خواهم همـواره در خـط اسـلام و ولایـت فقیـه بمانیـد و از حمایت امام امت دست برندارید.
مادر گرامی و مهربان! امیدوارم که شیرت را بر مـن حـلال کنـی و اگـر تـو را اذیـت و ناراحت کردم مرا ببخشی و از تو می‌خواهم که صبور و شکیبا باشی و در شهادت من زیـاد بی‌تابی نکنی؛ آخر خون من که در مقابل خـون علـی‌اکبـر و علـی‌اصـغر امـام حسین (ع) که بخاطر حفظ اسلام ریخته شـد بـسیار نـاچیز اسـت. پـدر عزیـز! از اینکـه فرزندت در راه اسلام شهید شد، خوشحال باش. امیدواریم که از من راضی باشی. امیـدوارم که همیشه دعاگوی امام امت و رزمندگان اسلام باشید. از شما امت ایثارگر و همیشه در صحنه می‌خواهم که وحدت و انسجام خود را حفظ کنید و جنگ را سرلوحه تمام کار‌های خود قرار دهید.
از خواهران خـودم مـی‌خـواهم کـه زینب‌وار زندگی کنند و با حجاب خود و توصیه این واجب الهی به دیگر خواهران مسلمان از خون شهدا حفاظت کنند، و توصیه من به تو برادرم این است که به نمـاز اهمیـت زیـادی بـدهی و درس‌هایت را خوب بخوانی و اسلحه بر زمین افتاده مرا برگیری و از سنگر اسلام دفاع کنی.
انتهای پیام/
